Publicystyka - ngo.pl

Posiedzenie WRP w kwietniu rozpoczęła się od uczczenia minuta ciszy pamięci zmarłej Marii Lehman, członkini Rady przez dwie kadencje.

Biuro Projektów Społecznych i Pomocy zaprezentowało dwa programy, prosząc Radę o wyrażenie opinii.

Pierwszy – Program Wspierania Rodzin już raz (we wrześniu 2018 r.) był opiniowany przez Warszawską Radę Pożytku. Jednak od tego czasu zostały w nim wprowadzone zmiany, które przedstawiono właśnie podczas kwietniowego posiedzenia WRP.

CZYTAJ TAKŻE: WRP we wrześniu: o programach społecznych i konsultacjach

Zmiany polegają na poszerzeniu zadań ośrodków pomocy społecznej o usługi opiekuńcze i specjalistyczne dla dzieci z problemami rozwojowymi oraz na doprecyzowaniu zapisów dotyczących zarządzania projektem.

Podczas dyskusji po prezentacji Anna Gierałtowska zwróciła uwagę na zbyt dużą ogólność części diagnostycznej Programu, z której nie wynikają przyjęte w dalszej części dokumentu cele i działania.

– Na przykład w punkcie dotyczącym asysty rodzinnej w ogóle nie zostało podsumowane czy i w jakim wymiarze działania te były prowadzone przez organizacje. A w celach i działaniach mamy zapisane zwiększenie udziału organizacji w tych zadaniach. Jak się do tego odnieść? – pytała Anna Gierałtowska.

Przypomniała także swój apel wrześniowy, dotyczący konsultacji tego dokumentu.

– We wrześniu zwracałam uwagę, że konsultacje Programu były prowadzone w okresie wakacyjnym, gdy wielu z nas jest na urlopach. Minęło pół roku, w tym czasie toczyły się prace nad projektem, a my nie zostaliśmy o tym powiadomieni i nadal jesteśmy przy opinii z 13 sierpnia. Szkoda. Mam poczucie, że moja prośba nie została usłyszana – mówiła Anna Gierałtowska.

Drugim projektem przedstawionym przez BPSiP był Program rozwoju pieczy zastępczej na lata 2019 0 2021. Program w większości zakłada kontynuację działań podejmowanych w poprzednich latach, z modyfikacjami wynikającymi z przeprowadzonej ewaluacji. 

Najważniejsze działania nadal będą się skupiać na rozwoju profesjonalnej pieczy zastępczej, doskonaleniu systemu instytucjonalnej pieczy zastępczej, wzmocnieniu podstaw organizacyjnych. Nowością jest zapewnienie wsparcia w usamodzielnianiu wychowanków pieczy zastępczej. W ramach tych działań przewidziane jest m.in. wypracowanie standardu usług wolontariackich świadczonych na rzecz dzieci i młodzieży (we współpracy z Centrum Komunikacji Społecznej), a także przygotowanie i przeprowadzenie kampanii promocyjnej i społeczno-informacyjnej na temat pieczy zastępczej.

– Czy w tym programie dostrzegacie Państwo także problemy w relacjach wychowanków i rodzin podejmujących opiekę zastępczą ze środowiskiem szkolnym? – pytała Marta Lewandowska, zwracając uwagę, że nierzadko wysiłki wychowawcze podejmowane przez rodziny prowadzące pieczę zastępczą są niweczone przez system oświaty, np. poprzez stygmatyzację tych dzieci.

– Tak, ten problem dostrzegamy i jest on uwzględniony w Programie – odpowiadała przedstawicielka BPSiP. - Przewidujemy m.in. spotkania z kadrami szkół, aby przeciwdziałać tego typu sytuacjom.

Oba Programy przedstawione przez BPSiP zostały pozytywnie zaopiniowane przez Warszawską Radę Pożytku.

Gorącą dyskusję podczas spotkania wywołała sprawa, którą zgłosiła Ewa Kolankiewicz, Pełnomocniczka Prezydenta ds. współpracy z organizacjami pozarządowymi, a która dotyczy sytuacji w Dzielnicowej Komisji Dialogu Społecznego na Żoliborzu.

– W Programie współpracy mamy zapisy, które określają sytuacje, w których następuje rozwiązanie komisji dialogu społecznego. Następuje to wtedy, gdy komisja się nie spotyka lub nie przesyła sprawozdań ze spotkań. Tutaj mamy inną sytuację. Jest to bardzo trudny przypadek – mówiła Ewa Kolankiewicz. – Dzielnicowa Komisja Dialogu Społecznego na Żoliborzu się spotyka, pisze protokoły, ale w Komisji tej nie odbywa się żaden dialog. Członkowie Komisji, przedstawiciele organizacji kłócą się między sobą, nie zajmują się współpracą Dzielnicy z organizacjami. Rozważam rozwiązanie tej komisji z powołaniem się na złamanie jednej z zasad zapisanych w Programie Współpracy – zasady partnerstwa. Przychodzę do Państwa po poradę.

Pełnomocniczka dodała, że podejmowane były różne próby zażegnania konfliktu w DKDS na Żoliborzu – z udziałem animatorek ze Stołecznego Centrum Wspierania Organizacji, a także z udziałem burmistrzów dzielnicy. Żadne nie przyniosły pożądanych efektów.

Członkowie i członkinie Rady byli podzieleni w swych opiniach: jedni uważali, że nie należy rozwiązywać komisji i poczekać do wygaśnięcia kadencji prezydium, inni byli za podjęciem bardziej radykalnych kroków.

– Spójrzmy na to z szerszej perspektywy – apelowała Marta Lewandowska, przypominając wysiłek włożony w wypracowanie nowego modelu dialogu społecznego w Mieście. – W wyniku tego procesu mamy w mieście około 50 komisji dialogu społecznego. Kilka z nich działa znakomicie, kilkanaście całkiem nieźle, kilka na granicy celu i sensu, a istnienie kilku jest abberacją. Jednak do tych także przychodzą organizacje i co widzą? Pytają, co to jest? Co Miasto robi z dialogiem? Trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie, do jakiego momentu dajemy przyzwolenie na takie zachowania i działania, ponieważ to wpływa na wizerunek całego dialogu. W interesie dialogu w mieście jest zastopować te działania. A w przyszłości uzupełnić Program Współpracy o zapisy, które dawałyby jasne podstawy do działania w takich sytuacjach.

Ostatecznie Rada podjęła decyzję, aby wysłać do Komisji na Żoliborzu swego przedstawiciela (zadania tego podjął się Tomasz Harasimowicz), który spróbuje  zażegnać konfliktową sytuację.

Ewa Kolankiewicz przedstawiła członkom i członkiniom Rady także wstępną wersję sprawozdania z realizacji Programu Współpracy z organizacjami pozarządowymi w 2018 r.

Ze wstępnego sprawozdania wynika, że w 2018 r. w Warszawie przyznano 3018 dotacji na kwotę ponad 167 mln zł (z zaplanowanych ponad 171 mln). W dzielnicach przeprowadzono 342 konkursy (najwięcej na Woli i na Mokotowie), a w biurach – 130 (najwięcej w BPSiP oraz w CKS).

W ramach małych grantów przyznano dotacje na realizację 283 wniosków na kwotę ponad 2 165 tys. zł. Projekty byłby realizowane w 15 dzielnicach i 6 biurach.

W 2018 roku Miasto także kupowało usługi od organizacji: zakupiono 708 usług za kwotę blisko 11 mln zł.

Marcin Wojdat, sekretarz Miasta zwrócił uwagę, na dużą liczbę konkursów organizowanych przez BPSiP (w 2018 było ich 50).

– Organizacja tylu konkursów to ogromne wyzwanie. Ile z nich było przeprowadzonych w trybie projektów wieloletnich? – pytał.

– Dużo z nich było wieloletnich – odpowiedział Tomasz Pactwa, dyrektor BPSiP, dodając, że tak wysoka liczba konkursów wynika po pierwsze z tego, że właśnie w 2018 r. wiele z umówi wieloletnich wygasało i trzeba było przeprowadzić nowe konkursy, a po drugie – z wymogów CKS, aby jeden konkurs dotyczył jednego zadania.

– To z kolei jest wynikiem kontroli RIO, który w zaleceniach pokontrolnych takie rozwiązane nam sugerował – wyjaśniała Ewa Kolankiewicz, dodając, że nowe formularze ogłoszenia konkursowego i oferty na realizację zadań publicznych także wymagają, aby jeden konkurs dotyczył tylko jednego zadania.

WRP będzie jeszcze głosowała nad zaopiniowaniem ostatecznego sprawozdania, które ma zostać przedstawione przez Prezydenta na Radzie Warszawy do końca maja 2019 r.

Magdalena Młochowska, dyrektora Biura Polityki Lokalowej przedstawiła Warszawskiej Radzie Pożytku propozycje zmian w zasadach najmu lokali użytkowych organizacjom pozarządowym.

Zmiany mają polegać m.in. na:

• zwiększeniu limitu kwoty podlegającej rozliczeniu z tytułu wykonywania remontu lokali miejskich;
• obligatoryjnemu obniżeniu czynszu za lokal z tytułu realizacji w nim zadań publicznych ze środków Miasta (obecnie dzielnice mogą, ale nie muszą przychylać się do wniosków organizacji o obniżenie czynszu z tego tytułu);
• wprowadzeniu możliwości zawierania kolejnej umowy z tym samym podmiotem na wynajęcie lokalu na 10 lat;
• wprowadzeniu możliwości zawierania umów na okres do 10 lat nawet na lokale znajdujące się w budynkach, co do których są roszczenia (z zastrzeżeniem jednak, że nowy właściciel będzie mógł rozwiązać umowę).

Ostateczny projekty uchwały w tej sprawie będzie jeszcze prezentowany Radzie, zanim trafi pod obrady Rady Warszawy.

Ostatnim punktem obrad WRP w kwietniu był wniosek do Prezydenta Warszawy w sprawie stworzenia warszawskiej polityki różnorodności społecznej.

– Rozmawialiśmy już podczas posiedzeń Rady na temat tego wniosku, dlatego teraz przedstawię tylko pokrótce argumenty przemawiające za nim – mówiła Marta Lewandowska, reprezentująca BKDS ds. Równego Traktowania. – Uprzedzenia w Polsce bada się od lat 70. Do tej pory pokazywały one, że uprzedzenia spadają. Obecnie, od trzech lat, mamy odwrócenie trendu. Uprzedzenia rosną. Podjęcie tematu różnorodności jest zmierzeniem się z poważnym problemem społecznym. Budowanie otwartych i różnorodnych społeczności wymaga podejścia kompleksowego. Takie działania źle reagują na faworyzowanie takiej czy innej grupy, a z tym mamy obecnie do czynienia w Warszawie. Potrzebna jest szeroka polityka, a nie adresowanie poszczególnych działań do poszczególnych grup. Zarówno Prezydent, jak i Rada Warszawy podjęli się poważnego zadania uczynienia z Warszawy miasta otwartego i różnorodnego. Jednak akcja rodzi reakcję. Odpowiedzią powinna być próba otoczenia szczególną ochroną tych grup, które w wyniku zmian polityki Miasta mogą być szczególnie narażone na ataki. Dlatego potrzebna jest polityka obejmująca wszystkie grupy społeczne.

WRP pozytywnie zaopiniowała wniosek.

Ponadto WRP zdecydowała o wskazaniu Andrzeja Trzeciakowskiego do kapituły konkursu o Nagrodę Prezydenta m.st. Warszawy za prace dyplomowe z zakresu rozwoju Warszawy (dawniej Dyplom dla Warszawy).