Publicystyka - ngo.pl

Jako pierwszy omawiany był projekt uchwały zmieniającej uchwałę w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta stołecznego Warszawy.

Zmiany polegają m.in. na:

• wprowadzeniu nowej definicji „powierzchni mieszkalnej” – dotyczy sytuacji osób zamieszkujących w lokalach, które nie mają wydzielonego pomieszczenia kuchennego. Aktualnie tylko w przypadku lokali 1‑pokojowych powierzchnię pokoju pomniejsza się o 20% jednak nie więcej niż o 4 m². Po zmianie dotyczyć to będzie wszystkich lokali (w tym kilkupokojowych), gdzie nie ma wydzielonej kuchni.
• zmianach kryterium dochodowego – ma to wpłynąć na zwiększenie liczby gospodarstw domowych spełniających kryteria do pomocy mieszkaniowej oraz na zmniejszenie liczby najemców przekraczających kryteria przy weryfikacji dochodowej, o której mowa w art. 21c ustawy o ochronie praw lokatorów.
• określeniu okresu za jaki jest analizowany dochód na 12 miesięcy (a nie 3 miesiące, jak było do tej pory). Dłuższy okres badania dochodów pozwala na lepszą ocenę sytuacji dochodowej wnioskodawców oraz na częściową weryfikację zadeklarowanego dochodu z dochodami wykazywanymi w zaświadczeniach z Urzędu Skarbowego,
• umożliwieniu zarządom dzielnic indywidulanego podwyższenia kryterium do maksymalnego zakładanego poziomu – 80% w wyjątkowo trudnych sytuacjach osób ubiegających się o pomoc mieszkaniową z pomieszczeń tymczasowych wskazanych przez Miasto.

Wprowadzono także zapisy regulujące zasady działania Internetowej Bazy Zamiany Mieszkań, w celu usprawnienia wzajemnych zamian, a tym samym lepszego gospodarowania zasobem.

Wprowadzono zwolnienie z kryteriów (dochodowych i warunków metrażowych) dla osób, które zamieszkują w budynkach zwracanych właścicielom, tak aby umożliwić sprawne udzielenie pomocy mieszkaniowej tym osobom. Dodano również zapis umożliwiający pomoc osobom zamieszkującym w tych budynkach bez tytułu prawnego – osoby te uzyskają pomoc w formie najmu socjalnego lokalu.

 Nastąpią także zmiany w systemie kwalifikacji punktowej: zwiększona zostanie liczba punktów dla:

• osób z orzeczoną niepełnosprawnością – z 4 na 5 pkt dla niepełnosprawności znacznych, z 2 do 3 pkt dla niepełnosprawności umiarkowanej. Podobne zmiany wprowadzono w punktacji dla dzieci z orzeczoną niepełnosprawnością.
• dla osób, które są ofiarami przemocy w rodzinie – z 2 na 4 pkt,
• z pieczy zastępczej – z 6 na 8 pkt,
• osób które są mieszkańcami Warszawy od min. 5 lat – z 4 na 5 pkt,
• osób oczekujących na pomoc mieszkaniową powyżej dwóch lat – z 1 pkt za każdy rok oczekiwania na 2 pkt za każdy rok oczekiwania powyżej dwóch lat.

Projekt uchwały powoduje skutki finansowe dla realizacji budżetu Miasta oraz Wieloletniej Prognozy Finansowej Miasta, ponieważ zmiana kryteriów dochodowych wpłynie nie tylko na prawdopodobne zwiększenie liczby spraw kwalifikujących się do pomocy mieszkaniowej, ale również na liczbę gospodarstw domowych, które podlegają weryfikacji dochodowej najemców.

Warszawska Rada Działalności Pożytku Publicznego pozytywnie zaopiniowała projekt uchwały.

Drugim projektem uchwały omawianym na majowym posiedzeniu WRP była polityka senioralna.

Jest to dokument kierunkowy, deklaracja zasad i wartości ważnych dla rozwoju m.st Warszawy i realizacji Strategii #Warszwa2030. Nie ma charakteru wykonawczego. Omawia najważniejsze zagadnienia związane z potrzebami warszawskich seniorów, które zmieniają się na różnych etapach procesu starzenia się. Dokument zawiera rekomendacje, które wskazują, czym powinny charakteryzować się realizowane w mieście programy i projekty, aby Warszawa stawała się miastem coraz bardziej przyjaznym osobom starszym.

„Polityka senioralna m.st. Warszawy” jest spójna ze Strategią #Warszawa 2030 oraz „Strategią rozwiązywania problemów społecznych 2030”. Zaproponowane w Polityce rekomendacje powiązane są z niemal wszystkimi celami operacyjnymi ustalonymi w obu strategiach.

„Polityka senioralna m.st. Warszawy” została przygotowana z inicjatywy i przy współudziale Warszawskiej Rady Seniorów i przedstawicieli Dzielnicowych Rad Seniorów. W Urzędzie m.st. Warszawy za zorganizowanie i koordynację pracy nad tym dokumentem oraz za jego opracowanie odpowiadało Biuro Pomocy i Projektów Społecznych. Prace trwały od grudnia 2021 r. do lutego 2023 r. i miały charakter partycypacyjny.

W prace nad polityką senioralną była zaangażowana i merytorycznie im przewodziła prof. dr hab. Barbara Szatur-Jaworska z Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego, ekspertka z zakresu polityki społecznej i gerontologii społecznej.

Polityka senioralna jest potrzebna Warszawie z kilku powodów. Jednym z najważniejszych jest sytuacja demograficzna miasta: W 2020 roku osoby w wieku 60 lat i więcej stanowiły 27% spośród 1794,2 tys. zamieszkujących Warszawę. Wśród dorosłych (w wieku 18 lat i więcej) seniorem była co trzecia osoba mieszkająca w naszym mieście.

Poziom starości demograficznej jest zróżnicowany w poszczególnych dzielnicach Warszawy. Najwyższy odsetek osób w wieku 60 lat i więcej (30% i więcej) odnotowano w 2020 r. w Śródmieściu, na Bielanach, Mokotowie, Ochocie i Pradze-Południe. Najmłodsze demograficznie (20% lub mniej osób starszych) były: Białołęka, Wilanów i Ursus (wykres 3).

Największa liczba osób starszych mieszkała na Mokotowie (67,8 tys.) i Pradze-Południe (53,9 tys.). To oznacza, że w dwóch największych dzielnicach mieszkała 25% warszawskich seniorek i seniorów.

Ponadto dokument dotyczący warszawskich seniorów i seniorek jest potrzeby z uwagi na sytuację, potrzeby i oczekiwania starszych warszawianek i warszawiaków oraz konieczność kształtowania rozwoju miasta w oparciu o potencjał mieszkańców, w tym osób starszych.

Nie bez znaczenia są też pozytywne doświadczenia zdobyte w trakcie realizacji społecznych projektów przeznaczonych dla osób starszych.

Polityka senioralna ma charakter horyzontalny, co oznacza, że w jej zakres wchodzą skoordynowane działania, które należą do różnych miejskich polityk. Najważniejsze dziedziny polityki senioralnej to: ochrona zdrowia (w tym profilaktyka zdrowotna i promocja zdrowia), pomoc społeczna, mieszkalnictwo, zapewnienie bezpieczeństwa osobistego i prawnego, wsparcie finansowe, całożyciowa edukacja, rekreacja, aktywność fizyczna, uczestnictwo w kulturze, aktywność twórcza, aktywność społeczna, aktywność zawodowa, dostępny transport, przyjazna przestrzeń publiczna.

Rekomendacje, które są zawarte w Polityce senioralnej powinny zostać uwzględnione w takich miejskich dokumentach wykonawczych, jak m.in. program Usługi blisko domu, Poprawa przestrzeni publicznej, Przedsiębiorcza Warszawa oraz Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych.

Maria Pokój zwróciła uwagę, jak bardzo istotne jest, aby zapisy, które znajdą się w polityce senioralnej dotarły do urzędników najniższych szczebli w różnych miejskich instytucjach. Podała przykład planowanego w jej bloku remontu windy, który się przedłużył.

– Zgodnie z podanym harmonogramem zaplanowałam pobyt poza domem. Teraz już wiem, że cały mój plan się wali. Nie mogę sobie pozwolić na to, aby na miesiąc wyłączyć się z życia, z powodu tego, że nie działa winda. Ale w ZGN nikogo to nie obchodzi. Ja sobie poradzę, ale są osoby, które takiej bariery nie pokonają – mówiła, dodając, jak ważne jest, aby zwracać uwagę na z pozoru drobne rzeczy i decyzje, ponieważ mają one wpływ na warunki życia wielu osób.

Warszawska Rada Działalności Pożytku Publicznego pozytywnie zaopiniowała projekt.

Z Biura Pomocy i Projektów Społecznych pochodził także kolejny dokument, który został przedstawiony WRP do zaopiniowania: Programu Rozwoju Pieczy Zastępczej w m.st. Warszawie na lata 2023-2025 (PRPZ).

Potrzeba przyjęcia tej uchwały wynika z ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, która zobowiązuje powiat do opracowania i realizacja 3-letnich powiatowych programów dotyczących rozwoju pieczy zastępczej.

PRPZ jest programem operacyjnym i służy realizacji celów oraz kierunków działań Strategii rozwiązywania problemów społecznych 2030. Odnosi się do celów strategicznych i operacyjnych Strategii w obszarze udoskonalania systemu pomocy społecznej.  

Celem głównym Programu jest zapewnienie wsparcia dzieciom i młodzieży z rodzin w trudnej sytuacji życiowej. Program ma służyć także uwrażliwieniu mieszkańców na problemy społeczne, poszerzeniu ich wiedzy na temat pieczy zastępczej oraz rozwinięciu działań wolontariackich.

Program przewiduje również poprawę jakości współpracy między branżami, sektorami, instytucjami i zespołami zajmującymi się dziećmi i młodzieżą w trudnej sytuacji rodzinnej oraz usprawnienie współpracy i wymianę wiedzy pomiędzy uczestnikami systemu pieczy zastępczej w procesie planowania oraz realizacji pomocy dziecku.

PRPZ jest szczególnie powiązany z Programem wspierania rodzin w m.st. Warszawie na lata 2022-2024.

Zgodnie z założeniami ustawy pobyt dziecka w pieczy zastępczej jest czasową formą opieki i powinien prowadzić do kompleksowej pracy z rodziną będącą w trudnej sytuacji i/lub kryzysie oraz do powrotu dziecka pod opiekę rodziców.

Program przewiduje, aby w najbliższych trzech latach kontynuować działania, które mają na celu: rozwój, w tym profesjonalizacja, rodzinnej pieczy zastępczej, doskonalenie systemu instytucjonalnej pieczy zastępczej i rozwój warunków sprzyjających indywidualizacji pracy z dzieckiem, doskonalenie podstaw organizacyjnych systemu pieczy zastępczej, zapewnienie wsparcia dla usamodzielnianych wychowanków pieczy zastępczej.

W 2020 roku został odnotowany wyraźny spadek napływu dzieci do pieczy zastępczej. Był to okres pandemii COVID-19 i najprawdopodobniej jest on efektem zachodzących wówczas procesów społecznych. W kolejnym roku dla odmiany nastąpił drastyczny wzrost dzieci przyjętych do pieczy zastępczej (o 61%), co oznaczało wzrost o ok. 25% dzieci przyjmowanych do rodzinnych form pieczy zastępczej i niemal dwukrotny do instytucjonalnej pieczy zastępczej (ze 190 w 2020 roku do 376 w 2021 roku).

Rada pozytywnie zaopiniowała projekt uchwały.

WIĘCEJ RELACJI Z POSIEDZEŃ WARSZAWSKIEJ RADY DZIAŁALNOŚCI POŻYTKU PUBLICZNEGO >

W sprawach różnych raz jeszcze powróciła sprawa Jeziorka Czerniakowskiego. Tomasz Harasimowicz zwrócił uwagę m.in. na stan tablic informacyjnych w tym miejscu. Andrzej Trzeciakowski odpowiedział, że na ten temat toczą się dyskusje w Komisji, planowane jest ustawienie nowych tablic, ma się tym zając Biuro Ochrony Środowiska.

Aldona Machnowska-Góra zapowiedziała, że być może na forum WRP zostanie poruszona sprawa Osiedla Jazdów i współpracy między Miastem a organizacjami reprezentowanymi przez Partnerstwo Jazdów.

– Organizacje z Jazdowa oczekują, że na ich potrzeby zostanie wypracowany odrębna forma współpracy z Miastem, Miasto natomiast stoi na stanowisku, że w Warszawie są już komisje dialogu społecznego i tam się toczy dialog – relacjonowała wiceprezydenta Aldona Machnowska-Góra. – Jeśli nie dojdziemy do porozumienia, chcemy o tym porozmawiać na Warszawskiej Radzie Pożytku.

Organizacje z Jazdowa do tej pory nie włączały się w prace śródmiejskiej Dzielnicowej Komisji Dialogu Społecznego. Dopiero w ostatnim czasie zgłosiły chęć udziału w spotkaniach DKDS-u.

Czym jest dialog społeczny w Warszawie? Kto w nim bierze udział? O czym się w ten sposób rozmawia? Jak włączyć się w ten dialog? I czy warto? 

Wszystkie najważniejsze informacje na ten temat znajdziecie w najnowszej publikacji Stołecznego Centrum Wspierania Organizacji Pozarządowych: Organizacje pozarządowe w dialogu z Miastem. System dialogu społecznego w Warszawie.