Brak pewności zatrudnienia, niestabilność finansowa, wypalenie zawodowe, mobbing, niski prestiż pracy – to tylko niektóre z problemów, z jakimi mierzą się osoby pracujące w organizacjach pozarządowych. W najbliższym czasie będziemy przyglądać się tym trudnościom i podpowiadać, jak radzić sobie z napięciem między pracą, misją a presją.
Niemal dwie trzecie (65%) organizacji pozarządowych płaci za wykonywaną dla nich pracę – tak wynika z ostatniego raportu Stowarzyszenia Klon/Jawor – Kondycja organizacji pozarządowych 2021.
Spośród nich 41% płaci za tę pracę stale i regularnie. Pozostałe 24% nie ma stałego płatnego personelu, ale korzysta z płatnej pracy i ma swoich współpracowników czy zleceniobiorczynie. Ponad połowa (22%) z tych organizacje, które mają stały zespół pracowniczy zatrudnia na podstawie umów o pracę (przynajmniej jedną osobę), a pozostałe 19% to organizacje, które korzystają ze stałej i regularnej pracy osób zatrudnionych na inne umowy niż umowa o pracę.
Te najnowsze dane pokazują, że na przestrzeni dziesięciu lat zmniejszył się odsetek organizacji, które opierają się wyłącznie na pracy społecznej. Dekadę temu organizacji płacących za pracę było tylko 44%.
Organizacje pozarządowe coraz częściej zatem są pracodawcami. Jakimi?
Jakimi pracodawcami są organizacje społeczne?
W raporcie Fundacji RCI z Gdańska „Kondycja zatrudnienia w trzecim sektorze” z 2023 r. możemy przeczytać, że „zatrudnienie w organizacjach jest atrakcyjne pod względem równego traktowania, atmosfery w pracy, elastycznego czasu pracy oraz prawa do urlopu i wypoczynku. Najmniej atrakcyjnymi wymiarami zatrudnienia są poziom wynagrodzeń oraz inne świadczenia pozapłacowe”. Raport powstał na podstawie badań przeprowadzonych wśród organizacji z Pomorza.
Ogólnopolski raport, „ZaTRUDnienie. Problemy personelu organizacji pozarządowych z perspektywy pracowniczej”, przygotowany przez Stowarzyszenie Klon/Jawor w 2018 r. pokazuje natomiast, że osoby, które są zatrudniane w organizacjach społecznych mierzą się z takimi wyzwaniami, jak m.in. brak pewności zatrudnienia, niestabilność finansowa, wypalenie zawodowe, mobbing, niski prestiż pracy.
I chociaż z każdym z tych zjawisk można się spotkać w wielu innych branżach czy środowiskach zawodowych, wydaje się, że taki zestaw problemów jest dość specyficzny dla zatrudnienia w organizacjach społecznych.
Jak sobie radzić napięciem między pracą, misją a presją?
Można się spodziewać, że wraz ze wzrostem zatrudnienia w III sektorze, przybywać będzie wyzwań i osób, które sobie z tymi wyzwaniami muszą radzić: tak wśród pracowników i pracowniczek, jak i wśród osób zatrudniających i zarządzających w organizacjach.
Wskazują na to chociażby co raz to pojawiające się w mediach doniesienia o nieprawidłowościach lub nadużyciach, które mają miejsce w różnych organizacjach pozarządowych. Bez względu na branże czy środowisko sprawy takie zawsze są trudne – przede wszystkim dla osób, które ich doświadczają, ale też dla całego III sektora. Od tego, w jaki sposób są rozwiązywane – w dłuższej perspektywie zależy wizerunek całego środowiska. Dobrze więc jest umieć rozpoznać sygnały ostrzegawcze, mieć świadomość zagrożeń, znać narzędzia, metody, które warto stosować, aby problemów nie stwarzać lub by je rozwiązywać, gdy się jednak pojawią.
W mediach często obserwujemy wydarzenia na gorąco: przerzucanie się argumentami, oskarżeniami. Nie widać natomiast całego procesu, próby naprawienia lub znalezienia wyjścia z tej trudnej sytuacji.
W portalu ngo.pl w najbliższym czasie spróbujemy nieco spokojniej się przyjrzeć opisywanym zagrożeniom i trudnościom, z którymi mierzą się organizacje zatrudniające pracowników i pracowniczki, ale przede wszystkim będziemy próbowali podpowiadać, jak w praktyczny sposób radzić sobie z napięciem między pracą, misją a presją.
Źródło: informacja własna ngo.pl
Redakcja www.ngo.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy.
