Publicystyka - ngo.pl

W czasie lokalnych wydarzeń planowane atrakcje przybierają bardzo różne formy – czasem są to turnieje sportowe, wycieczki rowerowe, ruchowe zabawy dla dzieci. W czasie każdej z tych aktywności uczestnicy mogą doznać kontuzji. Nie możecie wziąć odpowiedzialności za wszystkie scenariusze, wiec dbając o bezpieczeństwo uczestników, warto pomyśleć o jednorazowym ubezpieczeniu imprezy.  Są to ubezpieczenie NWW – od nieszczęśliwych wypadków oraz ubezpieczenie OC – od odpowiedzialności cywilnej za szkody poniesione przez uczestników.

Oba ubezpieczenia nie są obowiązkowe przy organizacji małych, nieodpłatnych wydarzeń, ale pamiętaj, że jako organizatorzy imprezy odpowiadacie za wszystko, co się podczas tej imprezy może wydarzyć. Jeśli nie macie ubezpieczenia OC, a będzie stwierdzona odpowiedzialność cywilna organizatora (stowarzyszenia, fundacji, osoby prywatnej), to będzie on musiał zaspokoić roszczenia pokrzywdzonych z własnych środków.

Towarzyszy części wydarzeń, np. w postaci straganów z rękodziełem, kiermaszów. Na niewielkich nawet wydarzeniach często goszczą osoby, które na co dzień sprzedają konkretne produkty, np. jedzenie lub różne usługi.

Informację, że planujecie w czasie swojego wydarzenia umożliwić prowadzenie sprzedaży powinniście przekazać zarządcy terenu. 

Nie ma żadnych przeciwwskazań formalnych, aby na Waszym wydarzeniu były sprzedawane różne rzeczy, ale… Jeżeli chcemy, aby nasza sąsiedzka impreza była dostępna dla wszystkich, warto zrezygnować ze sprzedaży lub ograniczyć liczbę komercyjnych atrakcji. Nie wszystkich stać na zakupy.

Warto też pamiętać, że czym innym jest jednak sprzedaż wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły w celach zarobkowych, a czym innym sprzedaż spontaniczna (np. własnoręcznie wykonanej biżuterii, ciasta lub lemoniady). W pierwszym przypadku należy prowadzić działalność gospodarczą (posiadać wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej). Sprzedający mogą zostać skontrolowani przez urząd skarbowy, więc warto pamiętać o legalnym sposobie rozliczania się z klientami.

Domowe wypieki i wszystkie kulinarne cuda, które przygotujecie Wy i Wasi sąsiedzi możecie po prostu rozdawać, częstować nimi lub sprzedawać. 

Warto wiedzieć, że jednorazowa produkcja żywności i jej sprzedaż w czasie lokalnego święta nie podlega wymogom objętym zakresem Rozporządzenia 852/2004 Parlamentu Europejskiego w sprawie higieny środków spożywczych i tym samym nie jest nadzorowana przez Państwową Inspekcję Sanitarną.

Niemniej istotne jest, aby przestrzegać podstawowych zasad higieny, co pozwoli zagwarantować odpowiednie warunki sanitarno-higieniczne podczas przygotowywania potraw.

W przypadku spontanicznej sprzedaży, która ma miejsce na garażówkach albo pchlich targach sąsiadki i sąsiedzi, którzy chcą się pozbyć starych rzeczy lub sprzedać swoje wyroby, nie muszą posiadać wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Według Ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej nie są przedsiębiorcami i mogą handlować swoimi rzeczami.

Sąsiedzkie kino plenerowe to także przyjemna forma integracji sąsiedzkiej. 

Ekran możecie zrobić z prześcieradła lub np. wypożyczyć bezpłatnie w ramach Spółdzielni Kultury. 

Rzutnik może pożyczyć któryś z sąsiadów lub lokalna instytucja.

Planując sąsiedzki pokaz filmowy pamiętajcie także o odpowiedniej godzinie rozpoczęcia seansu (by wyświetlany obraz był wyraźny) oraz o ew. rezerwowym miejscu pokazu (np. w okolicznym domu kultury) w razie deszczu, ochłodzenia.

Warto pamiętać, że do każdego filmu ktoś ma prawa. Może to być, np. firma dystrybucyjna, producent filmu, szkoła filmowa lub Filmoteka Narodowa. Aby uzyskać zgodę na publiczny pokaz od instytucji, która posiada prawa do filmu, zazwyczaj należy uiścić opłatę. Prawo autorskie (art. 23) dopuszcza korzystanie z utworu w zakresie własnego użytku osobistego, który obejmuje korzystanie z pojedynczych egzemplarzy utworów przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego. Chociaż mogłoby się wydawać, że impreza sąsiedzka mieści się w kategorii stosunku towarzyskiego, najlepiej poprosić o licencję dystrybutora filmu. Informacje o dystrybutorach większości filmów możemy znaleźć np. na stronie www.filmweb.pl w opisach filmów.

Pamiętajcie, że z wielu dzieł, również filmowych można korzystać bezpłatnie, w ramach domeny publicznej. Tworzą ją utwory twórców, które nie podlegają już ochronie prawnej (70 lat od śmierci autora): www.domenapubliczna.org .

Pomyślcie też o współpracy np. z lokalną biblioteką publiczną, która może organizować pokazy filmowe na innych zasadach. Na stronie Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich znajdziemy całą broszurę, w której wyjaśnione są zasady legalnego odtwarzania filmów w firmach i instytucjach: http://www.sbp.pl/repository/newsy/MPLC-broszura.pdf

Potańcówki, muzyka puszczana z głośników, pokazy taneczne oraz wiele innych form publicznego wykorzystania utworów muzycznych wymagają uzyskania licencji od Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. I uiszczenia wyznaczonej opłaty. Aby otrzymać licencję, należy zgłosić opis wydarzenia, miejsce, liczbę uczestników na adres: warszawa@zaiks.org.pl kilka dni przed imprezą. WIĘCEJ INFORMACJI O LICENCJACH ZNAJDZIECIE NA STRONIE ZAIKS

Jeśli nie chcecie ponosić dodatkowych kosztów możecie skorzystać z baz darmowych utworów muzycznych i dźwięków dostępnych stronach: Otwarte Zasoby , Legalna Kultura, Free Music Archive.

Na imprezie sąsiedzkiej możecie zdecydować się także na sąsiedzkie muzykowanie. Może wśród Waszych sąsiadów ktoś gra na jakimś instrumencie lub w zespole muzycznym? Sąsiedzka potańcówka w muzyką na żywo to okazja do wspólnej zabawy i miłego zakończenia sąsiedzkiego świętowania.

O czym warto pamiętać: Jeśli planujecie atrakcje muzyczne pamiętajcie, by zasygnalizować to wcześniej sąsiadom oraz by muzyka nie była za głośna (zwłaszcza w godzinach ciszy nocnej).

Przepisy, które określają m.in. czy można korzystać z grilla na balkonach, są ustalane wewnętrznie przez administratora nieruchomości, np. wspólnotę mieszkaniową lub spółdzielnię. 

Nie ma przeciwwskazań, aby na podwórku odbyło się sąsiedzkie grillowanie. Warto jednak zachować wszystkie środki ostrożności i postarać się, aby grill stał w stabilnym miejscu, niedostępnym dla zwierząt i najmłodszych sąsiadów, a także by dym nie leciał w okna sąsiadów.

Jeśli zamierzacie zorganizować przy okazji swojego wydarzenia w przestrzeni publicznej także zbiórkę pieniędzy lub darów - nie musicie ubiegać się o pozwolenie na to. Wystarczy jeśli, jako organizatorzy zbiórki,  zgłosicie ją na portalu http://www.zbiórki.gov.pl  Tutaj też należy opublikować sprawozdanie ze zbiórki. Każdy obywatel ma bezpośredni dostęp do informacji o tym, kto i na co zbiera oraz jak została rozdysponowana zebrana kwota.

JAK I GDZIE ZGŁOSIĆ ZBIÓRKĘ? CZYTAJ NA PORADNIK.NGO.PL >

To bardzo często wykorzystywane atrakcje, umilające nasze wydarzenie, z pozoru niewinne, ale regulowane przez Ustawę z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych i wymagające uzyskania zgody. Organizacja loterii bez zezwolenia jest karalna: grzywną i/lub pozbawieniem wolności za organizację loterii bez wymaganego zezwolenia (art. 107 i 108 Kodeksu karnego skarbowego).

Za loterię uznaje się wszystko, co uzależnia wynik (choćby w części, na dowolnym etapie) od przypadku. Przykłady z całej Polski pokazują, że nawet na sąsiedzkich wydarzeniach zdarzają się kontrole, dlatego, aby uniknąć nieprzyjemności, uważajcie na wszystkie zabawy, które mają znamiona losowości. Zastanówcie się dwa razy, zanim podacie oficjalną informację na temat planowanej loterii lub konkursu.

Jeżeli chcecie zorganizować loterię, należy ją oficjalnie zgłosić.  To, czy organizator musi zgłosić loterię czy uzyskać zezwolenie zależy od wysokości puli nagród w danej loterii.

JAK ZGŁOSIĆ LOTERIĘ? CZYTAJ NA PORADNIK.NGO.PL >

Tekst przygotowany we współpracy z Urzędem m.st. Warszawy.