Publicystyka - ngo.pl

28 lutego 2023 roku straciły ważność złożone wcześniej deklaracje „osób zatrudnionych” – czyli pracowników etatowych i tych zleceniobiorców, za których organizacja odprowadza pełne obowiązkowe składki emerytalne i rentowe – o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK. W efekcie, 1 marca wszystkie osoby zatrudnione, które na dzień 1 kwietnia nie będą mieć ukończonego 55. roku życia zostały ponownie zapisane do PPK (tzw. autozapis). Osoby takie, jeśli nie chcą oszczędzać na emeryturę w tym akurat programie systematycznego oszczędzania, powinny ponownie złożyć stosowną deklarację.

Osoby zatrudnione, które 1 kwietnia będą już mieć skończone 55 lat (ale nie więcej niż 70 lat), autozapisowi nie podlegają, więc jeśli wcześniej zrezygnowały z oszczędzania w PPK, a teraz zmieniły zdanie i chcą zacząć oszczędzać, muszą złożyć „podmiotowi zatrudniającemu” (taki jest ustawowy termin na pracodawcę/zleceniodawcę) wniosek o zawarcie w ich imieniu umowy o prowadzenie PPK (jeśli wcześniej taka umowa nie była zawarta) lub o dokonywanie wpłat na PPK (jeśli taka umowa była już zawarta, ale dana osoba zrezygnowała z dokonywania wpłat).

Od 1 marca podmiot zatrudniający ma obowiązek naliczać i pobierać wpłaty na PPK z wynagrodzeń osób, które są do niego zapisane – nawet jeśli są zapisane tylko dlatego, że przez nieuwagę lub z niewiedzy nie dopełniły formalności, aby się z PPK wypisać po autozapisie. O czym w marcu musi pamiętać organizacja – „podmiot zatrudniający”?

Osoby zatrudnione, które wcześniej złożyły deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat na PPK, ale podlegają autozapisowi (KLIKNIJ i przeczytaj kto podlega autozapisowi), muszą ponownie – nie wcześniej jednak niż 1 marca (deklaracje złożone wcześniej straciły ważność 28 lutego – nawet jeśli np. zostały złożone dzień wcześniej) – złożyć pracodawcy ("podmiotowi zatrudniającemu") taką deklarację, jeśli nadal nie chcą oszczędzać w tym programie. 

Powinny to zrobić na formularzu zgodnym z obowiązującym wzorem, zawierającym wszystkie niezbędne pouczenia oraz podpisać własnoręcznym podpisem (lub kwalifikowanym podpisem elektronicznym).

Wszelkie oświadczenia złożone w innej formie będą nieważne, nie wystarczy zatem ustne lub pisemne poinformowanie pracodawcy/zleceniodawcy, że podtrzymują pierwotną deklarację. Dotyczy to także wniosków o dokonywanie wpłat na PPK.

Deklaracja o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK obowiązuje od dnia jej złożenia. Dla pracodawcy oznacza to, że jeśli złożył ją pracownik, który nie chce zostać uczestnikiem PPK, pracodawca – po otrzymaniu tej deklaracji – nie może zawrzeć w jego imieniu umowy o prowadzenie PPK. Jeśli natomiast pracownik już jest uczestnikiem PPK – to znaczy wcześniej zawarto w jego imieniu umowę o prowadzenie PPK – złożenie przez niego deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK obliguje pracodawcę do zaprzestania ich odprowadzania, począwszy od dnia, w którym uczestnik PPK złożył tę deklarację.

Ustawa o PPK przewiduje specjalny, ulgowy tryb dla mikroprzedstębiorców, w tym także dla organizacji pozarządowych spełniających kryteria mikroprzedsiębiorstwa. Taki pracodawca, jeśli wszystkie osoby zatrudnione złożą mu deklarację o niedokonywaniu wpłat na PPK nie ma obowiązku wybrania instytucji finansowej do prowadzenia PPK swoich pracowników. Ale jego (jego pracowników) też dotyczy autozapis, co oznacza, że złożone wcześniej deklaracje straciły ważność 28 lutego i jeśli wszyscy pracownicy nie złożą takich deklaracji ponownie, organizacja będzie musiała wybrać instytucję finansową – należy to zrobić zgodnie z procedurami zapewniającymi możliwie największy wpływ osób zatrudnionych na ostateczny wybór.

Jeżeli wszystkie osoby zatrudnione nie zadeklarują ponownie niedokonywania wpłat do PPK, organizacja będąca mikroprzedsiębiorcą będzie miała obowiązek uruchomić ten program. Jeśli osoby zatrudnione nie ponowiły 1 marca tego roku deklaracji o niedokonywaniu wpłat do PPK, 1 marca będzie dniem, od którego należy liczyć termin na zawarcie umowy o prowadzenie PPK. Umowa o zarządzanie PPK powinna zostać zawarta nie później niż na 10 dni roboczych przed dniem, w którym przypada termin zawarcia umowy o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz pierwszej osoby zatrudnionej.

Dotyczy to oczywiście także organizacji, które od momentu wdrożenia PPK w organizacjach pozarządowych utraciły status mikroprzedsiębiorcy (bo np. zrezygnowały z prowadzenia działalności gospodarczej, lub przestały spełniać ustawowe kryteria mikroprzedsiębiorcy), ale one – mam nadzieję – pamiętały w odpowiednim czasie o nowych obowiązkach związanych ze zmianą statusu.

Autozapis dotyczy tylko osób, które 1 marca były już zatrudnione w danym podmiocie, a okres ich zatrudnienia trwał co najmniej 90 dni – dopiero po takim czasie osoba zatrudniona zostaje zapisana do PPK u swojego nowego pracodawcy/zlecaniodawcy. Jeśli więc zatrudniliśmy nowego pracownika/zleceniobiorcę w lutym 2023 roku, nie zostanie ona automatycznie zapisana do PPK z dniem 1 marca 2023 roku, a dopiero po upływie ustawowego terminu 90 dni.