Publicystyka - ngo.pl

Dwa lata temu wszystkie organizacje pozarządowe zatrudniające pracowników lub zleceniobiorców, za których odprowadzają obowiązkowe składki emerytalne i rentowe – bo taka jest definicja „osoby zatrudnionej” w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych (PPK) – musiały wdrożyć u siebie Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK).

O tym, jakie obowiązki ciążą na organizacjach i w jaki sposób należy je wypełnić pisaliśmy wielokrotnie, zarówno w okresie poprzedzającym ostateczny termin wdrożenia PPK, jak i po roku funkcjonowania Programu (zobacz informacje z kategorii: PPK Pracownicze Plany Kapitałowe). Zakładamy zatem, że wszystkie organizacje mające obowiązek wdrożenia PPK już to zrobiły i na bieżąco realizują związane z tym zadania wobec „osób zatrudnionych”.

Pomysłodawcom pracowniczych planów kapitałowych tak bardzo zależy na możliwie masowym udziale w PPK, że w ustawie zawarli liczne rozwiązania bezpośrednio lub pośrednio wspierające powszechne uczestnictwo w programie „osób zatrudnionych”. Służyć temu ma automatyczne zapisanie do programu każdej „osoby zatrudnionej”, która nie ukończyła 55 roku życia, zakaz prowadzenia działań zmierzających do zniechęcania „osób zatrudnionych” do udziału w PPK, formułowanie informacji jaka ma być przedstawiana wszystkim uprawnionym do udziału, czy wreszcie wysokie kary dla organizacji i osób działających w ich imieniu. 

Rozwiązaniem wspierającym powszechne uczestnictwo w programie jest też ponawiany co cztery lata ponowny autozapis do PPK każdej „osoby zatrudnionej”,  która w danym momencie nie przekroczyła 55 roku życia, nawet jeśli osoba ta wcześniej złożyła poprawne oświadczenie o wystąpieniu z PPK i nie zmieniła na ten temat zdania.

Co 4 lata pracodawca jest zobowiązany ponowić autozapis do PPK każdej osoby, która podlega automatycznemu zapisowi do programu – czyli każdej „osoby zatrudnionej” w wieku 18-55 lat. Oczywiście jeśli osoba ta wcześniej nie złożyła oświadczenia o wystąpieniu z PPK, nic się dla niej nie zmienia – pracodawca kontynuuje naliczanie i odprowadzanie za nią składek tak jak dotychczas. Autozapis – jak sama nazwa wskazuje – dotyczy bowiem osób aktualnie nie zapisanych, czyli takich, które wcześniej były automatycznie zapisane, ale się wypisały. I tylko tych, które na dzień ponownego autozapisu nie mają ukończonego 55 roku życia.

Mogą to być zarówno osoby, które złożyły oświadczenie o wypisaniu z PPK przed podpisaniem umowy o prowadzenie dla nich PPK (takie osoby zostaną ponownie do PPK zapisane i pracodawca będzie musiał w ich imieniu podpisać taką umowę), jak i osoby, w imieniu których pracodawca już wcześniej podpisał umowę o prowadzenie PPK, ale na ich późniejszy wniosek zaprzestał dokonywania wpłat (za takie osoby będzie musiał wznowić dokonywanie wpłat). Oczywiście pod warunkiem, że osoby te nie skorzystają z możliwości wystąpienia z PPK, składając (PONOWNIE) podmiotowi zatrudniającemu deklarację o rezygnacji.

Niezależnie od tego, kiedy podmiot zatrudniający miał obowiązek wdrożyć PPK, ani od tego czy i kiedy podpisał umowy o prowadzenie PPK w imieniu poszczególnych „osób zatrudnionych”, terminy związane z ponownym autozapisem są dla każdego podmiotu takie same.

Lutowy obowiązek wobec osób PODLEGAJĄCYCH autozapisowi
Do 28 lutego 2023 (włącznie) podmiot zatrudniający musi poinformować każdą „osobę zatrudnioną” podlegającą autozapisowi, że od 1 marca 2023 rozpocznie/wznowi naliczanie, pobieranie i odprowadzanie składek na PPK. Tego dnia traci bowiem ważność złożone wcześniej oświadczenie o wystąpieniu z PPK.

Ustawodawca nie określa sposobu, w jaki taki obowiązek informacyjny należy spełnić, trzeba jednak pamiętać, że pracodawca powinien móc udowodnić, że się z niego wywiązał wobec wszystkich osób zatrudnionych, których ponowny autozapis dotyczy. Najlepiej zatem zastosować formę pisemną takiej informacji i zadbać o potwierdzenie podpisem przez osoby zatrudnione, że się z informacją zapoznały. Jeśli nie jest to możliwe, informacja może być oczywiście przekazana w innej formie, na przykład mailowo, ale tu również warto zadbać o zwrotną informację od odbiorcy, że się z nią zapoznał.

Lutowy obowiązek OSÓB niepodlegających autozapisowi, a chcących oszczędzać w PPK
Ostatni dzień lutego to termin, w którym osoby niepodlegające autozapisowi (czyli takie, które 1 kwietnia 2023 roku będą mieć ukończony 55 rok życia), ale chcące przystąpić do PPK lub wznowić opłacanie składek muszą złożyć pracodawcy wniosek o podpisanie w ich imieniu umowy o prowadzenie PPK (dla osób, dla których takiej umowy jeszcze nie zawarto) lub o wznowienie opłacania składek (dla pozostałych osób). 

W marcu 2023 podmiot zatrudniający:

• Przyjmuje od „osób zatrudnionych” podlegających autozapisowi, ale niezamierzających korzystać z tej formy oszczędzania, deklaracje o wystąpieniu z PPK lub rezygnacji z dokonywania wpłat (uwaga: wszystkie deklaracje muszą być składane na właściwym wzorze i mieć formę pisemną).
• Podpisuje umowy o prowadzenie PPK w imieniu „osób zatrudnionych”, które nie złożyły deklaracji o wystąpieniu z PPK (osoby, które 1 kwietnia 2023 nie będą mieć ukończonego 55 roku życia) lub złożyły wniosek o przystąpienie do PPK (osoby, które 1 kwietnia będą mieć ukończony 55 rok życia, ale nieukończony 70 rok życia).
• Nalicza i pobiera należne składki od wynagrodzeń osób, które w wyniku autozapisu stały się uczestnikami PPK,

Do 17 kwietnia 2023:

• Przekazuje naliczone i pobrane w marcu składki „osób zatrudnionych” do instytucji finansowej, z którą ma podpisaną umowę o zarządzanie PPK.