Publicystyka - ngo.pl

Małe dotacje: szkoła dla niedoświadczonych organizacji? Łatwe pieniądze dla doświadczonych?  A dla urzędników? Sposób na zagospodarowanie "resztek" z dotacji pod koniec roku czy mądrze zaplanowany proces?  Obszar innowacji czy chałtury? Bezpośrednim impulsem do rozpoczęcia dyskusji o małych dotacjach była rozmowa o planowanej nowelizacji procedury małodotacyjnej, prowadzona w ramach BKDS ds. Organizacji Wspierających. Dyskusja o sensie małych dotacji przeniosła się na forum Warszawskiej Rady Działalności Pożytku Publicznego.  A jakie są Wasze doświadczenia, zdanie?  Zapraszamy do dzielenia się swoimi przemyśleniami na łamach serwisu warszawa.ngo.pl.

Małe dotacje, następcy małych grantów, to uproszczona i przyspieszona ścieżka przyznawania dotacji organizacjom pozarządowym przez samorząd.

Są narzędziem skonstruowanym do realizacji doraźnych działań – nie dłuższych niż trzy miesiące, których potrzeba realizacji wyłoniła się w danym momencie i wymaga szybkiej odpowiedzi na zidentyfikowane wyzwania.

To założenie implikuje warunki uzyskania małej dotacji: uproszczony wniosek o dofinansowanie, który można złożyć w odpowiedzi na - bardzo ogólnie zarysowujące obszar tematyczny - zaproszenie do ich składania, przyspieszony i uproszczony tryb oceny wniosków, ciągły tryb przyjmowania i oceny, czyli brak deadlinu składania ofert.

I naturalne w tym kontekście jest również ograniczenie takich dotacji do kwoty 10 tys zł. Oraz fakt, że samorząd na tego typu działania przeznacza niewielki procent budżetu dotacyjnego, a niektóre Biura czy Dzielnice w pewnych obszarach tematycznych w ogóle nie przewidują takich środków do dyspozycji dla organizacji.

Samorząd przede wszystkim zajmuje się realizacją polityk miejskich oraz zadań własnych. I do realizacji tych zadań może „użyć” organizacji pozarządowych, zlecając je i przekazując im środki na ich realizację w formie dotacji. Nie tylko zresztą dotacji, ale jest to najważniejsze narzędzie współpracy finansowej z organizacjami.

Polityki, programy, zadania to obligujące samorząd kierunki, które musi realizować, najczęściej w wieloletniej perspektywie. Czyli działania obliczone na lata, które mają służyć osiągnięciu określonych celów, albo przynajmniej odpowiadać na pewne zidentyfikowane potrzeby.

Mechanizm konkursów dotacyjnych jest narzędziem stworzonym do tego, by samorząd mógł swoje zadania realizować we współpracy z organizacjami pozarządowymi. Czyli mógł wyłonić stabilnych, rzetelnych partnerów, którzy podejmą się długofalowych (przynajmniej wielomiesięcznych do 5-letnich) działań, zobowiążą się do osiągnięcia konkretnych rezultatów i rozliczą z przeznaczonych na to środków. I w ten sposób pomogą samorządowi realizować jego zadania, polityki, programy.

Dlatego ogromna większość środków wydawanych na dotacje dla organizacji jest „rozdawana” poprzez takie konkursy. Z jasno określonym celem, zakresem działań, rezultatami, wprost odpowiadających na zidentyfikowane w programach samorządowych potrzeby. Długofalowe, powiązane z innymi działaniami, wspólnie składają się na określony przez samorząd kierunek.

I dlatego małe dotacje są marginesem współpracy finansowej miasta z organizacjami. Bywają narzędziem realizacji polityk samorządowych – jak np. zajęcia, imprezy, aktywności sportowe, które planuje w ten sposób w najbliższym czasie zorganizować jedna z dzielnic, w związku z zakończeniem lockdownu, zbliżającymi się wakacjami i zauważoną potrzebą zwiększenia aktywności mieszkańców. To sytuacja nie do przewidzenia z wyprzedzeniem, wymagająca doraźnego, szybkiego działania, ale wpisująca się w samorządowe zadania i obowiązki.

Jeśli organizacje zauważają brak konkursów w pewnych obszarach tematycznych, to zaangażowania wymaga wpisanie ich do polityk miejskich i doprowadzenie do ogłoszenia konkursów dotacyjnych, dających możliwość odpowiedzi na zauważone potrzeby. Małe dotacje nigdy nie będą wystarczającą odpowiedzią na poważne wyzwania i problemy Miasta i jego mieszkańców.

Anna Gierałtowska – zaangażowana w tworzenie systemu dialogu między warszawskim urzędem a organizacjami pozarządowymi od początku jego powstania. W ramach prac Federacji Mazowia w 2004 roku była członkinią grupy współtworzącej ideę Komisji Dialogu Społecznego. W latach 2007-2010 przewodnicząca KDS ds. Przeciwdziałania Alkoholizmowi. Aktywnie działała w Forum Dialogu Społecznego, była inicjatorką i organizatorką powstania DKDS w Dzielnicy Śródmieście, której przewodniczy od 2016 roku. Jest przedstawicielką organizacji pozarządowych w komisjach konkursowych oceniających wnioski z zakresu spraw społecznych i zdrowia. Wiceprzewodnicząca Warszawskiej Rady Pożytku Publicznego pierwszej i drugiej kadencji, wybrana przez przedstawicieli organizacji pozarządowych. Członkini WRPP III, IV i V kadencji. Za zaangażowanie w proces budowania i rozwijania współpracy Miasta z organizacjami pozarządowymi w 2013 roku Rada Warszawy uhonorowała ją tytułem Zasłużona dla Warszawy. Jest jedną ze współautorek Społecznej Strategii Warszawy, warszawskiego Programu „Rodzina” oraz projektu Programu Rozwoju Współpracy m. st. Warszawy i organizacji pozarządowych do roku 2020.Od początku swojej drogi zawodowej związana z Powiślańską Fundacją Społeczną.

Komentuj z nami świat! Czekamy na Wasze opinie i felietony (maks. 4500 znaków plus zdjęcie) przesyłane na adres: redakcja@portal.ngo.pl