Publicystyka - ngo.pl

W 2020 roku zaczęliśmy dwunasty rok działalności na rzecz wsparcia edukacji i integracji uchodźców i uchodźczyń mieszkających na Lubelszczyźnie. Obecnie skupiamy się na pracy w Ośrodku dla Cudzoziemców w Łukowie, jednak w przeszłości nasze działania odbywały się także na terenie innych ośrodków oraz miejscowości, w których mieszkały osoby po zakończeniu procedury uchodźczej.

Ten czas były dla nas czasem naprawdę pracowitym, działo się wiele. Nie wszystkie zamierzenia udało się spełnić, nie wszystko szło tak, jak byśmy chcieli. Ale wydarzyło się także wiele pozytywnych i zaskakujących dla nas rzeczy, otwierały się przed nami drzwi i serca, które dodawały skrzydeł i energii do działania.

Nie przedstawimy wszystkiego co udało nam się dokonać, wybieramy „Top 10”. Bez kolejności i ważności, wszystko było ważne i przybliżało nas do celu, jakim jest wsparcie procesu integracji i edukacji uchodźców i uchodźczyń, dla których Polska na dłuższy bądź krótszy okres stała się domem.

W trakcie naszej działalności zorganizowaliśmy kursy zawodowe i przeszkoliliśmy 108 osób dorosłych. Wiele z tych osób otrzymało certyfikaty honorowane na terenie Unii Europejskiej. Były to zarówno zajęcia z obsługi wózka widłowego, gastronomiczne, jak i kursy na prawo jazdy. Za każdym razem staraliśmy się naszą ofertą odpowiedzieć na potrzeby uchodźców i uchodźczyń. To taki nasz kamyczek do integracji zawodowej, niezbędnej do tego, by rozpocząć samodzielne życie w nowym kraju.

To jedno z najbardziej emocjonalnych działań, jakie zostały podjęte w obszarze wsparcia integracji. Spotkanie z drugim człowiekiem i rozmowa, bez oceniania. Za to z ogromną potrzebą poznania i dowiedzenia się „z bezpośredniego źródła”, jak wygląda sytuacja uchodźców i uchodźczyń w Polsce, co spowodowało, że ktoś zostawia dom i bliskich i ryzykuje życie w podróży do nieznanego kraju. Po godzinie rozmowy okazywało się, że więcej nas łączy niż dzieli.

Goszczące nas kobiety w Klubach Kobiet Aktywnych bardzo rzadko poprzestawały na jednym spotkaniu. Każdy wyjazd do Klubu to ogromne przeżycia i jeszcze większa motywacja do dalszych działań. Z czasem zaczęły nas zapraszać nie tylko Kluby Kobiet Aktywnych, ale i inne instytucje oraz miejsca w różnych zakątkach Lubelszczyzny.

Praca asystentów międzykulturowych to jedno z najskuteczniejszych działań wspierających edukację dzieci cudzoziemskich. Choć rozwiązanie to wprowadzono w Polsce kilka lat temu zatrudnianie takich osób wciąż nie jest powszechną praktyką. Stowarzyszenie Dla Ziemi jako pierwsza organizacja w Lublinie i Łukowie zatrudniła takie osoby. Ich rola nie ogranicza się tylko do pomocy dzieciom w nauce, ale także wsparcia rodziców cudzoziemskich, kadry pedagogicznej i dzieci polskich.

Naszym sukcesem było doprowadzenie do tego, że po zakończeniu finansowania szkoły postanowiły z własnych środków zatrudnić osoby na takich stanowiskach. Bardzo się cieszymy, że nasze działania w tym obszarze zostały dostrzeżone i Stowarzyszenie Dla Ziemi partneruje projektowi Fundacji na rzecz Różnorodności Społecznej, poświęconemu tej tematyce.

To niewątpliwie pokłosie naszych spotkań w Klubach Kobiety Aktywnych, ale nie tylko, bo przecież i „Notesy z Łukowa” Pameli Bożek miały tutaj ogromny wkład! Od jesieni 2018 roku w Ośrodku dla Cudzoziemców w Łukowie działa Klub Spotkań Kobiet. Artystyczno-rzemieślnicza pracownia, w której uchodźczynie zdobywają nowe umiejętności, szlifują te, które już posiadają. Wszystko po to, żeby móc w przyszłości usamodzielnić się finansowo. Wytworzone przedmioty są bowiem dostępne w sklepie internetowym Stowarzyszenia Dla Ziemi.

Bez Was by się nie udało! Przez te wszystkie lata nawiązaliśmy wiele kontaktów, współpracowaliśmy z wieloma organizacjami i instytucjami, bez nich nie przeprowadzilibyśmy wielu z naszych projektów, dzięki nim mieliśmy także okazję dołączyć do ciekawych inicjatyw. Ale ogromną siłę stanowiły także indywidualne osoby. Wasze maile z ofertami pomocy wciąż do nas spływają, to dodaje nam wiary w to, że „ludzi dobrej woli jest więcej”. Nie damy rady Was wszystkich wymienić w tym miejscu, ale ogromnie Wam dziękujemy za Wasze wsparcie i wciąż o nie prosimy!

Udało nam się zorganizować dwie kampanie społeczne. Co ważne, wszystko wymyśliliśmy sami, nie korzystaliśmy z agencji reklamowych. Godziny rozmów, przemyśleń, burzy mózgów, dyskusji i załamywań rąk przyniosły efekty. Przeprowadziliśmy kampanie „Chcemy mieszkać w Polsce” oraz „Jestem kobietą, mieszkam w Polsce”, obie  przybliżały sytuację uchodźców i uchodźczyń. Powstał film, emitowany na antenie TVP Lublin i TVP, wystawa fotograficzna, utwór muzyczny, zorganizowaliśmy wiele spotkań.

Education is a power! Rzetelna edukacja międzykulturowa i antydyskryminacyjna, to jeden z naszych priorytetów. Przez te dziesięć lat odwiedziliśmy naprawdę wiele szkół, rozmawialiśmy z ogromną liczbą młodych osób. Wiele z nich było ciekawych i otwartych, z częścią prowadziliśmy zaciekłe dysputy. Często wychodziliśmy ze szkół z poczuciem, że to tylko kropla w morzu potrzeb, ale tym bardziej widzimy sens i potrzebę docierania do szkół z wiedzą na temat uchodźców i uchodźczyń, nie zamierzamy przestać!

Nie odkryjemy Ameryki pisząc, że znajomość języka kraju, w którym się mieszka, to niezbędny element skutecznej integracji. Zajęcia z języka polskiego prowadziliśmy dla dorosłych i dzieci. Za każdym razem z indywidualnym podejściem do nauczanych osób. Czasami własnymi siłami, a czasem we współpracy z innymi. To naprawdę super uczucie rozmawiać po polsku z osobą, która nie tak dawno temu nie rozumiała nic, co chcieliśmy jej przekazać.

Praca „na rzecz” jest tylko połową pracy. Z naszej perspektywy nie można być skutecznym bez włączania grupy, z którą się działa. Ale to nie tylko rozmowa i pytanie o potrzeby, także partnerskie relacje, włączanie na zasadzie „ekspertów, ekspertek”. Zaproszenie do prowadzenia zajęć, występowanie na spotkaniach, oddawanie głosu, doradztwo. Dziękujemy za zaufanie wszystkim uchodźcom i uchodźczyniom, bez Was nasze działania nie byłyby tak autentyczne i skuteczne.

Od zawsze muzyka jest dla nas ważna, dlatego i tych działaniach jej nie zabrakło. Muzyka, która łączy nie może też być bez uchodźców i uchodźczyń, cudzoziemców i cudzoziemek. Zaczęliśmy naprawdę mocnym kawałkiem Juniora Stressa „Wojny za miedzą”. Poprzeczkę postawiliśmy sobie wysoko, ale mamy nadzieję, że udało nam się nie zaniżać poziomu. Razem mamy już ponad dziesięć utworów i jesteśmy pewni, że to nie koniec.