Publicystyka - ngo.pl

Żyjemy w czasach, gdzie dzieje się bardzo dużo w aspekcie ekonomiczno-społeczno-geopolitycznych. Jako, że te obszary są ze sobą mocno skorelowane, problem w jednym natychmiast oddziaływuje na kolejne. Ostatni czas od roku 2020, kiedy to wybuchła pandemia COVID-19, potem nastąpiła rosyjska agresja na Ukrainę, a finalnym pokłosiem tych zdarzeń jest inflacja i wzrost cen nośników energii, powodują, że organizacje pozarządowe muszą zacząć działać inaczej.

Organizacja pozarządowa z uwagi na specyfikę swojej działalności niesie pomoc, jednak żeby była efektywna i samowystarczalna musi działać jak przedsiębiorstwo. Musi potrafić się obronić, kiedy nadejdą ciężkie czasy. Jeśli będzie potrzeba, zredukować swoją działalność po to, żeby finalnie przetrwać. Bo to jest celem nadrzędnym – przetrwanie.

Działalność powinna pomóc jej utrzymywać płynność finansową, nie tylko      w bieżącej działalności, ale przede wszystkim w ciężkich czasach. Jednak finalnie i to nie jest pewne czy wystarczy.

Liczenie na pomoc państwa? Nie! Po pierwsze,  dlatego, że środki od państwa to środki każdego z nas, każdego obywatela. Ekonomia funkcjonuje w ten sposób, że żeby komuś coś dać, komuś trzeba zabrać. A jeśli się zabierze za dużo, to powstanie deficyt, który trzeba zredukować, a żeby go zredukować trzeba zabrać jeszcze więcej…od obywatela! Dodatkowo, kryzys uchodźczy pokazał, że to ludzie wielkiego serca i organizacje pozarządowe pomagały a nie państwo, więc tutaj wnioski z tej lekcji, każda z organizacji pozarządowych powinna wyciągnąć.

Dodatkowe finansowanie w postaci akcji „zrzutkowych”, w postaci grantów jak najbardziej tak, ale tylko jako dywersyfikacja działalności. Jako dodatkowy dochód, który może pomóc. Ale jeśli już się pojawi, inwestycja w organizację, zwiększanie jej zasobów, środków trwałych, rozwijanie działalności.

Kiedy jednak powyższe elementy nie wystarczą, czasem trzeba się posunąć do bardziej drastycznych kroków i np. zredukować działalność, co niestety wiążę się też z redukcją czynnika ludzkiego. Są to ciężkie decyzje, ale zawsze można z uwagi na ten fakt oddelegować ludzi do innych zdań, powrócić do korzeni filaru NGO i pracować pro bono. Oczywiście nie w pełnym wymiarze godzin, ale w mocno zredukowanej po to, żeby finalnie organizacja przetrwała. Ten cel powinien przyświecać każdemu menagerowi, to powinno być jego credo zarządzania, tym bardziej w tak ciężkich czasach, w jakich obecnie żyjemy.

Dr inż. Robert Jeżewski, prof. CH – ekonomista, trener biznesu, doradca zawodowy, ekspert ds. efektywności energetycznej i OZE. Prezes zarządu fundacji Pro Economico Bono, zajmującej się m.in.  badaniem kredytoholizmu. Ekspert Narodowego Centrum Badań i Rozwoju,  Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, oraz Ośrodka Przetwarzania Informacji – Państwowego Instytutu Badawczego.

• Pod lupą ngo.pl: Jacy jesteśmy? Kondycja III sektora
• Pod lupą ngo.pl: Postfilantropia? Jak pomagamy w XXI wieku
• Pod lupą ngo.pl: Wieś, obywatele, działanie
• Pod lupą ngo.pl: Rok w pandemii
• Pod lupą ngo.pl: Jak Polki i Polacy widzą organizacje społeczne?
• Pod lupą ngo.pl: Praca wzbogaca? O pracy w NGO
• Pod lupą ngo.pl: Organizacje wobec pandemii
• Pod lupą ngo.pl: Style zarządzania