Publicystyka - ngo.pl

– Uważam, że w Polsce jest bardzo wiele rzeczy do zrobienia, jeśli chodzi o przestrzeganie praw człowieka. Od wielu lat zajmuję się tą problematyką, pomagam osobom w różnych sytuacjach. Uważam, że moje doświadczenie, które zostało zdobyte w Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, ale także poprzez pomaganie innym organizacjom pozarządowym, może być skutecznie wykorzystane w ramach działalności rzecznika praw obywatelskich. To, co mnie szczególnie przekonuje do tego, aby ubiegać się o to stanowisko, to bardzo szerokie poparcie organizacji pozarządowych, ale także organizacji naukowych. Chciałbym doprowadzić do tego, aby moja wiedza z zakresu praw człowieka i doświadczenie zdobyte w instytucjach o różnym charakterze, także międzynarodowych, zostało wykorzystane w działalności rzecznika – deklarował Adam Bodnar, odpowiadając na jedno z wielu pytań zadanych mu przez senatorów.

Adam Bodnar spotkał się z nimi podczas drugiego dnia posiedzenia Senatu. Seria szczegółowych pytań i odpowiedzi poprzedziła głosowanie nad zatwierdzeniem wyboru Sejmu.

Oprócz motywacji, jakie kierowały przyszłym Rzecznikiem Praw Obywatelskich do ubiegania się o to stanowisko, senatorów interesowało także m.in. jego prawnicze doświadczenie, poglądy na kwestie dalszego postępowania Polski w sprawie więzień CIA w Polsce, związków partnerskich i adopcji dzieci przez osoby pozostające w takich związkach w kontekście orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, aborcji, uboju rytualnego, nielegalnych imigrantów (konkretnie siłowo zlikwidowanego osiedla romskiego we Wrocławiu), ustawy o mowie nienawiści, wolności wypowiedzi, prawnego uregulowania bluźnierstw, procedury in vitro w kontekście prawa spadkowego, interwencji podejmowanych przez Helsińską Fundację Praw Człowieka i źródeł jej finansowania, współpracy z zespołem powołanym przez prezydenta Andrzeja Dudę (tzw. Dudapomoc), kwoty wolnej od podatku, ustawy o ustalaniu płci, odbierania dzieci rodzinom rzekomo patologicznym, wiarę, granice walki o prawa mniejszości, legalizacji medycznej marihuany; dostępu polskich chory do leków innowacyjnych; przemocy ze strony policji, współpracy RPO z Senatem, dostępu do informacji publicznej, zgromadzeń spontanicznych, sieć terenowych biur rzecznika, ochrona zdrowia psychicznego i łamanie praw pacjentów w tym obszarze.

Odpowiadając na jedno z tych pytań Adam Bodnar powiedział:

– Chciałbym z całą powagą podkreślić, że w momencie, w którym zyskam akceptację Senatu, stanę się urzędnikiem państwowym. Przestanę być działaczem organizacji pozarządowej, przestanę być wykładowcą akademickim w sensie korzystania z akademickiej wolności wypowiedzi, przestanę być publicystą i będę musiał kierować się przepisami konstytucji oraz ratyfikowanych umów międzynarodowych. Tak, jak wymaga tego ustawa o rzeczniku czy Konstytucja. To wiąże się także z bardzo poważnym ograniczeniem dotyczącym podejmowanych działań , wypowiedzi, wsparcia dla różnych inicjatyw. Chciałbym podkreślić, że nie jest moim celem spowodowanie, by instytucja rzecznika praw obywatelskich stała się nagle swoistym przedłużeniem jakiejkolwiek organizacji pozarządowej. Uważam, że rolą rzecznika powinno być dbanie o autorytet urzędu, działanie na rzecz wszystkich obywateli. (…) Chciałbym państwa zapewnić, że zdaję sobie sprawę z tych ograniczeń związanych z pełnionym urzędem i z tego, że każde słowo ma swoją wagę i niesie ze sobą określone konsekwencje. Zdaję sobie sprawę z tego, jakie ograniczenia nakłada na urząd rzecznika konstytucja i obowiązujące ustawy czy umowy międzynarodowe.

Podczas głosowań ostatniego dnia posiedzenia, senatorowie – poprzez głosowanie tajne – wyrazili zgodę na powołanie Adama Bodnara na stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich. Za głosowało 41 senatorów, przeciw – 39. Dwóch się wstrzymało.

Nowy Rzecznik obejmie urząd po złożeniu ślubowania przed Sejmem.

Bodnar: To, co mnie szczególnie przekonuje, aby ubiegać się o to stanowisko, to bardzo szerokie poparcie organizacji pozarządowych.