Publicystyka - ngo.pl

Jak reagować?

Jeżeli podejrzewasz, że osoba starsza lub niepełnosprawna jest ofiarą przemocy - porozmawiaj z nią, udziel wsparcia, zaoferuj osobistą pomoc. Większość ofiar milczy ze wstydu, strachu, bądź bezradności, albo z niewiedzy o swoich prawach. Pozostaje też często pod presją sprawców, bądź członka rodziny. Moment, kiedy krzywdzona osoba zaczyna mówić o swoich doświadczeniach, bywa dla niej bardzo trudny, dlatego ważne jest potraktowanie jej z uwagą i zrozumieniem. Osoba krzywdzona powinna się przede wszystkim dowiedzieć od Ciebie, że nie jest winna temu, co się dzieje, że za przemoc odpowiedzialny jest zawsze sprawca. Twoje współczucie, wsparcie może być decydujące dla jej dalszych decyzji. Informacji o przemocy nie można pozostawić, zbyć, zapomnieć. Sprawca, który czuje się bezkarny, działa coraz okrutniej, a to może zagrażać zdrowiu, a nawet życiu krzywdzonego. Ujawnienie tajemnicy o dziejącej się przemocy, budzi zawsze niezadowolenie sprawcy, który z reguły wszystkiemu zaprzecza, winą obarczając krzywdzonego. Sprawca dba przecież, by jego postępki nie miały świadków.

Jeśli bezpieczeństwo osoby krzywdzonej jest zagrożone należy działać jak najszybciej, by uniemożliwić kontakt ze sprawcą. Polega to na przeprowadzeniu się osoby krzywdzonej do schroniska. W Polsce zakaz zbliżania się sprawcy do ofiary praktycznie nie jest orzekany.

Osoba doświadczająca przemocy powinna w sytuacji zagrożenia wzywać policję. Poinformuj ją, że zarówno przemoc psychiczna, jak i fizyczna jest przestępstwem i że zgłoszenie sprawy Policji jest jedynym sposobem na pociągnięcie sprawcy do odpowiedzialności karnej. Wskaż instytucje lub organizacje udzielające bezpłatnych porad psychologicznych oraz prawnych, zaproponuj skorzystanie z pomocy medycznej.

Nie miej wątpliwości, czy należy "wtrącać się" w życie drugiego człowieka, dla osoby starszej. Twoje postępowanie może być jedyną szansą na zmianę sytuacji.

PAMIĘTAJMY!!!

Krzywdziciel to zazwyczaj osoba z najbliższego otoczenia: dzieci, wnuki, współmałżonek, opiekun.

Nie musisz sam sobie radzić – Twoja siła to także inni przychylni Ci ludzie. Poszukaj wsparcia, by nie być samotnym w trudnej sytuacji.

Co możesz zrobić:

• porozmawiaj z rodziną, znajomymi, księdzem. Zdobądź się na odwagę i przełam milczenie wobec sąsiadów – oni zapewne domyślają się, że potrzebujesz pomocy, czekają tylko na Twój sygnał, że jej

chcesz.

• Poproś o możliwość schronienia, gdyby trzeba było uciekać. Możesz uzgodnić z nimi, że w razie awantury, krzyków albo Twojego sygnału, wezwą Policję.

• Spotkaj się z psychologiem, który pomoże Ci uwierzyć w swoje możliwości i systematycznie wspierając, przywróci poczucie mocy i kontroli. Dzięki takim spotkaniom można pozbyć się poczucia wstydu, który hamuje proszenie o pomoc.

• Opowiedz lekarzowi o swojej trudnej sytuacji.

• Jeżeli jesteś pod opieką pracownika socjalnego Ośrodka Pomocy Społecznej poradź się go, spytaj o możliwości pomocy ze strony instytucji.

• W każdej sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia Twojego lub Twoich bliskich NIE WAHAJ SIĘ

WEZWIJ POLICJĘ !

Gdzie szukać pomocy:

- Komenda Powiatowa Policji w Twoim powiecie
- Ośrodek Pomocy Społecznej w Twojej gminie

- Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Twoim Powiecie

Materiał powstał w ramach projektu „Nie jesteś samo, sama, sam”. Projekt uzyskał dofinansowanie ze środków Samorządu Województwa Wielkopolskiego w ramach otwartego konkursu ofert na realizację w formie wspierania zadań publicznych Województwa Wielkopolskiego z dziedziny pomocy społecznej w 2024 roku. Projekt jest też realizowany ze środków własnych Stowarzyszenia „DZIECKO”. Realizację działań projektowych wspiera jako partner Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Gostyniu.

Projekt jest realizowany na terenie całego województwa wielkopolskiego.

Przedstawione treści wyrażają poglądy realizatora projektu i nie muszą odzwierciedlać oficjalnego stanowiska Samorządu Województwa Wielkopolskiego.