Publicystyka - ngo.pl

Z wielkim zainteresowaniem przeczytałam o ekonomii społecznej na stronie equal, o wszystkich projektach szkoleniowych, edukacyjnych a także aktywizacyjnych, które są realizowane przez takie placówki terytorialne jak ośrodki pomocy społecznej, kluby pracy, urzędy pracy oraz instytucje kościelne, należy jednak pamiętać, że pomimo tego społeczności lokalne, zwłaszcza te w obrębie rejonów zamieszkania / rejonów urbanistycznych / wykazują się nadal ciągłą alienacją społeczną, w efekcie czego można zaobserwować jakby zjawisko wtórnej alienacji społecznej oraz jej skutki, a nie tylko skutki pierwotnej alienacji społecznych.

W konsekwencji jednostkom społecznym poddanym tym zjawiskom jest bardzo trudno przełamać podwójną barierę odizolowania społecznego. Obserwuje się także zjawisko marginalizacji społecznej, najpierw poszczególnych jednostek, a potem nawet całych grup społecznych. Przypomina to często wielkie osiedla mieszkaniowe, które pomimo wielości osób je zamieszkujących są smutne, ponieważ mieszkają tam ludzie nieszczęśliwi społecznie. Nie oznacza to, że są to ludzie aspołeczni, nie, tak nie jest, ale czegoś im brakuje, może właśnie brakuje im spokoju społecznego czy nawet bezpieczeństwa społecznego, może zwyczajnie brakuje im pieniędzy na ich podstawowe potrzeby, a to już jest wątpliwa reklama dla naszego systemu ekonomiczno społecznego.

Chciałabym by ekonomia społeczna umiała w sposób dobry, sprawiedliwy a jednocześnie zawsze dobrze skuteczny, poprzez eliminowanie braków ekonomiczno społecznych, przeciwdziałać alienacji społecznej zarówno dużych społeczności jak i małych społeczności lokalnych.

Chciałabym by hasłem przewodnim ekonomii społecznej było szczęście każdej jednostki społecznej, w tej mojej pierwszej wiadomości do państwa chciałabym przypisać to moje pragnienie jako podstawowy cel właśnie ekonomii społecznej.