Jak pisać o osobach starszych, cierpiących na otyłość i chorych na choroby psychiczne
Otyłość, depresja czy schizofrenia są chorobami. Słowo „wariat” jest obraźliwe, podobnie jak porównanie szczupłej osoby do „szkapy”. Agencja PR FleishmanHillard opublikowała drugą część Poradnika: jak mówić i pisać o grupach narażonych na dyskryminację. Publikację objęła patronatem Rada Języka Polskiego oraz Rzecznik Praw Obywatelskich.
„Poradnik: jak mówić i pisać o grupach narażonych na dyskryminację” kierowany jest do dziennikarzy i dziennikarek, specjalistów i specjalistek ds. komunikacji oraz innych osób wypowiadających się publicznie, mających wpływ na język społecznej debaty. Celem publikacji jest uświadomienie odbiorcom, jak używać języka niedyskryminującego, empatycznego i wolnego od stereotypów.
→ Przeczytaj też: Jak pisać o społeczności LGBT, Żydach, uchodźcach, Afrykanach, kobietach
I część Poradnika opublikowana w 2021 roku dotyczyła mówienia o kobietach, migrantach, o społeczności LGBT+, Żydach i osobach pochodzących z Afryki. Część II jest uzupełnieniem problematyki związanej z językiem inkluzywnym, koncentruje się na słowach opisujących osoby szczupłe i chore na otyłość, osoby starsze oraz osoby chorujące na choroby psychiczne.
Poradnik powstał we współpracy merytorycznej z prof. dr hab. Ewą Kołodziejek z Uniwersytetu Szczecińskiego, wiceprzewodniczącą Rady Języka Polskiego. Jest dostępny w wersji online na stronie https://etykajezyka.pl/, również do pobrania jako plik pdf na licencji CC (BY). Oznacza to, że może być wykorzystywany w dowolny sposób i bez ograniczeń, z podaniem źródła.
Rozdziały poświęcone każdej z grup napisane zostały przez ekspertki z wyspecjalizowanych organizacji i instytucji: Fundacji eFkropka, Polskiego Towarzystwa Badań nad Otyłością, Społecznego Rzecznika Praw Osób Chorych na Otyłość oraz Fundacji Kobiety bez Diety.
– Warto pamiętać, zwłaszcza dziś, kiedy tak łatwo rzuca się ciężkim słowem, że inkluzywność komunikacji to odpowiedzialność za słowo. Że słowa mają siłę, mają też moc nagradzania i moc niszczenia. Że wszystko da się powiedzieć na wiele sposobów i od nas samych zależy, który sposób wybierzemy. I że dobre słowo to lepszy świat – podsumowuje prof. Ewa Kołodziejek, autorka wprowadzającego tekstu pt. „Komunikacja inkluzywna. Odpowiedzialność za słowo”.
Źródło: PR FleishmanHillard
