Publicystyka - ngo.pl

Ostatnio pojawiły się informacje, że z ulg na sport i ulgi sponsoringowej mogą korzystać tylko duże  kluby sportowe, a przynajmniej takie, które mogą prowadzić działalność gospodarczą i wystawić  fakturę na usługi reklamowe albo marketingowe. „Jeśli nie otrzymamy takiej faktury, nie będziemy  mieć podstaw do uznania wydatkowanych pieniędzy za koszt uzyskania przychodu” – wyjaśniali  przedsiębiorcy.

A małe uczniowskie kluby sportowe, chociażby bardzo chciały, nie mogą wystawiać  żadnej faktury (lub rachunku), ponieważ nie prowadzą działalności gospodarczej. Czy noszenie koszulki z logo przedsiębiorcy, ustawienie banneru reklamowego podczas imprezy sportowej, informowanie o  tym, kto sponsoruje nagrody i stypendia dla sportowców przesądza o prowadzeniu działalności  gospodarczej? – pytają małe kluby sportowe, które niekoniecznie chcą albo mogą prowadzić  działalność gospodarczą. W jakim zakresie sponsor może korzystać z ulg podatkowych, dotyczących  małych klubów sportowych nie prowadzących działalności? – dopytują sponsorzy. Na szczęście  rzeczywistość prawna nie jest tak straszna, jak twierdzą niektórzy, ale niestety nowo wprowadzone  przepisy ewidentnie faworyzują większe kluby sportowe, prowadzące działalność gospodarczą.

Zgodnie z przepisami polskich ustaw podatkowych, podatki płacimy od dochodu, czyli przychodu  pomniejszonego o koszty jego uzyskania. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu  osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła  przychodów. Zatem przekazanie środków pieniężnych na zakup sprzętu sportowego, nagród, itp. co do  zasady nie jest kosztem uzyskania przychodu.  

Jeśli jednak w zamian za przekazane środki klub sportowy zaoferuje usługi reklamowe, to  przedsiębiorca wartość tych usług może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Usługi reklamowe  niewątpliwie bowiem zmierzają do osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej.  

Przedsiębiorcy mają także możliwość dokonywania darowizn na kluby sportowe, o których wartość  mogą następnie obniżyć dochód podlegający opodatkowaniu. Warunkiem jest aby takie darowizny  przekazane zostały przez przedsiębiorcę na cele określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku  publicznego i o wolontariacie (przykładowo na cel wspierania i upowszechniania kultury fizycznej),  organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy (czyli np. klubom sportowym). Taka  darowizna jest odliczana od dochodu, czyli przychodu wcześniej pomniejszonego o koszty. Darowizna  taka nie jest natomiast kosztem, gdyż nie zostaje poniesiona w celu osiągnięcia przychodów ze źródła  przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Pozwala jednak obniżyć podatek w takim samym stopniu jak koszt.

Od 1 stycznia 2022 r. wraz z Polskim Ładem do naszego systemu podatkowego wprowadzono ulgę na  sponsoring, dotyczącą między innymi działalności sportowej. Ulga sponsoringowa obejmuje  przedsiębiorców: 

1. podatników PIT osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, z której  dochody są opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej lub podatkiem  liniowym, 
2. podatników CIT, uzyskujących przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych. 

Ulga sponsoringowa daje możliwość odliczenia od podstawy opodatkowania „50% kosztów uzyskania  przychodów poniesionych m.in. na działalność sportową”, przy czym kwota odliczenia nie może  przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym:

1. z pozarolniczej działalności gospodarczej – PIT, 
2. z przychodów z innych niż przychody z zysków kapitałowych – CIT. 

Jak wyjaśnia Ministerstwo Finansów, w praktyce pozwala to podatnikowi rozliczyć w podatku  dochodowym 150% poniesionych kosztów: 

1. 100% jako koszt uzyskania przychodów, 
2. 50% jako odliczenie w ramach ulgi. 

Jak jednak wyjaśniałam wcześniej, darowizny nie są kosztem uzyskania przychodu, czyli nie można ich  rozliczyć w ramach nowej ulgi. Nowa ulga nastręcza też wątpliwości sponsorów. Trudno bowiem  wyjaśnić, jak przedsiębiorca może ponieść koszty uzyskania przychodu „na działalność sportową”.  Koszty uzyskania przychodu ponieść można bowiem wyłącznie w ramach własnej działalności  gospodarczej, w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo  zabezpieczenia źródła przychodów. Ministerstwo Finansów wyjaśnia w swym poradniku „POLSKI ŁAD;  ULGA NA SPONSORING: SPORT”, w jakiś sposób przedsiębiorca może skorzystać z ulgi sponsoringowej  następującym przykładem: 

Przedsiębiorca (podatnik PIT) finansuje imprezę sportową (zawody sportowe) w zamian za usługi  reklamowe. Poniesiony koszt to kwota 30 tys. zł wynikająca z umowy sporządzonej na piśmie i przelana  na rachunek organizatora zawodów sportowych. Przedsiębiorca kwotę 30 tys. zł rozlicza w kosztach uzyskania przychodów. Dodatkowo 15 tys. zł odlicza od podstawy opodatkowania w ramach ulgi. 

Ale… przedsiębiorca wydaje 30 tys. zł na usługę reklamową – np. banner reklamowy z logo podczas  imprezy. Nie ma jednak większego wpływu na to, w jaki sposób otrzymanymi od niego pieniędzmi  dysponować będzie klub sportowy. Czy zdecyduje się przeznaczyć otrzymane pieniądze w całości „na  działalność sportową”, np. na zakup sprzętu sportowego, czy może na imprezę integracyjną albo  wynagrodzenie księgowej. Przedsiębiorca może rozważyć uzyskanie oświadczenia klubu sportowego o  zamiarze przeznaczenia uzyskanych pieniędzy. Ale czy samo oświadczenie w tym zakresie będzie dla  przedsiębiorcy wystarczającą podstawą do skorzystania z ulgi sponsoringowej? Czy przedsiębiorca traci  prawo do ulgi, gdy klub zdecyduje się przeznaczyć otrzymane od niego pieniądze na inny cel niż „na  działalność sportową”? A jeśli sponsorów jest więcej, to na jakiej podstawie organy skarbowe  zdecydują, czyje pieniądze przeznaczono „na działalność sportową” a czyje na księgowość – innymi  słowy – skorzystanie z ulgi sponsoringowej przez którego przedsiębiorcę będzie kwestionowane? 

Nie ulega wątpliwości, że do skorzystania z ulgi sponsoringowej trzeba się dobrze przygotować i zabezpieczyć, nie tylko przez odpowiednio skonstruowaną umowę z klubem, ale też np. przez  uzyskanie odpowiedniej interpretacji podatkowej potwierdzającej stanowisko przedsiębiorcy.

Co ciekawe, Ministerstwo Finansów deklaruje, że klub sportowy nie musi wystawiać faktury (lub  rachunku) celem potwierdzenia poniesienia przez przedsiębiorcę kosztu uzyskania przychodu.  Wystarczy jakikolwiek dokument potwierdzający taki wydatek. Aby przesądzić, jaki inny dokument  może wystawić klub sportowy, ustalić należy czy klub może prowadzić działalność gospodarczą, czy też  nie. Klub sportowy może działać w formie: 

• stowarzyszenia wpisanego do ewidencji starosty właściwego ze względu na siedzibę klubu (szczególnym rodzajem takiego stowarzyszenia jest uczniowski klub sportowy); 
• stowarzyszenia rejestrowego, zarejestrowanego w Krajowym Rejestrze Sądowym (dalej – KRS); 
• fundacji, zarejestrowanej w KRS;
• spółki kapitałowej – akcyjnej, z o.o. lub prostej spółki akcyjnej, także obligatoryjnie rejestrowanej w KRS. 

Tylko kluby wpisane do KRS mogą prowadzić działalność gospodarczą, o ile zgłoszą tą okoliczność do  rejestru przedsiębiorców. Uczniowski klub sportowy wpisany do ewidencji starosty nigdy nie podlega wpisowi do KRS i z definicji nie może prowadzić działalności gospodarczej. Stowarzyszenie rejestrowe  i fundacja mogą prowadzić działalność gospodarczą, o ile zgłoszą tą okoliczność do rejestru  przedsiębiorców. Natomiast spółki kapitałowe na gruncie prawa polskiego zawsze są podmiotami  prowadzącymi działalność gospodarczą wpisanymi do rejestru przedsiębiorców.

Klub który nie prowadzi działalności gospodarczej (np. wspomniany wcześniej uczniowski klub  sportowy), może prowadzić wyłącznie odpłatą działalność pożytku publicznego w rozumieniu ustawy  o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Stosownie do tej ustawy, działalnością odpłatną  pożytku publicznego jest: 

1) działalność prowadzona przez organizacje pozarządowe i podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, w  sferze zadań publicznych, o której mowa w art. 4, za które pobierają one wynagrodzenie; 

2) sprzedaż wytworzonych towarów lub świadczenie usług w zakresie:  

a) rehabilitacji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych na zasadach określonych w ustawie z  dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób  niepełnosprawnych, lub  
b) integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, o  których mowa w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym;  

3) sprzedaż przedmiotów darowizny. 

Klasyczne usługi reklamowe i marketingowe, stosownie do wskazanej wyżej definicji wydają się mieścić  poza odpłatną działalność pożytku publicznego, czyli ich świadczenie zawsze stanowi działalność  gospodarczą. 

Jeśli natomiast klub sportowy prowadzi działalność gospodarczą, a dochód z ich  świadczenia przeznacza „na działalność sportową”, to usługobiorca, co do zasady, ma prawo skorzystać  z ulgi sponsoringowej. 

Niemniej jednak, z uwagi na niejednoznaczne przepisy dotyczące tej ulgi, warto  zobowiązania obu stron szczegółowo opisać w umowie, a swoje stanowisko w kwestii skorzystania z  tej ulgi potwierdzić interpretacją indywidualną.

Program Centrum Pro Bono jest realizowany przez Fundację Uniwersyteckich Poradni Prawnych od 2007 roku. Inicjatywa Centrum Pro Bono zaspokaja rosnącą potrzebę pomocy prawnej pro bono na rzecz organizacji III sektora. Głównym obszarem działalności Centrum Pro Bono jest pośredniczenie pomiędzy organizacjami pozarządowymi poszukującymi wsparcia prawnego, a prawnikami, chętnymi do świadczenia pomocy prawnej pro bono. Dodatkowo, ścisła współpraca z kancelariami prawnymi i najlepszymi ekspertami w swoich dziedzinach pozwala nam podejmować wyzwania w postaci różnych projektów edukacyjnych i szkoleniowych skierowanych do organizacji non-profit. Obecnie z Centrum Pro Bono współpracuje 30 kancelarii z całej Polski.

Więcej informacji: http://www.centrumprobono.pl/