Publicystyka - ngo.pl

– Pierwsze działanie? Ostatnia klasa liceum na Mokotowskiej. Mieliśmy przygotować projekt quasi biznesowy. Dochód z tego projektu przeznaczaliśmy na cele charytatywne. Teraz, jak o tym myślę, to wydaje mi się to bardzo odległe. Nic wielkiego, ale zobaczyłam, że można bez większego nakładu finansowego zrobić coś naprawdę ważnego – wspomina Marta Poślad.

Do szkolnego projektu realizowanego z grupą znajomych zaprasza Polską Akcję Humanitarną. W nieistniejącej już warszawskiej Galerii Off organizują akcję pod nazwą Musaade (co, po arabsku oznacza pomoc). Do udziału w przedsięwzięciu namawia ją Maxa Cegielskiego związanego z Masala Sound System i flagowego fotokorespondenta GW z Iraku - Krzysztofa Millera. Robią koncert i pokaz slajdów. Dochód z imprezy przeznaczają na Centrum Młodzieży w Al Hillah. Sygnał: Martę obchodzi wojna w Iraku i to, co dzieje się na świecie.

Współpracuje przez chwilę z portalem kultury niezależnej Independent.pl i zaczyna organizować spotkania młodzieżówek politycznych Politykoff w klubie Le Madame. - Denerwowało mnie, że politycy nie mówią i nie uwzględniają młodych ludzi w swoich działaniach. Spotkania robiłam na początku zupełnie sama. Chciałam pokazać, że młody człowiek nie zawsze musi być biernym słuchaczem, że też może aktywnie uczestniczyć w życiu politycznym.

Spotyka Kasię Szajewską i Marynię Thun, które przygotowują kampanię profrekwencyjną w ramach akcji Wybieram.pl: – Jak do nich trafiłam, to poczułam, że to jest to! W ich działaniach była niesamowita świeżość. W pewien sposób wyprzedzały czas. Kampania z 2005 roku, była w jakimś stopniu zrywem. Inicjatywą grupy ludzi. Akcją zupełnie oddolną. Od samego początku wiedziałam, że to coś dla mnie – wspomina Marta.

Zakładają stowarzyszenie. Robią spot filmowy z udziałem gwiazd, które mówią dlaczego warto głosować. Budżet mają liczony w umiejętnościach: wkład własny, niefinansowy. Do akcji zapraszają kolejnych znajomych i ludzi, którzy zwykle pracują komercyjnie, a teraz mają chęć zrobić coś dla idei. Dostają studio nagraniowe i profesjonalną ekipę filmową: - Ludzie wkładali w te działania gigantyczną pracę. Ktoś wymyślał hasło, ktoś inny je projektował graficznie, a jeszcze ktoś inny pomógł wydrukować ulotki i plakaty. Wszyscy, którzy z nami współpracowali stawali się częścią zespołu Wybieram.pl. To była niesamowita energia ludzi pracujących na rzecz wspólnej sprawy.

Po wyborach Marynia Thun wyjeżdża zagranicę. Na pokładzie zostaje Kasia Szajewska i Marta Poślad i zespół zgranych ludzi. Kampania profrekwencyjna skończyła się. Pojawia się pytanie: co dalej?: - Chcemy wykreować modę na mądrego obywatela. Pójście na wybory, to dopiero pierwszy krok. Chcemy pokazać, że warto orientować się i mieć własne zdanie. O tym, jak będzie nam się żyło decydujemy częściej niż raz na kilka lat oddając głos na swojego kandydata – Marta wyjaśnia ideę działań.

Nie mają siedziby i spotykają się w kawiarniach. Z komputerem pod pachą, stertą papierów i głową pełną pomysłów: - Taka latająca organizacja. Siedziałyśmy godzinami na Chłodnej 25 i gadałyśmy z ludźmi o tym, co jeszcze i jak można zrobić, żeby tematem mądrej obywatelskości zarazić innych – wspomina Marta.

Od lutego Wybieram.pl ma biuro. Koszykowa 10/5. Marta i Kasia administrują stowarzyszeniem. Podejmują nowe kampanie i pracują nad długofalowymi działaniami. Marta koordynuje projekt serwisu dla polskiej społeczności emigracyjnej: – Projekt nauczył mnie cierpliwości i planowania. To jest duże wyzwanie. Bardzo bym chciała, żeby serwis wypalił. Wierzę, że jest potrzebny. Emigracja do krajów Unii Europejskiej, to najbardziej znaczące zjawisko po 89 roku. Nie chodzi przecież o to, że ktoś wyjechał na chwilę w celach zarobkowych i po prostu wróci. Uruchomił się ogromny proces, który już ma wpływ na styl życia młodych ludzi. Polacy doświadczają zachodnich wzorców zachowań. Znajdują się nagle w wielokulturowym środowisku i otwierają na inne style życia. Zależy mi, żeby serwis był narzędziem, które pozwoli młodym mieszkającym głównie w Wielkiej Brytanii, czy Irlandii promować fajną, nowoczesną polskość. W Wybieram nie chcemy dawać prostych rozwiązań: wracajcie, albo asymilujcie się. Chcemy pokazać, że warto interesować się rzeczywistością w kraju. Zależy nam na tym, żeby młody Polak na Wyspach, był ciągle dobrym obywatelem. W końcu emigranci głosują na nasz okręg wyborczy! – śmieje się Marta.

Najbardziej cieszy się, że w Polsce pojawiło się miejsce na poważną debatę dotyczącą zaangażowania obywateli. Kiedy zaczynała, podpatrywała ze znajomymi Stany Zjednoczone - kolebkę działań profrekwencyjnych i zastanawiała się, jak proponowane tam rozwiązania przyjmą się u nas: - Jest coraz więcej akcji, kampanii profrekwencyjnych i informacyjnych. Ludzie pytają, jak się z tym czuję - że mi tak konkurencja rośnie. A ja się cieszę i uważam to, za nasz największy sukces, że w końcu zaczęto się takimi sprawami interesować - wyjaśnia.

Kampanie profrekwencyjne już jej nie wystarczają. Teraz chce wejść w obywatelskość trochę głębiej. Realizuje projekty, które zmuszają ludzi do myślenia, podejmowania decyzji. Nakłaniają do refleksji obywatelskiej: - Przecież żyjemy w określonej społeczności. Powinniśmy pytać samych siebie: co to jest państwo, jaki mam realnie wpływ na jego kształt? Co mogę zrobić, kiedy coś mi się nie podoba? I czy tylko rządzący ponoszą odpowiedzialność za to, jak jest? Czy jak nie ma kładki dla pieszych w miejscu, w którym powinna być, to jest to tylko wina władz samorządowych? Co mogę zrobić, żeby powstała? Często powtarzam znajomym, że polityk powinien czuć oddech obywatela na swoich plecach!

Marta studiuje prawo i nauki polityczne jednocześnie. Powoli przyzwyczaja się, że Wybieram to jej praca - chociaż nie lubi tego określenia. Nie potrafi zliczyć godzin, które poświęca dla stowarzyszenia. Codziennie jakieś krótkie akcje, telefony, wizyty na poczcie i siedzenie z księgową. Od trzech lat nie ma dnia, żeby było całkiem spokojnie. Zawsze jest coś do zrobienia. Jak przeprowadza kampanię, to pracuje non-stop. Wtedy jest tylko to. Reszta na jakiś czas schodzi na dalszy plan. Musi poczekać.

–  Nie do końca czuję się jak pozarządowiec. Wiem, że formalizacja działań w ramach stowarzyszenia pomaga zachować dobre standardy. Złoszczę się po prostu, że coraz więcej czasu muszę poświęcać na sprawy administracyjne: rozliczanie projektu, księgowanie, KRS… Zamiast tego wolałabym być na spotkaniu merytorycznym – wyznaje. – Charakter pracy w trzecim sektorze nie do końca mnie pociąga. Jestem na takim etapie, że myślę o szukaniu innych rozwiązań. Nie chcę zatracić w sobie tej radości i energii, która zadziałała na początku. Dlatego zawodowo chcę realizować się poza stowarzyszeniem.

Czuje, że mam wpływ na swoje otoczenie. Lubi to, co robi i w tym znajduje siłę: - Bawię się i rozwijam. Zdobywam nowe umiejętności w różnych dziedzinach. Spędzam czas z ciekawymi, wartościowymi ludźmi. Niemal codziennie spotykam kogoś nowego. Przede wszystkim jednak, wierzę, że to, co robię ma sens, że rzeczywiście może być lepiej.

Żyje intensywnie. Wolne chwile – pod warunkiem, że je ma – spędza w ciszy i spokoju. Idzie do biblioteki, albo siada z kubkiem herbaty i dobrą książką w domu. Zazwyczaj śpi po cztery godzinny dziennie. Stara się na to nie narzekać. Nawet jak jest zmęczona, wychodzi z domu: – Znajomi, kino, koncert, ciągle coś się dzieje. Życie jest zbyt ciekawe, żeby spać! Wiem, że w jakiejś skali jestem dewiantem aktywności obywatelskiej – śmieje się. – Nie potrafię inaczej – dodaje po chwili.