Publicystyka - ngo.pl

Za nami drugi sezon funkcjonowania Ogrodu Społecznego. Staramy się, by było to zarówno miejsce uprawy roślin, jak i integracji. W tym roku udało nam się zaprosić do naszej przestrzeni rodziny uchodźcze pochodzące z Ukrainy, Czeczenii oraz innych państw. Każde spotkanie to szansa dla odwiedzających na chwilę wytchnienia i choć krótkiej zmiany otoczenia. Była przestrzeń do rozmów, wspólnego działania i odpoczynku, a przede wszystkim do wzajemnego poznania się w przyjaznej i bezpiecznej atmosferze. 

„Jak wspominam udział w Dniu Otwartym Ogrodu Społecznego? Przyjazna atmosfera, zabawa i dużo radości. Każdy mógł znaleźć coś dla siebie, poznać nowych ludzi, zaprzyjaźnić się, po prostu odetchnąć od zgiełku miasta i problemów codzienności. Muzyka, śpiew i taniec na łonie przyrody w tym świetnie pomogły”.

W tym roku udało nam się zrealizować pomysł, który kiełkował w głowach już od dawna. Zorganizowałyśmy cykl warsztatów z samoobrony dla kobiet i dziewcząt. W zajęciach, pod okiem wspaniałej trenerki Eliny Tonevy, wzięło udział ponad 40 osób. Wartością dodaną była różnorodność kulturowa i narodowa grupy. Mogłyśmy czerpać ze swoich doświadczeń i lepiej zrozumieć. 

„Wyjazd do Bratnika na warsztaty samoobrony z Eliną Tonevą był niezwykły! Elina jest fantastyczną trenerką, która umie szybko i konkretnie przekazać swoją wiedzę! W 2 dni wzmocniłam mięśnie, ale przede wszystkim wewnętrzne poczucie siły i sprawczości. Warsztaty dały mi poczucie, że będę umiała się obronić, jeśli zajdzie taka potrzeba, bo nie potrzebuję do tego wielkiej siły fizycznej, tylko wzmocnienia naturalnych odruchów ciała i samoświadomości. Poznałam świetne osoby, spędziłam czas we wspaniałej atmosferze i przepięknym miejscu! Wynoszę z tego spotkania nie tylko większą wiarę w swoje możliwości, ale też nowe przyjaźnie”.

Wsparcie w nauce języka polskiego, to jedno z naszych cyklicznych działań. Ilość zorganizowanych kursów i odbytych godzin lekcji oraz uczestniczących w nich osób już dawno wymknęła się naszej kontroli. Wiemy jednak, że bez znajomości języka trudno się integrować, dlatego wkładamy duży wysiłek w organizację takich zajęć. W minionym roku oferowałyśmy kursy stacjonarne w Lublinie dla osób uchodźczych z Ukrainy, zajęcia online i stacjonarne dla uchodźców i uchodźczyń przybyłych do Polski z Afganistanu oraz indywidualne wsparcie językowe dla dzieci mieszkających w Ośrodku dla Cudzoziemców w Łukowie. To ostatnie działanie, już kolejny rok, zrealizowane zostało we współpracy z Uniwersytetem Pedagogicznym im. KEN w Krakowie.

„Jestem bardzo zadowolona z zajęć z języka polskiego. Kiedy przyjechałam do Polski nic nie mówiłam i nie rozumiałam po polsku. Teraz mogę nawet pisać. Oczywiście, że robię błędy, jednak bardzo się cieszę, że już coś umiem”.

Jednym z największych problemów, z którym borykają się osoby uchodźcze jest znalezienie nowego miejsca do zamieszkania oraz jego utrzymania. W szczególnie trudnej sytuacji są osoby z niepełnosprawnością, samotnie wychowujące dzieci, w podeszłym wieku i te, które z różnych względów nie mogą podjąć pracy zarobkowej. Opłaty za wynajem pochłaniają dużą część domowego budżetu. Dlatego starałyśmy się zdobyć środki, które mogłybyśmy przekazać jako wsparcie do wynajmu mieszkań. Na takie wydatki zgodziła się jedna z organizacji – Fondation de France. Dzięki temu mogłyśmy udzielić 217 dopłat, które wsparły 63 osoby. 

"Państwa pomoc podczas naszego pobytu w Polsce – naszym drugim domu – była ważna, ponieważ przechodziliśmy przez okres adaptacji w szkole i przedszkolu. Ważne było poczucie, że nie jesteśmy sami, że ktoś się nami opiekuje, wspiera w nauce języka, udziela nam rad i pomocy finansowej".

Zajęcia dla dzieci uchodźczych prowadzimy nieprzerwanie od 2009 roku. Zawsze cieszą się powodzeniem, dają możliwość ciekawego spędzenia czasu, poznania nowych umiejętności, rozwijania talentów i nauki języka polskiego w mniej formalny sposób. Wachlarz proponowanych warsztatów jest bardzo szeroki. A wypracowane rezultaty staramy się pokazywać na zewnątrz. I nie będzie przesadą, jak napiszemy, że gościliśmy już na wielu scenach muzycznych i teatralnych. Od kilku lat prowadzimy w Ośrodku Dziewczyńską Grupę Bębniarską, to właśnie ją najczęściej można ostatnio zobaczyć podczas występów. 

„Na zajęciach czułam się niesamowicie. Podczas grania na bębnach o niczym nie myślę i po prostu oddaję się muzyce. Bębny również super relaksują i odstresowują mnie. Nauczyły mnie także współpracy w grupie, bo w graniu na bębnach nie wystarczy tylko dobrze grać, trzeba też współpracować i słyszeć każdą osobę grającą z Tobą”.

We wrześniu zakończyłyśmy dwuletni projekt „Włączone”. Przez 24 miesiące udało nam się zmaterializować nasze pomysły i idee, które rodziły się w naszych głowach przez ostatnie lata. Jednym z nich było stworzenie międzykulturowego kolektywu kobiecego. Chciałyśmy połączyć dwie grupy, które ze sobą spotykałyśmy – uchodźczynie i kobiety mieszkające na wsi. Udało się? A jakże! 

Uczestnictwo w projekcie było niesamowitym doświadczeniem. Przede wszystkim poznałam wspaniałe kobiety z różnych stron świata, inną kulturę, religię, kuchnię, a jednak te same marzenia. Poczułam się akceptowana i zaakceptowałam. Poznałam też siebie, swoje ograniczenia i mocne strony. Dzięki temu zrozumiałam, że mogę bardzo dużo, że mogę spełniać swoje marzenia. Zmieniłam siebie, pracę, rzeczywistość. Dzięki temu czuję się szczęśliwa i spełniona.

Od samego początku naszych działań integracyjnych skupiamy się również na osobach pracujących w środowisku międzykulturowym. Przez wszystkie lata zrealizowaliśmy szereg projektów edukacyjnych w szkołach. Wiele z nich było działaniami cyklicznymi, nie kończyły się na jednorazowych zajęciach. Jako pierwsza organizacja pozarządowa na Lubelszczyźnie zatrudniliśmy asystentki międzykulturowe w szkołach, do których uczęszczają dzieci cudzoziemskie. W 2023 roku udało nam się przeszkolić ponad sto osób pracujących w placówkach edukacyjnych.  

„Najcenniejsza dla mnie podczas warsztatów była wiedza przekazana przez prowadzące. A także podzielenie się swoją wiedzą i doświadczeniem przez uczestniczki/uczestników warsztatów. Wskazanie kierunku działań, źródeł, gdzie można szukać więcej wiedzy w wymienionym temacie. Polecenie literatury związanej z tematem warsztatów”.

Uruchomienie lubelskiej siedziby otworzyło przed nami możliwości organizacji cyklicznych warsztatów integracyjnych w Lublinie. Regularnie prowadzimy zajęcia bębniarskie, śpiewacze i ruchowe. Zapraszamy na nie wszystkie chętne osoby. Dajemy przestrzeń do tego, aby się bliżej poznać, wspólnie doświadczyć bycia ze sobą i nauki nowych umiejętności. Dla osób uchodźczych to także możliwość praktyki języka polskiego w nieformalnej atmosferze. 

„Mimo tego, że tego typu zajęcia to wychodzenie z mojej strefy komfortu czuję się na nich wspaniale. Wynoszę ogrom wiedzy z zakresu pieśni tradycyjnych oraz technik ich wykonywania. Współbrzmienie w grupie śpiewaczej stało się moim ulubionym punktem całego tygodnia”.

Na koniec o dwóch działaniach wzmacniających zespół. W 2023 roku jego skład bardzo się zmienił. Dzięki pozyskanym grantom udało nam się poszerzyć zespół, w pewnym momencie większość stanowiły w nim osoby z doświadczeniem uchodźstwa i migracji. Dlatego niezbędne było zadbanie o komfort pracy, wzajemne poznanie się i integracja. Nie mogło zabraknąć też warsztatów o komunikacji. 

„Ze szkolenia wynoszę ważność komunikacji i zrozumienia drugiej osoby. Zrozumiałam jak ważne jest szczere mówienie o swoich potrzebach. Dzięki szkoleniu lepiej poznałyśmy siebie i inne osoby z zespołu”.

Last but not least – w tym roku po raz kolejny udało nam się wyjechać na wyjazd wytchnieniowy. Dbania o siebie wciąż się uczymy, ale idzie nam coraz lepiej. I mamy nadzieję, że wspieranie takich działań będzie oczywistością dla większej ilości grantodawców. Trudno prowadzić skuteczne działania pomocowe bez uważności także na swoje potrzeby. Te kilka dni nad polskim morzem pozwoliły złapać oddech i wiatr w żagle! 

„Wyjazd był dla mnie niezapomnianym doświadczeniem, wypełnionym pięknymi chwilami i spokojem. Ten czas miał dla mnie ogromne znaczenie. Wyjazdy wychnieniowe są wyjątkowe, jestem za nie bardzo wdzięczna”.