Publicystyka - ngo.pl

Kamil na początku wprowadził podział na staromodne i tzw. nowoczesne uczenie przez internet. Nie wartościował, które jest lepsze, a które gorsze, lecz wskazywał w jakich okolicznościach które narzędzia są właściwsze, bardziej pomocne i skuteczniejsze. Jeśli zatem starsze metody to trzymanie wszystkiego u siebie na serwerach, tworzenie własnych, dedykowanych narzędzi, to nowsze podejście oznacza wykorzystywanie serwisów web2.0 (youtube, facebook, dropbox i wszystko, co w chmurze). Są okoliczności, gdy nie mamy ani czasu, ani pieniędzy, a potrzeby spore – wtedy lepiej zwrócić się ku nowszym rozwiązaniom. Są również okoliczności, gdy warto jest zadbać o bezpieczeństwo treści i indywidualne rozwiązania, wtedy starsze narzędzia doskonale będą służyć.

Następnie dyskutowaliśmy o szkoleniach wewnętrznych (dla osób pracujących w organizacji czy jej wolontariuszy i wolotariuszek) oraz zewnętrzych kierowanych do różnych grup spoza organizacji. W przypadku tych drugich, ekspert podkreślał szczególne znaczenie przyszłościowego patrzenia na kursy i treści, przede wszystkim na ich otwieranie dla każdej zainteresowanej osoby, także z grup, o których na początku nie myślalno.

Każda kwestia była bogato ilustrowana przykładami serwisów i rozwiązań stosowanych przez różne organizacje z Polski, a przede wszystkim ze świata. I tu rozbiliśmy się o kolejny problem, mianowicie o barierę językową i fakt, że większość ciekawych, nowych stron oferuje swoje usługi w języku angielskim.

Dziękujemy wszystkim obecnym za obecność i ciekawą dyskusję!