Publicystyka - ngo.pl

Alinka, Diana, Artem, Jarek, Margareta, Kira, Nastia, Ulana, Zlata, Dasza, Katia, Władek, Ilia, Milana, Vira mają od 4 do 12 lat są uśmiechnięte, radosne, i psotne, jak to dzieci. Wszędzie ich pełno. Wszędzie zajrzą, wszystkiego dotkną, zadają sto pytań na godzinę. Jak to dzieci. Najbardziej kochają lizaki. Trzy razy w tygodniu przychodzą na zajęcia artystyczne prowadzone przez dwie niesamowite, sympatyczne i utalentowane Ukrainki: Amelię i Tanię.

– Pomysł na zorganizowanie tej świetlicy pojawił się tak naprawdę dzięki 6-letniemu Iwankowi. Wieźliśmy go razem z 8-letnim bratem i babcią z dworca do hostelu, a on po 30-godzinnej, ciężkiej podróży z Ukrainy wyglądając przez okno auta pytał: czy tutaj też będą bombardować?… Długo słyszałam w głowie to pytanie Iwanka. Bardzo było potrzebne takie miejsce, gdzie dzieci zajmą się czymś dobrym, zjedzą ciepłego pączka, pobędą razem i po prostu zapomną o tym całym koszmarze. Otrzymaliśmy wsparcie od Przyjaciół z Fundacji ING Dzieciom oraz z firmy Gränges, za co nigdy nie przestaniemy dziękować! No i ruszyła ta sympatyczna kawiarnia, potocznie nazywana przez nas świetlicą. Dzieci są tutaj zaopiekowane, mają swój kolorowy świat, uczą się wielu pięknych rzeczy, są tutaj bezpieczne, radosne i szczęśliwe, a mamy w tym czasie mają czas dla siebie i o to właśnie nam chodziło, o taką normalność – mówi Zuzanna Janaszek-Maciaszek, prezes Fundacji PODAJ DALEJ.

Sympatyczna Amelia, prowadząca świetlicę ma niezwykłe podejście do dzieci. Jest dla nich nie tylko prowadzącą zajęcia artystyczne, ale powiernicą dziecięcych tajemnic. Jest przyjacielem, który wysłucha, doradzi i po prostu poświęci dzieciom czas. Jest cierpliwa, dobra i zawsze uśmiechnięta. Bardzo dobrze uzupełnia się z utalentowaną artystką Tanią, która z kartki papieru, odrobiny kleju, kolorowej tasiemki i kawałka folii aluminiowej potrafi wyczarować z dziećmi cudeńka. Te później zdobią parapet, półki, okna, ściany i sufity Fundacji. Tania ma wiele talentów i kocha dzieci, które przypominają jej o 3 -letniej wnuczce Melanii i 5-letnim wnuku Mironie, którzy zostali z rodzicami w Ukrainie, za którymi Tania bardzo tęskni.

W świetlicy dzieci uczą się codziennie innych rzeczy: lepią, malują, rysują, wycinają, kleją, śpiewają, odrabiają lekcje, pieką pizzę i najlepsze na świecie gofry, robią pierogi i tosty, uczą się polskiego, tańczą, bywają zwariowane, zmęczone. Na zajęcia niektóre z nich przychodzą wcześniej, prosto ze szkoły i cierpliwie czekają aż o 15.00 pojawią się Amelia i Tania. Zajęcia czas zacząć.

– Uwielbiam tutaj przyjeżdżać. Uczymy się tu tak dużo, wszystko jest tutaj takie proste, kolorowe i dobre. Jak w domu. I kiedy w sobotę nie ma zajęć to bardzo tęsknię za wszystkimi – mówi 9-letnia Diana.

Dzieci są tutaj naprawdę rozpieszczane i o to właśnie chodzi. W poniedziałki chodzą na bezpłatne zajęcia z instruktorem pływania na basenie, jeżdżą na wycieczki były już między innymi w Zaurolandii w Rogowie, Oceanarium w Łodzi, ZOO w Poznaniu i na biwaku w Grochowach, a w ostatni piątek miesiąca jeżdżą do sali zabaw i na ten piątek dzieci czekają najbardziej. W wycieczkach i zabawie towarzyszą im najmłodsi Podopieczni Fundacji – dzieci z niepełnosprawnością. To dodatkowy i bardzo ważny element integracji.

Kawiarnia łączy także mamy, które przyprowadzają na zajęcia swoje dzieci. Siadają w holu Fundacji przy stoliku, pomagają sobie wypełniać dokumenty, doradzają gdzie kupić tanie ubrania dla dzieci, piją pyszną kawę, rozmawiają i po prostu spędzają ze sobą czas. Albo jak mają coś do załatwienia, te trzy godziny, podczas których mogą zostawić swoje dzieci pod świetną opieką, wykorzystują dla siebie.

– Prawdziwą kawę z pianką napiłam się tutaj w Kawiarni Przyjaźni po ponad roku odkąd uciekłam z Ukrainy. Nie zapomnę tego smaku do końca życia. A moja mała Milanka odkąd przychodzi na zajęcia jest spokojniejsza, mniej pobudzona, mniej się boi, jest weselsza, bardzo się otworzyła. Ta świetlica to prawdziwa terapia dla nas wszystkich. Uwielbiam tutaj przychodzić, a Amelia i Tania tak wspaniale zajmują się naszymi dziećmi a my – ich mamy, możemy się odprężyć. Człowiek zapomina, że niedaleko jest ta straszna wojna, ten koszmar – mówi Oksana, mama 4-letniej Milanki, nazywanej w kawiarni Calineczką, bo jest taka drobniutka i krucha.

Zajęcia plastyczne dla dzieci są bezpłatne i odbywają się w ,,Kawiarni Przyjaźni” w siedzibie Fundacji PODAJ DALEJ przy ul. Południowej 2 A, we wtorki, środy i czwartki od 15.00 do 18.00 To miejsce powstało przy wsparciu Przyjaciół z firmy Gränges oraz Przyjaciół z Fundacji ING Dzieciom.

Zapraszamy serdecznie.