Publicystyka - ngo.pl

W ostatnich latach obserwujemy coraz śmielszą aktywność organizacji i ugrupowań, które z nienawiści uczyniły narzędzie walki politycznej, a rocznice wydarzeń historycznych traktują jako kolejną okazję do nawoływania do przemocy, głoszenia haseł godzących w ludzką godność, prezentowania symboli zakazanych prawem. W Warszawie doświadczamy tego wyjątkowo boleśnie 1 sierpnia oraz 11 listopada każdego roku.

Organizacje odpowiadające za te wydarzenia – m. in. Młodzież Wszechpolska, Obóz Narodowo-Radykalny, Stowarzyszenie Marsz Niepodległości – działają niezgodnie z polską Konstytucją, która zakazuje istnienia organizacji, odwołujących się do „totalitarnych metod i praktyk działania nazizmu, faszyzmu i komunizmu”, i których „program lub działalność zakłada lub dopuszcza nienawiść rasową i narodowościową”.

Nasze zaniepokojenie, wyrażane wielokrotnie, budzi przyzwolenie na działalność tych organizacji i ich obecność w przestrzeni publicznej. Nie ulega dla nas wątpliwości, że upamiętnienie wydarzeń historycznych jest kamuflażem, który ma sprawić, że opinia publiczna odwróci wzrok. My jednak pamiętamy, co mówił Marek Edelman – odwracając wzrok stajemy się współodpowiedzialni za zło.

Od lat apelujemy do przedstawicieli administracji centralnej oraz samorządowej o podejmowanie wysiłków zmierzających do ograniczenia nienawiści i przemocy w przestrzeni publicznej. Ze smutkiem stwierdzamy, że dotychczasowe inicjatywy okazywały się bezskuteczne. Nie zwalnia nas to jednak z obowiązku dalszego apelowania i działania.

1 sierpnia przez Warszawę przejdzie IX Marsz Powstania Warszawskiego, organizowany przez Stowarzyszenie Marsz Niepodległości oraz Roty Marszu Niepodległości. Takie samo wydarzenie, w tym samym czasie i miejscu, organizuje Mazowiecka Brygada ONR.

W roku ubiegłym na trasie tego marszu pojawiały się hasła „raz sierpem, raz młotem czerwoną hołotę”, „jeden pocisk, jeden Niemiec”, prezentowano symbole swastyki i krzyża celtyckiego, a ruch osób LGBT przyrównywano do totalitaryzmu. Warto zauważyć, że marsz odbył się kilka dni po I Marszu Równości w Białymstoku, na którym doszło do brutalnego ataku środowisk narodowych na uczestników pokojowej demonstracji. Po wydarzeniach tych głos zabrali powstańcy warszawscy, którzy wyrazili stanowczy sprzeciw wobec fali nienawiści i przemocy, wobec dzielenia ludzi na lepszych i gorszych. Przypomnieli, że w powstaniu walczyły również osoby LGBT. Pamiętajmy o ich słowach.

Przypominamy to wszystko dlatego, że oczekujemy od Pana i podległych Panu urzędników realizacji kompetencji nadzorczych, przede wszystkim wysyłania obserwatorów – po to, by gdy zaistnieją przesłanki, możliwe było rozwiązanie imprezy na gruncie art. 13 i in. Konstytucji oraz praw niższego rzędu.

Dokładamy starań, aby Polska była miejscem wolnym od nienawiści i wierzymy, że Pan Prezydent jest naszym sprzymierzeńcem.

Wśród ponad 40 sygnatariuszy listu są m.in.: uczestnicy powstania warszawskiego Anna Jakubowska „Paulinka”, Tomasz Prot „Tom”, Anna Przedpełska-Trzeciakowska „Grodzka”, Wanda Traczyk-Stawska „Pączek” i Maria Wiśniewska „Malina”, naczelny rabin Polski Michael Schudrich, psycholog społeczny Michał Bilewicz, dziennikarze i publicyści Krzysztof Burnetko i Konstanty Gebert, historyczka Alina Cała, fotografka i eseistka Elżbieta Janicka, socjolog Sergiusz Kowalski, psycholożka i działaczka społeczna Paula Sawicka, pisarka i wydawczyni Monika Sznajderman oraz muzyk Mikołaj Trzaska.