Publicystyka - ngo.pl

Pampersy, papier toaletowy, środki higieny osobistej, malowanki, przybory szkolne, mleko, a także żywność o długim czasie przydatności, przywiozło małżeństwo Wioleta i Waldemar Tazbir z miejscowości Borgholzhausen. 

Trasa podróży z Niemiec z Darami oprócz tych dwóch miejscowości przewidywała także wizytę z podobną pomocą w Barlinku.

Ale od początku historii z darami od darczyńców z Borgholzhausen dla potrzebujących po tej stronie rzeki Odry.

Pani Wioleta wspomina, że zaczęło się od napisania posta na jednym z komunikatorów internetowych, po którym odezwali się dziennikarze lokalnej gazety oraz stacji radiowej, którzy nagłośnili pomysł zbiórki darów. Do małżeństwa dołączyło lokalne Koło Łowieckie, które stało się partnerem akcji, a także inni darczyńcy, wśród których były firmy oraz zwykli ludzie.

Pan Waldemar podkreśla, że akcja przerosła ich oczekiwania, ponieważ zebrano tyle rzeczy, że jeszcze w najbliższym czasie nieraz odwiedzą potrzebujących na tym terenie.

Moim zdaniem, należą się wielkie podziękowania dla tego małżeństwa, za pomysł oraz realizację zbiórki i przekazania darów.

Współpraca bardzo ważna, szczególnie kiedy chodzi o pomoc innym

Dzięki przyjaznym kontaktom i współpracy darczyńców z proboszczem parafii św. Józefa Rzemieślnika ks. Andrzeja Kołodziejczyka, a także prezesa Fundacji Inicjatyw Społecznych Sławomira Giżyckiego obdarowani są potrzebujący z Wawrowa, a szczególnie matki z dziećmi z Ukrainy, które w tym trudnym czasie otrzymały „dach nad głową” w Bogdańcu, od małżeństwa z Gorzowa Wielkopolskiego Anety i Sławomira Giżyckich.

Ważne było, aby daleko od swego kraju zniszczonego przez wojnę potrzebującym sprawić choć trochę przyjemności i to się udało

Biuro parafialne w Wawrowie to na ten czas prawdziwe „centrum dowodzenia”.

Liczne zapiski o ewentualnych darczyńcach i potrzebach, wiele wykonanych telefonów w kraju i zagranicą, to nie wszystkie działania lokalnego proboszcza, a także swoją pomocą wspiera członek rady parafialnej Grzegorz Drozdowicz.

Jesteśmy wdzięczni za pomoc

Pani Tatiana - jedna z matek, która mieszka w Hotelu w Bogdańcu, powiedziała mi, że są wdzięczni za każdą okazaną pomoc. Dodaje, że uśmiech na twarzy łączy się ze łzami, ponieważ zadowoleni są, że mieszkają w miejscu, gdzie nikt do nikogo nie strzela, a także nie obawia się, że za chwilę będzie alarm i będzie trzeba zejść do schronu, albo piwnicy.

Więc warto pomagać, choćby dla uśmiechu dzieci z ogarniętej wojną Ukrainy (na zdjęciu grupowym).