Publicystyka - ngo.pl

Podczas konferencji zaprezentowano roboczą wersję raportu ‘Measurement of Homelessness at EU level’ przygotowanego przez Billa Edgara, Matta Harrisona, Petera Watsona oraz Volkera Busch-Geertsema.

Udział w seminarium wzięli przedstawiciele instytucji Unii Europejskich odpowiedzialnych za kwestie polityki społecznej, Urzędów Statystycznych, instytutów badawczych, przedstawiciele organizacji pozarządowych z całej Unii Europejskiej.
Raport prezentuje z jednej strony propozycję zharmonizowanej definicji bezdomności w szerszym kontekście wykluczenia mieszkaniowego (ETHOS http://www.bezdomnosc.edu.pl/content/view/19/26/), porządkuje kwestie typologii bezdomności oraz usług kierowanych do ludzi bezdomnych. Szczegółowej analizie poddane zostały „Bazy Danych Osób Bezdomnych”, zapewniające continuum informacji o klientach systemu pomocy ludziom bezdomnym.
Raport analizuje możliwości badania bezdomności za pośrednictwem zbiorów danych prowadzonych przez organizacje świadczące usługi dla bezdomnych, narodowe instytuty statystyczne oraz badania sondażowe (wszystkie metody równorzędne). Adresatem publikacji są przede wszystkim decydenci oraz osoby odpowiedzialne za tworzenie polityki społecznej w odniesieniu do bezdomności i wykluczenia mieszkaniowego. Raport powstał na zlecenie DG Employment and Social Affairs of the European Commission i jest kontynuacją przedsięwzięcia zapoczątkowanego badaniem z 2003 roku prowadzonym przez Francuski Instytut Statystyczny INSEE w imieniu EUROSTAT (http://epp.eurostat.cec.eu.int/portal/page?_pageid=1073,46587259&_dad=portal&_schema=PORTAL&p_product_code=KS-CC-04-008)

Ostateczna wersja raportu zostanie opublikowana wkrótce. W konferencji wziął udział Piotr Olech, sekretarz Pomorskiego Forum na rzecz Wychodzenia z Bezdomności oraz członek Grupy Roboczej ds. Danych FEANTSA, a także Julia Wygnańska, Polski Korespondent Europejskiego Obserwatorium Bezdomności.

Rekomendacje dla władz krajów członkowskich pozwalające na zwiększenie efektywności gromadzenia danych:
• Opracowanie krajowej Strategii Monitorowania Informacji o Bezdomności we współpracy ze wszystkimi właściwymi ministerstwami i pozostałymi interesariuszami (samorządem lokalnym, organizacjami pozarządowymi, naukowcami).
• Zidentyfikowanie bądź ustanowienie mechanizmu koordynacji lub instytucji gromadzącej dane o bezdomności.
• Przyjęcie zharmonizowanej definicji sytuacji mieszkaniowych i bezdomności zaproponowanych w Raporcie (definicja koncepcyjna i typologia operacyjna FEANTSA) jako podstawy dla gromadzenia danych.
• Przyjęcie zbioru standardowych zmiennych podstawowych zaproponowanych w raporcie jako podstawy zbioru danych. Zmienne podstawowe to: zmienne demograficzne (wiek i płeć), narodowość i migracje (kraj urodzenia), kompozycja gospodarstwa domowego, sytuacja mieszkaniowa (tuż przed wejściem do systemu wsparcia oraz w momencie uzyskiwania danych), czas trwania obecnego epizodu bezdomności, przyczyny obecnego epizodu bezdomności.
• Przyjęcie krajowych standardów usług dla bezdomnych.
• Stworzenie i aktualizowanie bazy danych o placówkach świadczących usługi dla bezdomnych.
• Narzucenie obowiązku przekazywania anonimowych danych o podopiecznych instytucji otrzymujących środki finansowe na działalność z tytułu pomocy bezdomnym.
• Stworzenie strategii agregowania danych gromadzonych przez usługodawców w wewnętrznych systemach rejestracji podopiecznych.
• Zapewnienie korzyści płynących z agregowania danych dla usługodawców i osób bezdomnych.

Raport prezentuje także szereg rekomendacji dla Komisji Europejskiej do podjęcia aktywności na poziomie Unii Europejskiej – w tym np.:
• Aktywizacja Państw Członkowskich do wypracowywania w ramach Otwartej Metody Koordynacji – Narodowych Strategii Zwalczania Bezdomności, której częścią mogłyby być Strategia Monitorowania Bezdomności.
• Monitorowanie postępu Państw Członkowskich w tworzeniu i prowadzeniu „Systemu Rejestrowania Klientów”.
• Aktywizacja Narodowych Urzędów Statystycznych do przyjęcia zharmonizowanej definicji bezdomności dla potrzeb zbierania danych, oraz do odgrywania przez te Urzędy roli koordynatorów w zbieraniu danych o ludziach bezdomnych.

Najważniejsze konkluzje seminarium:
1. Bezdomność powinna być rozumiana w szerszym kontekście Wykluczenia Mieszkaniowego;
2. Techniczne problemy w mierzeniu bezdomności mogą być przełamane;
3. Istnieją już dobre przykłady monitorowania zjawiska bezdomności w Europie;
4. Rekomendacje raportu są użyteczne, jednak muszą być dostosowane do narodowych specyfik;
5. Różne źródła danych i różne metody mogą być łączone do monitorowania bezdomności na podstawie zaproponowanej zharmonizowanej typologii bezdomności;
6. Komisja Europejska zachęcać będzie kraje członkowskie do włączania rekomendacji raportu do własnych polityk;
7. Pożyteczne byłoby organizowanie narodowych i regionalnych spotkań poświęconych treściom zawartych w raporcie;
8. Konieczne jest promowanie zharmonizowanej definicji bezdomności;
9. Niezbędne jest tworzenie baz danych usług świadczonych ludziom bezdomnym;
10. Systemy Rejestru Klientów są użyteczną metodą monitorowania trendów w zakresie udzielania pomocy interwencyjnej i kryzysowej ludziom bezdomnym.

Następnego dnia raport został zaprezentowany przedstawicielom Grupy Wskaźnikowej – Komitetu Zabezpieczenia Społecznego Unii Europejskiej. Grupa przyjęła go entuzjastycznie.

Sprawozdanie powstało w oparciu o raport J.Wygnańskiej oraz materiałów konferencyjnych.