Przeglądarka Internet Explorer, której używasz, uniemożliwia skorzystanie z większości funkcji portalu ngo.pl.
Aby mieć dostęp do wszystkich funkcji portalu ngo.pl, zmień przeglądarkę na inną (np. Chrome, Firefox, Safari, Opera, Edge).
Uniwersytety Trzeciego Wieku to placówki dydaktyczne dla osób w wieku poprodukcyjnym. Ich głównym celem jest poprawa jakości życia osób starszych, poprzez różnorodne działania aktywizacyjne. Uniwersytety działają na bazie struktury szkół wyższych, ale także na zasadach grup samopomocowych i rozwijających zainteresowania.
Yaroslav B, freeimages.com
W Polsce pierwszy Uniwersytet Trzeciego Wieku powstał już w latach 70., a dokładnie w 1975 roku w Warszawie. Pomysłodawczynią jego utworzenia była prof. Halina Szwarz. Obecnie w Polsce działa blisko 110 Uniwersytetów Trzeciego Wieku, które łącznie zrzeszają 25 tysięcy słuchaczek i słuchaczy.
W Polsce powstają trzy typy Uniwersytetów Trzeciego Wieku:
- Działające w strukturach bądź pod patronatem wyższej uczelni, kierowane najczęściej przez pełnomocnika rektora danej uczelni,
- Powołane przez stowarzyszenia prowadzące działalność popularnonaukową,
- Inne, działające przy domach kultury, bibliotekach, domach dziennego pobytu, ośrodkach pomocy społecznej itp.
Już w 2005 roku rozpoczął się proces jednoczenia ruchu UTW w Warszawie. W tym czasie liczba Uniwersytetów Trzeciego Wieku w Warszawie gwałtownie wzrosła i w Biurze Polityki Społecznej rozpoczęły się regularne spotkania ich przedstawicieli, początkowo w Komisji Dialogu Społecznego ds. Kombatantów i Osób Starszych. Szybko uznano jednak, że istniejący już KDS nie może skutecznie reprezentować interesów Uniwersytetów Trzeciego Wieku, więc z inicjatywy kilkunastu UTW powstała nowa Komisja Dialogu Społecznego ds. UTW.
W 2007 roku, za sprawą wniosków KDS do władz m.st. Warszawy, po raz pierwszy do Programu współpracy miasta z organizacjami pozarządowymi wpisano zadanie „wspieranie Uniwersytetów Trzeciego Wieku”, a w październiku 2007 roku wyłoniono w konkursie i zawarto pierwsze w historii 3-letnie umowy wsparcia dla UTW.
Aktualnie realizowana jest już czwarta edycja tego konkursu (na lata 2016–2019), której fenomen polega na ustaleniu w warunkach konkursowych wysokich ujednoliconych standardów działania UTW, przy równoczesnym zachowaniu indywidualności każdego z nich oraz dostosowaniu programów poszczególnych UTW do potrzeb ich uczestniczek/ów.
Formuła KDS ds. UTW jest otwarta. W obradach mogą uczestniczyć reprezentanci każdego UTW, a także zapraszane są inne organizacje senioralne oraz przedstawiciele m.st. Warszawy.
Przedmiotem obrad KDS ds. UTW jest przede wszystkim:
- Opiniowanie programów senioralnych wdrażanych w mieście,
- Opiniowanie warunków konkursów dla organizacji senioralnych oraz udział w komisjach rozpatrujących złożone oferty,
- Współdziałanie przy dużych wydarzeniach warszawskich, kongresach UTW, imprezach plenerowych itp.
- Wyrażanie stanowiska UTW w ważnych przedsięwzięciach senioralnych.
KDS ds. UTW intensywnie współpracuje z władzami m.st. Warszawy. W roku 2015 wspólnie z nimi zorganizowała II Kongres UTW w Teatrze Wielkim oraz imprezę plenerową UTW na Torze Wyścigów Konnych na Służewcu.
W 2015 KDS ds. UTW wybrał także swoich przedstawicieli do Warszawskiej Rady Seniorów. Obecnie w KDS ds. UTW działa dwadzieścia jeden Uniwersytetów Trzeciego Wieku, których członkowie spotykają się na zebraniach kilka razy w roku.
Dowiedz się, co ciekawego wydarzyło się w III sektorze. Śledź wydarzenia ważne dla NGO, przeczytaj wiadomości dla organizacji pozarządowych. Odwiedź serwis wiadomosci.ngo.pl.
Formuła KDS ds. UTW jest otwarta. W obradach mogą uczestniczyć reprezentanci każdego UTW, a także zapraszane są inne organizacje senioralne oraz przedstawiciele m.st. Warszawy.
Źródło: Federacja Mazowia
Skorzystaj ze Stołecznego Centrum Wspierania Organizacji Pozarządowych
(22) 828 91 23
Teksty opublikowane na portalu prezentują wyłącznie poglądy ich Autorów i Autorek i nie należy ich utożsamiać z poglądami redakcji. Podobnie opinie, komentarze wyrażane w publikowanych artykułach nie odzwierciedlają poglądów redakcji i wydawcy, a mają charakter informacyjny.
