Publicystyka - ngo.pl

Warszawski Program Edukacji Kulturalnej

Warszawski Program Edukacji Kulturalnej to pierwszy w Polsce program kultury i edukacji. Wśród jego celów znajduje się przede wszystkim integracja instytucji, organizacji pozarządowych i środowisk nieformalnych, zajmujących się edukacją kulturalną. Ma za zadanie łączyć zasoby, w posiadaniu których znajdują się między innymi teatry, galerie, muzea, biblioteki, fundacje, stowarzyszenia i przedsiębiorstwa z potrzebami mieszkańców. Misją programu jest zwiększenie kompetencji kulturowych oraz rozwinięcie uczestnictwa w kulturze warszawiaków.

W celu odbycia rozmowy na te tematy oraz zaplanowania działań, co roku organizowana jest konferencja EduAkcja. O tym, że przynoszą one praktyczne efekty opowiedziała Anna Michalak-Pawłowska, Pełnomocnik Prezydenta m.st. Warszawy ds. edukacji kulturalnej – Najważniejszą rzeczą, która bardzo mnie cieszy, jest wdrożenie laboratorium edukacji kulturalnej dla dzielnicowych domów kultury. Ich powstanie ogłosiliśmy na poprzedniej konferencji, rok temu. Od stycznia 2016 r., 23 domy kultury realizują przez okres dwóch i pół lat ten program. To najlepszy przykład, że program systemowy, w którym mówimy o tym, że musimy poprawić kompetencje kulturowe, działa.

Potrzeby organizacji pozarządowych

W trakcie konferencji zgromadzeni zostali podzieleni na sześć stolików tematycznych, przy których omawiali zagadnienia takie, jak: miejsce edukacji kulturalnej w strategii miejskiej, dobre praktyki rezydencyjne w szkołach i instytucjach, podstawy programowe, rola twórczości amatorskiej jako narzędzia w budowaniu społeczności oraz jakiego podwórka, szkoły, biblioteki czy domu kultury oczekujemy w XXI wieku.

Przy stoliku czwartym omawiano natomiast kwestie związane z potrzebami organizacji pozarządowych. – Uważam, że jeżeli przepracowaliśmy zagadnienie edukacji kulturowej w instytucjach i szkołach, potem domach kultury, to jest oczywiste, że taki program trzeba napisać także dla środowisk pozarządowych. Naturalne jest więc to, że nie tylko powołujemy zespół roboczy, ale odbywa się również dyskusja środowiskowa. Ona miała dziś miejsce i do niej będzie odnosić się zespół roboczy. Nie do swoich osobistych wyobrażeń, tylko dyskusji przeprowadzonej podczas konferencji – powiedziała Michalak-Pawłowska po konferencji.

W podsumowaniu stolika dla organizacji pozarządowych znalazło się bardzo dużo kwestii. Podczas dyskusji zastanawiano się nad szeroko rozumianymi potrzebami rozwojowymi i szkoleniowymi dla NGO. Jedną z konkluzji było to, że ponieważ NGO różnią się branżą oraz stopniem rozwoju, długością trwania, nie da się stworzyć jednolitego programu, tak jak miało to miejsce w przypadku domów kultury. Istnieje więc potrzeba pogłębionego badania potrzeb organizacji pozarządowych. Podniesiono też wątek nie ograniczania się do formuł szkoleniowych, ponieważ rozwój może być realizowany przy pomocy innych narzędzi.

Jednym z ważniejszych tematów były nieporozumienia na poziomie dialogu i współpracy, jakie często występują. Dlatego wśród rekomendacji znalazł się postulat zintegrowania NGO działających w obszarze edukacji kulturalnej – by powstała sieć, wypracowane zostały wspólny głos i pozytywne relacje. Dzięki temu, gdy organizacje będą budować relacje z urzędem miasta, będą w stanie mówić mniej więcej jednym głosem, a przynajmniej sobie nie zaprzeczać. Dlatego wszelkie działania powinny być związane z sieciowaniem i integracją. Ważne byłoby też stworzenie pozytywnych relacji z dyrektorami instytucji kultury, na przykład teatrów. Chodzi o to, by nie ograniczać się tylko do kontaktów formalnych, mailowych, ale też osobistych. Nawiązać normalny dialog, sprawdzić, jakie kto ma zasoby i zacząć budować współpracę.

Kolejnym ważnym aspektem dyskusji była potrzeba rzecznictwa, rozumianego jako umiejętność rozmawiania, budowania relacji, negocjowania pieniędzy (które, oczywiście, też znalazły się wśród potrzeb NGO), przedstawiania potrzeb, kontaktu ze sponsorami. W związku z tym wśród oczekiwań znalazł się postulat, by urząd miasta wspierał współpracę z biznesem. Jak również to, by zbudowano dobre relacje między różnymi biurami, na przykład biurem kultury i biurem edukacji oraz by konkursy organizowane przez nie były bardziej czytelne. Dużą potrzebą było również ułatwienie dostępu do informacji o tychże konkursach, które realizują poszczególne biura i jednostki administracyjne miasta.

Wszystkie powyższe postulaty zostaną połączone z rozwiązaniami, które zostały wypracowane przy pozostałych stolikach. Raport pokonferencyjny pojawi się prawdopodobnie za kilka tygodni. Na kolejnej konferencji zaś przedstawione zostaną pierwsze efekty tego, co udało się przedyskutować 20 czerwca 2016 roku.

Michalak-Pawłowska: Jeżeli przepracowaliśmy zagadnienie edukacji kulturalnej w instytucjach, to jest oczywiste, że taki program trzeba napisać też dla środowisk pozarządowych.