Rozmowa nt. roli uczestników "Inwestuj w siebie..." w funkcjonowaniu Szpitala w Bartoszycach
Federację FOSa zaprasza do przeczytania wywiadu z panią Jolantą Bejnar zastępcą dyrektora ds. pielęgniarstwa w Szpitalu Powiatowym w Bartoszycach na temat roli uczestników projektu "Inwestuj w siebie - reintegracja zawodowa i społeczna" w funkcjonowaniu Szpitala.
1. Proszę, w kilku słowach opowiedzieć o misji Szpitala. Czym się wyróżnia na tle innych szpitali?
Misją szpitala są słowa Jana Pawła II, którego imię nosi nasz szpital „Żadne prawdziwe wołanie o pomoc nie pozostanie bez odpowiedzi ”. Nie jest to slogan ani zwykłe hasło marketingowe jakie w swoich misjach mają inne szpitale, nasza misja to pewne przesłanie skierowane do potencjalnych pacjentów, ale też do pracowników szpitala, przesłanie które może być rozpatrywane na różnych płaszczyznach. I myślę, że to nas właśnie wyróżnia na tle innych szpitali. Wsłuchujemy się w wołania naszych pacjentów, pracowników szpitala i naszej lokalnej społeczności. Odpowiadając na ich wołania stale podnosimy jakość świadczonych usług, bezpieczeństwo i komfort pobytu pacjenta, w miarę możliwości wprowadzamy nowe świadczenia, których oczekuje od nas społeczeństwo. Staramy się również poprawiać warunki i bezpieczeństwo pracy zatrudnionej kadry.
2. Jak ocenia Pani inicjatywę zaproponowaną przez Federację FOSa, w której kształcony jest średni personel medyczny – opiekunki i opiekunowie medyczni
Szpital do tej pory brał udział w kilku projektach realizowanych przez różne instytucje mających na celu kształcenie opiekunów chorych. Mogę powiedzieć, że projekt Federacji FOSa, w którym kształcone były opiekunki medyczne, to bardzo dobra inicjatywa. Projekt oprócz nauki szkolnej i praktyk zawodowych w ramach kształcenia zawodowego zawierał staże zawodowe realizowane w szpitalach i innych placówkach opiekuńczych. Takie staże są bardzo wartościowe i potrzebne. Dopiero podczas stażu osoby zdobywające zawód opiekuna medycznego miały możliwość sprawdzenia siebie i swoich możliwości w pracy z osobą chorą, niepełnosprawną. Miały możliwość sprawdzenia zdobytej wiedzy i umiejętności w pracy z osobami powierzonymi ich opiece, miały również możliwość weryfikacji słuszności wyboru zawodu opiekuna medycznego.
3. Czy w Pani ocenie jest zapotrzebowanie na tego typu personel? Jaką rolę odgrywają w strukturze opieki nad pacjentem?
W związku z postępującym starzeniem społeczeństwa polskiego, a także częstymi przypadkami niewydolności rodzin w zakresie opieki nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi zapotrzebowanie na usługi opiekunów medycznych będzie wzrastało. Na pewno rola opiekuna medycznego w strukturze opieki nad pacjentem będzie zróżnicowana w zależności od profilu placówki zatrudniającej tego typu kadrę. W szpitalu opiekun medyczny w opiece nad pacjentem głównie współpracuje z pielęgniarkami z uwagi na mnogość procesów w których pacjent uczestniczy, w placówkach opiekuńczych praca opiekuna medycznego będzie bardziej samodzielna i wynika to głównie z charakteru placówki.
4. Nasi uczestnicy zrealizowali 640 godzin zajęć praktycznych. Czy uważa Pani, że liczba ta jest wystarczająca, aby można było przygotować ich do wykonywania zawodu opiekuna medycznego?
Liczba godzin zajęć praktycznych to jest jakiś standard do zrealizowania wynikający z programu kształcenia. Trudno powiedzieć, czy 640 godzin to liczba wystarczająca, czy też nie aby należycie przygotować do zawodu opiekuna medycznego. Zależy to również od uczestników kształcenia, od ich możliwości poznawczych i stopnia zaangażowania.
5. Czy Szpital oraz pacjenci odczuli obecność praktykantów? Jeśli tak, to jak ona wpłynęła na pracę personelu i samopoczucie pacjentów?
Praktykantki spędziły w naszym szpitalu kilka miesięcy. Myślę, że obie strony odniosły z tego tytułu korzyści. Praktykantki miały bardzo dobrą bazę szkoleniową i merytoryczną pomoc ze strony kadry pielęgniarskiej, a personel szpitala i przede wszystkim pacjenci mieli przyjazne i chętne osoby do pracy. Pacjenci byli bardzo zadowoleni, gdyż praktykantki towarzyszyły im nie tylko podczas czynności pielęgnacyjnych, ale też wypełniały im czas wolny na co zwykle brakuje nam czasu.
6. Jak ocenia Pani zaangażowanie i pracę wykonywaną przez praktykantów?
Grupa praktykantek była bardzo zróżnicowana pod względem wykształcenia, wieku, doświadczeń zawodowych i życiowych. Panie były zróżnicowane pod względem postaw i stopnia zaangażowania w pracy. Poza małymi wyjątkami oceniam ich pracę i zaangażowanie bardzo dobrze.
7.Czy uważa Pani, że kadra może znaleźć zatrudnienie w tym zawodzie? W jakim regionie Polski Pani zdaniem jest największe zapotrzebowanie na tego typu zawód?
Zapotrzebowanie na usługi opiekunów medycznych jest i chyba nie zależy to od regionu Polski. Niestety na rynku pracy w Polsce nie jest to zawód jeszcze poszukiwany. Wynika to głównie z niedostatecznego finansowania szpitali i placówek opiekuńczych. Nasz szpital już od kilku lat zatrudnia opiekunów, lecz stanowią oni małą grupę w strukturze pozostałej kadry.
Dziękuję za rozmowę.
Projekt jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
