Publicystyka - ngo.pl

– Największym zainteresowaniem cieszyły się załogowe misje kosmiczne. W weekendy, a więc czas wolny od szkoły, trzyosobowe drużyny zamykały się w naszej stacji kosmicznej na 24 godziny – opowiada Piotr Nawalkowski, prezes Stowarzyszenia Polaris. – Nasi koordynatorzy obserwowali cały lot, tak jak ma to miejsce w prawdziwym centrum dowodzenia misją. Pasażerowie stacji dostawali kolejne wskazówki, a także dostawy żywności. Gdy stacją sterowano nieumiejętnie, dochodziło do jej uszkodzenia, o czym sygnalizował dym wydobywający się z zainstalowanego generatora.

Imitację stacji kosmicznej ISS (International Space Station) przygotowało stowarzyszenie z Sopotni Wielkiej w województwie śląskim.

– Chcieliśmy nie tylko zainteresować młodzież aktywnymi formami spędzania wolnego czasu, ale przede wszystkim pokazać im, że wspólnie można zrealizować nawet najbardziej zakręcone pomysły – przyznaje Piotr Nawalkowski.

Takim pomysłem była niewątpliwie budowa repliki stacji kosmicznej. Uczestnicy projektu do dyspozycji mieli zakurzoną i zagraconą piwnicę. Nieotynkowane ściany, niedokończona podłoga i betonowy sufit musiały zostać przekształcone w idealnie gładką powierzchnię na wzór wnętrza ISS. Najprostszym rozwiązaniem okazały się płyty HDF, surowce wykorzystywane m.in. do produkcji mebli. Do imitacji urządzeń pokładowych posłużyły natomiast części z dziesięciu rozebranych komputerów.

– Choć tych, którzy na nasz pomysł patrzyli z przymrużeniem oka było wielu, rąk do pracy nie brakowało – wspomina koordynator projektu. – Mieliśmy tak wielu chętnych do pomocy, że problemem było to, by zaangażować wszystkich ochotników. W stacji mogło przebywać tylko kilka osób jednocześnie, młodzież pracowała więc zmianowo.

Budowie stacji kosmicznej towarzyszył szereg warsztatów, do których wykorzystywano m.in. próżnię, suchy lód oraz sprężony hel. Gaz używano nie tylko do wypełniania balonów, ale także do wprowadzania przedmiotów w stan nieważkości. Młodzież konstruowała wznoszące się przedmioty, które następnie można było obserwować przy pomocy teleskopów.

– Uczestnicy naszego projektu nie tylko poszerzyli swoją wiedzę z zakresu nauk ścisłych, ale przede wszystkim zaczęli wierzyć w swoje możliwości. Jednemu z konstruktorów naszej stacji tak się to wszystko spodobało, że dziś jest studentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie – dodaje Piotr Nawalkowski.

– Wolin około tysiąca lat temu był jednym z największych miast w naszej części Europy. Znajdował się na skrzyżowaniu szlaków handlowych. Było to głównie miasto słowiańskie, ale osiedlali się w nim także Wikingowie – opowiada Agnieszka Gawron-Kłosowska ze Stowarzyszenia Centrum Słowian i Wikingów Wolin Jómsborg Vineta. – Dziś jest to miasteczko o niewielkim znaczeniu, ale historia Wolina to powód do dumy jego obecnych mieszkańców.

Stowarzyszenie powstało, by promować kulturę i tradycję wczesnośredniowiecznego Wolina. W ramach programu „Równać Szanse” zrealizowało cztery projekty. Wykorzystano do tego zbudowaną w Wolinie rekonstrukcję osady z IX – XI w. Zorganizowano tam warsztaty przędzenia, tkania, haftowania, garncarstwa, odlewnictwa, kowalstwa, farbowania dawnymi metodami i produkcji filcu.

– Zajęcia pozwoliły młodzieży poznać pracę dawnych mieszkańców Wolina, ale także zdobyć nowe umiejętności, poznać swoje mocne i słabe strony oraz nauczyć się pracy w grupie – opowiada koordynatorka projektu. – Warsztaty cieszyły się dużym zainteresowaniem, zawiązała się nawet młodzieżowa grupa historyczna, która działa do dziś.

Zadaniem uczestników projektu było także oprowadzanie młodzieży, która przyjeżdżała do skansenu z pobliskich szkół, oraz prezentowanie swoim kolegom robót warsztatowych.

– Nasza młodzież prowadziła zajęcia i dzieliła się swoją wiedzą – opowiada Agnieszka Gawron-Kłosowska. – Na początku mieli oczywiście wielką tremę, ale szybko zauważyli, że ich koledzy są pod dużym wrażeniem tego, co prezentują im uczestnicy naszego projektu. To ich dowartościowało, dodało pewności siebie i uświadomiło, jak znakomitą historię ma miasto Wolin.

– Chociszewo to niewielka wieś w województwie lubuskim. W naszej okolicy największym wydarzeniem w ostatnim czasie jest budowa autostrady A2. Ma ona ogromny wpływ na życie wsi i jej mieszkańców – opowiada Paweł Pawłowski, prezes Stowarzyszenia Chociszewo – Wspólna Przyszłość. – Młodzież postanowiła obserwować i dokumentować zmiany, jakie w ostatnim czasie zachodzą w naszej wsi.

W tym celu powstała Inforama – lokalny serwis informacyjny nadawany w internecie (www.chociszewo.vel.pl). Program opowiada o najważniejszych wydarzeniach we wsi i jej okolicach. Ich przygotowaniem od początku do końca zajmują się uczestnicy projektu, a więc uczniowie gimnazjum w Brójcach oraz Zespołu Szkół Technicznych w Zbąszynku. Najważniejsze lokalne wydarzenia transmitowane są na żywo w internecie. Program nadawany jest nieregularnie, ponieważ – jak tłumaczy koordynator projektu – czasem we wsi po prostu niewiele się dzieje. Między kolejnymi wydaniami serwisu młodzież pracuje nad własnymi filmami fabularnymi, które zostaną zaprezentowane pod koniec projektu.

– Podczas naszych pierwszych spotkań musieliśmy precyzyjnie zlecać zadania uczestnikom – wspomina Paweł Pawłowski. – Dziś sami szukają tematów do kolejnych wydań Inforamy. Sami oceniają, jakie sprawy są ważne i jakie tematy zainteresują mieszkańców. Nasza młodzież stała się samodzielna i niezależna, a my jesteśmy z tego bardzo dumni.

„Równać Szanse” to program realizowany we współpracy Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności oraz Polskiej Fundacji Dzieci i Młodzieży. W ciągu dziesięciu edycji programu na terenie całej Polski zrealizowano łącznie 1674 projekty. Wzięło w nich udział ponad 120 tys. uczestników, łącznie objęły one zasięgiem blisko 400 tys. osób.