Publicystyka - ngo.pl

Przygotowując materiał drukowany, który ma być adresowany do osób słabowidzących, warto zapamiętać, że nie tylko o wielkość i rodzaj czcionki tu chodzi. Musimy zwrócić uwagę na kilka innych elementów, np. układ tekstu, czytelność graficzną, relację tła do tekstu.

Tekst powinien być ułożony blokami wyraźnie oddzielonymi od siebie, zamiast ciągłego tekstu.

Istotne jest stosowanie elementów graficznych. Dobrze zaprojektowana warstwa graficzna pozwala na wzrokowe zapamiętywanie pewnych rzeczy. Żyjemy w świecie obrazów, większość społeczeństwa to są wzrokowcy. Tworząc materiał, który ma być czytelny np. dla osób niedowidzących, należy zadbać, aby pożądana atrakcyjność nie obniżyła czytelności. Ważnym elementem jest umiejętne zestawienie kolorów, tak aby osiągać wyraźne zestawienia kontrastowe tekstu i tła. Wskazane jest unikanie umieszczania treści tylko w postaci graficznej na tzw. ikonografikach.

Trudno jest udzielić jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o to, jak dużej czcionki powinniśmy używać. Oczywiste jest, że osoby, które słabiej widzą, lepiej rozpoznają czcionkę, która jest większa. Ale co to znaczy „większa”? O czcionce bardzo dużej mówi się wtedy, kiedy ma ona 18 punktów i więcej. Ale te same 18 punktów może być „większe” lub „mniejsze” w zależności od tego, jakiego rodzaju czcionki użyjemy.

Dla oka, które słabiej widzi, czytelniejsze są czcionki tzw. bezszeryfowe. Lepiej wybierać także czcionki, które mają bardziej obłe litery – wtedy łatwiej się je czyta, są lepiej rozpoznawalne dla oka. Dobrze jest zastosować taki font, w którym podobne elementy są jednoznacznie rozróżnialne, np. wielkie „i” i małe „l” albo litery, które mają kropkę, powinny tę kropkę rzeczywiście mieć.

Jest równie ważna, jak wielkość czcionki, ponieważ np. nieznacznie większe odległości pomiędzy poszczególnymi liniami powodują, że tekst będzie lepiej czytany.

Należy zadbać o to, aby wszystkie elementy drukowane, które adresat powinien przeczytać bądź wyraźnie rozpoznać nie znajdowały się w miejscach niedostępnych, np. na zagięciu papieru. Jeżeli ktoś czyta ulotkę, korzystając przy tym z technologii asystujących (np. skanując i rozpoznając do postaci czytanej), to automat takich „zagiętych” elementów dobrze nie rozpozna i osoba czytająca nie będzie miała do nich dostępu.

Istotny jest także sposób, w jaki drukujemy tekst – czy wybieramy druk offsetowy, czy cyfrowy. W druku cyfrowym tekst jest powleczony warstwą. To powoduje, że nawet na matowym papierze, sam druk może odbijać światło, co z kolei sprawia, że tekst jest trudniejszy do odczytania. Niestety druk offsetowy dla niskonakładowych wydruków jest bardzo drogi, więc trudno tutaj podpowiedzieć dobre rozwiązanie.

Przygotowując materiały drukowane warto także mieć na uwadze potrzeby osób, które mają trudności ze zrozumieniem tekstu. Te trudności mogą wynikać z różnych powodów, np. dlatego, że język polski jest dla nich kolejnym językiem albo mają obciążenia jakąś niesprawnością intelektualną. Wtedy ważne jest, aby w tekście zastosować prosty język, dostosowany do konkretnej sytuacji: zdania, które nie są podrzędnie złożone; wyrazy, które są znaczeniowo proste do rozumienia; atrakcyjną, czytelną grafikę.

Cykl „Pełnomocnik ds. Dostępności odpowiada” ma na celu wyjaśnienie wątpliwości zgłaszanych przez organizacje pozarządowe, współpracujące z osobami z różnego rodzaju niepełnosprawnościami. Konsultuje go p. Donata Kończyk, Pełnomocnik Prezydenta m.st. Warszawy ds. dostępności.