Publicystyka - ngo.pl

Andrzej Mrowiec – Przewodniczący Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, członek WRP I, II i III kadencji, działa w KDS ds. Muzyki i KDS ds. Ochrony Dziedzictwa Kulturowego

Powodów, dla których ponownie zdecydowałem się kandydować do WRP jest kilka. Po pierwsze, zostałem obdarzony zaufaniem przez członków Komisji Dialogu Społecznego ds. Muzyki, którzy wybrali mnie na kandydata do Rady.

Pracując przez ostatnie lata w różnych ciałach dialogu społecznego w Warszawie wiem, jak istotną rolę pełni WRP i jaka jest jej moc sprawcza. To z inicjatywy Rady i przy jej ogromnym udziale powstał Program rozwoju współpracy m.st. Warszawy z organizacjami pozarządowymi do 2020 roku. Przez całą mijającą kadencję członkowie Rady monitorowali realizację Programu, a jako że działam też w zespole sterującym PRW, chciałbym nadal czuwać nad jego wdrażaniem.

Bardzo ważnym argumentem, dla którego podjąłem decyzję o kandydowaniu było uświadomienie sobie, jak wielu wspaniałych, pełnych pasji i zaangażowanych w działania na rzecz warszawskich NGO ludzi poznałem i mogłem z nimi współpracować. Myślę tu nie tylko o członkach Rady, ale także o tych, którzy pracują w Komisjach Dialogu Społecznego.

Zadania WRP wynikają z zapisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Nie uważam, że należy dokonywać ich podziału na mniej i bardziej ważne: w moim przekonaniu zadania te wzajemnie się uzupełniają. Rada opiniuje projekty strategii rozwoju, projekty uchwał i prawa miejscowego dotyczące sfery zadań publicznych, wypowiada się w sprawach dotyczących organizacji pozarządowych, mediuje w sytuacjach konfliktowych na linii NGO-Urząd.

Gdybym miał natomiast wskazać najbliższe mi zadanie, to rzecz jasna byłyby to te, które dotykają sfery kultury i dziedzictwa kulturowego, a można je spotkać w wielu dokumentach opiniowanych przez Radę. Na równi traktuję również te, które dotyczą struktury dialogu społecznego i skutecznego działania organizacji pozarządowych – procedury konkursowe, polityka lokalowa miasta uwzględniająca specyfikę NGO i jej możliwości finansowe, ale też tworzenie jasnych zasad korzystania z zasobów miejskich.

W nowej kadencji Rady, jeśli zostanę wybrany, przede wszystkim chciałbym zająć się dalszym wdrażaniem Programu rozwoju współpracy, ponieważ uważam, że jego zapisy sprzyjają rozwojowi organizacji. Zakończył się proces Miasto w dialogu z 3 sektorem, w ramach którego wypracowywana była korekta struktury dialogu w Warszawie. Mam nadzieję, że dzięki nowym zapisom w Rocznym programie współpracy na 2018 rok funkcjonowanie KDS-ów i innych ciał tej struktury stanie się efektywniejsze, że w ciałach tych pojawią się nowe NGO. Pod koniec kadencji Rada powinna również pomyśleć o aktualizacji PRW, który w 2020 roku będzie się kończył lub też napisać ten program na nowo na kolejne lata.

Ważnym zadaniem nowej Rady powinna być kontynuacja prac nad kształtowaniem pozytywnego wizerunku organizacji pozarządowych. Wydarzenia z końca ubiegłego roku, kiedy to warszawskie NGO zostały tak mocno zaatakowane przez media publiczne, wymagają podjęcia działań, które będą budowały zaufanie mieszkańców do III Sektora.

Chciałbym również, aby w nowej kadencji Rada stała się ciałem lepiej rozpoznawalnym i lepiej komunikującym się zarówno z KDS-ami, jak i wszystkimi organizacjami. Mam nadzieję, że uda się znaleźć dobre sposoby na współpracę z całym środowiskiem. Rada jest bardzo ważnym ciałem, ale jej skuteczność w dużym stopniu uzależniona jest od wsparcia i współdziałania wszystkich ciał dialogu i organizacji warszawskich.

Anna Zielińska – Wiceprezes Fundacji Międzynarodowy Ruch na Rzecz Zwierząt Viva!, członkini KDS ds. Ochrony Zwierząt

Jestem związana z III sektorem od bardzo dawna. Właściwie od dziecka czynnie działałam w Związku Harcerstwa Polskiego. Moją pracę i przygodę z organizacjami pozarządowymi zaczęłam właśnie od harcerstwa – od szczebla drużyny, hufca aż po Główną Kwaterę ZHP. Później pracowałam w organizacji zajmującej się dożywianiem dzieci z biednych rodzin w Warszawie, a obecnie współprowadzę jedną z największych organizacji prozwierzęcych w Polsce. Zatem sprawy społeczne i lokalne są dla mnie bardzo bliskie, a moje doświadczenie daje mi szerokie spojrzenie na sprawy III sektora.

Mam również duże doświadczenie we współpracy zarówno z samorządem, jak i innymi organizacjami. Pełniłam funkcje i brałam czynny udział w pracach zarówno KDS, Forum Dialogu Społecznego przy m.st. Warszawa, aż po pracę w Forum ds. Ochrony Zwierząt przy Wojewódzkim Urzędzie Mazowieckim czy udział w pracach komisji sejmowych – Parlamentarny Zespół Przyjaciół Zwierząt oraz komisja ds. Współpracy z Organizacjami Pozarządowymi.

Moim doświadczeniem chciałabym dzielić się z innymi, ale też wykorzystywać w działaniach lokalnych. Dodatkowo uważam, że w WRP brakuje osoby, która ma bliższe spojrzenie i wiedzę dotyczącą ekologii, ochrony środowiska, a także ochrony zwierząt.

Głos organizacji pozarządowych jest niezmiernie ważny w funkcjonowaniu społeczeństwa obywatelskiego i tworzeniu demokracji na szczeblu lokalnym. Dlatego uważam, że należy pielęgnować i wzmacniać właśnie tą rolę, szczególnie przy obecnych zmianach. Należy dążyć do jak najbardziej harmonijnej współpracy i stabilizacji pomiędzy administracją a sektorem NGO. Z tym ostatnim nierozerwalnie łączy się rozwiązywanie konfliktów i sporów, jakie występują w relacjach pomiędzy administracją a organizacjami.

Przy obecnych zmianach społecznych, moim zdaniem, bardzo istotne jest też myślenie perspektywiczne. Obecne „Program współpracy m.st. Warszawy i organizacji pozarządowych” oraz inne plany strategiczne sięgają roku 2020. Najbliższa kadencja Rady będzie zatem musiała zmierzyć się z tworzeniem projektów i wyznaczaniem celów na kolejne lata. Myślę zatem, że jednym z najważniejszych elementów pracy w najbliższej kadencji będzie aktywne włączenie się w tworzenie strategii na lata po roku 2020 oraz opiniowanie projektów sprzyjających rozwojowi lokalnemu, w tym zaangażowanie w te prace lokalnych organizacji. Aktywność na tym poziomie pozwoli na bardziej efektywną współpracę. Z mojego doświadczenia bardzo ważne jest też wnikliwe i szczegółowe opiniowanie uchwał i aktów prawa miejscowego, bo to właśnie od tych dokumentów w dużej mierze zależy tworzenie sprzyjających warunków dla działań organizacji społecznych.

Zmieniająca się rzeczywistość tworzy zupełnie nowe ramy dla funkcjonowania NGO. Myślę, że jednym z najważniejszych problemów będzie dostosowanie się organizacji pozarządowych do działania w nowej rzeczywistości. Takie zmiany zwykle tworzą wiele konfliktów, z którymi będzie należało się zmierzyć i szukać ich rozwiązań. Wciąż aktualne i wymagające pracy są regulacje i procedury dotyczące wzajemnych relacji NGO i Urzędu, a także realizacji zadań i konkursów grantowych. Należy dbać o to, żeby były one przyjazne organizacjom. Ważne jest także rzetelne przeprowadzanie konsultacji społecznych, dzięki którym każda NGO ma prawo do zabrania głosu i przedstawienia swojego stanowiska. Ważne jest to, żeby głosy te zostały wysłuchane i miały realny wpływ na wiele spraw.

Włodzimierz Kaczkowski – Prezes Fundacji Scena Współczesna, przewodniczący KDS ds. Tańca