Publicystyka - ngo.pl

Szanowni Państwo,

Od dnia wprowadzenia nowej ustawy o cudzoziemcach i udzielaniu ochrony cudzoziemcom na terytorium RP w 2003 roku wyłączono uznanie administracyjne organów w zakresie oceny spełniania przesłanek do udzielania zgody na pobyt, jak również wyłączono możliwość legalizacji pobytu w sytuacji, w której cudzoziemiec utracił podstawy do legalnego przebywania na terytorium Polski i z tego terytorium nie wyjechał. Oznacza to, że w przypadku nawet krótkotrwałego nielegalnego przebywania w Polsce, cudzoziemiec nie ma praktycznie szansy na zalegalizowanie pobytu i musi nasz kraj opuścić.

Utrata legalnych podstaw pobytu, biorąc pod uwagę sztywność prawa, liczne i krótkie terminy zawite do składania wniosków o przedłużenie pobytu, sporą liczbę dokumentów niezbędnych do legalizacji pobytu i ogólną zawiłość regulacji prawnych jest bardzo prawdopodobna i nie zawsze obciąża winą cudzoziemców przybywających do naszego kraju. Organy administracyjne właściwe w sprawach legalizacji pobytu wciąż nie wykształciły właściwej polityki informacyjnej. Często występują w rolach czysto biurokratycznych, egzekwując określone obowiązki zamiast w roli nowoczesnego urzędu, służącego profesjonalną pomocą i obsługą w zakresie legalizacji pobytu.

W przekonaniu Stowarzyszenia nie istnieje żadna racjonalna przesłanka lub usprawiedliwiony powód, który miałby wyłączać możliwość legalizacji pobytu osoby przebywającej czasowo nielegalnie w sytuacji, w której posiada ona stabilne źródło dochodu i spełnia ogólne przesłanki do udzielenia zgody na pobyt. Tego rodzaju negatywna przeszkoda do wtórnej legalizacji ma charakter wyjątkowo niehumanitarny, nie pozwala na indywidualną ocenę sytuacji i prowadząc do rażącej dyskryminacji przyczynia się do zastosowania nieproporcjonalnie represyjnych środków względem dużej grupy społecznej.

Istnieje zatem pilna potrzeba nowelizacji przepisów prawnych, tak aby zgodę na pobyt mogła otrzymać każda osoba, która spełnia ustawowe warunki niezależnie od tego, czy przebywa na terytorium naszego kraju na podstawie przepisów, lub też bez podstawy prawnej (nielegalnie). Tego typu rozwiązanie nie wpływałoby negatywnie na kontrolę przepływu osób, jednocześnie jednak likwidowałoby próżnię, w której funkcjonują takie rodziny jak rodzina Batdavaa.

Odnosząc się do indywidualnego przypadku tej rodziny należy z kolei wskazać, iż brak jest przesłanek do realizacji decyzji o wydaleniu w stosunku do małoletniego Karola Batdavaa oraz jego rodziców. Prawo zakazuje bowiem realizacji decyzji o wydaleniu oraz nakazuje udzielenie zgody na pobyt tolerowany, jeżeli wydalenie danej osoby lub osób groziłoby naruszeniem zobowiązań międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej określonych w Konwencji Praw Dziecka. Jest oczywiste, iż wydalenie małoletniego, przebywającego od urodzenia na terytorium Polski do obcego kraju naruszyłoby te zobowiązania, prowadząc do zaburzenia procesu rozwoju dziecka. Ponadto skoro istnieją przesłanki do udzielenia zgody na pobyt trzem członkom rodziny Batdavaa, to biorąc pod uwagę zasadę jedności rodziny, a także konstytucyjne i konwencyjne obowiązki państwa w tym względzie zgodna na pobyt tolerowany, w związku z potrzebą ochrony życia rodzinnego winna być wydana także pozostałym członkom mongolskiej rodziny. Warto również podkreślić, iż sytuacja społeczna tej rodziny jest ustabilizowana, a zatem nie istnieją przeszkody, aby mogli oni następnie uzyskać pobyt czasowy na terytorium Polski i kontynuować swój wkład w rozwój naszego kraju.

Biorąc pod uwagę prawne możliwości legalizacji pobytu tej rodziny sposób postępowania organów administracyjnych w niniejszej i podobnych sprawach należy uważać za test dojrzałości procedur demokratycznych oraz zdolności do wypełniania zobowiązań w sposób szanujący podstawowe prawa człowieka i wymogi humanitaryzmu. Stowarzyszenie ma nadzieję, iż organy przejdą ten test pozytywnie.

Stowarzyszenie Promocji Wielokulturowości INTERKULTURALNI PL