W Europejskim Dniu Parków Narodowych zabieramy Was na wycieczkę po rozlewiskach Biebrzy, po uroczyskach Białowieży i nie tylko. Naszym przewodnikiem jest Tomasz Kaczor, laureat nagrody World Press Photo.
Biebrzański Park Narodowy to największy park narodowy w Polsce. Rozlewiska. Na zalanych łąkach wzdłuż ścieżki Mścichy – Biały Grąd można obserwować wiele gatunków ptaków, szczególnie tych wodno-błotnych, m.in. rycyki, kszyki, czaple, żurawie, łabędzie czy – występujące w logo BPN – bataliony.
Autor/źródło: Tomasz KaczorEuropejski Dzień Parków Narodowych obchodzony jest w rocznicę utworzenia pierwszego parku narodowego w Europie: parku Sarek w Szwecji. Powołany został 24 maja 1909 r.
Obecnie w Europie jest ponad 250 parków narodowych. W Polsce są 23 parki narodowe, które zajmują 1% powierzchni naszego kraju. Sa to: Babiogórski Park Narodowy, Białowieski Park Narodowy, Biebrzański Park Narodowy – największy park narodowy, Bieszczadzki Park Narodowy, Park Narodowy Bory Tucholskie, Drawieński Park Narodowy, Gorczański Park Narodowy, Kampinoski Park Narodowy, Karkonoski Park Narodowy, Magurski Park Narodowy, Narwiański Park Narodowy, Ojcowski Park Narodowy – najmniejszy park narodowy, Park Narodowy Gór Stołowych, Park Narodowy Ujście Warty – najmłodszy park narodowy, Pieniński Park Narodowy – najstarszy park narodowy, Poleski Park Narodowy, Roztoczański Park Narodowy, Słowiński Park Narodowy, Świętokrzyski Park Narodowy, Tatrzański Park Narodowy, Wielkopolski Park Narodowy, Wigierski Park Narodowy, Woliński Park Narodowy.
Od prawie 20 lat w naszym kraju nie powstał żaden nowy obszar chroniony tej rangi. Od kilku lat toczą się rozmowy na temat utworzenia trzech kolejnych parków: Mazurskiego, Turnickiego oraz Jurajskiego.
Biebrzański Park Narodowy to największy park narodowy w Polsce. Rozlewiska. Na zalanych łąkach wzdłuż ścieżki Mścichy – Biały Grąd można obserwować wiele gatunków ptaków, szczególnie tych wodno-błotnych, m.in. rycyki, kszyki, czaple, żurawie, łabędzie czy – występujące w logo BPN – bataliony.
Autor/źródło: Tomasz KaczorSpalone łąki w okolicach Goniądza. Po poprzedniej, bezśnieżnej i ciepłej zimie (2019/2020), przyszła kolejna sucha wiosna, a wraz z nią największa od 50 lat susza, która doprowadziła do ogromnych pożarów na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego. W ich wyniku spłonęło 6 tys. hektarów łąk, bagien, mokradeł i lasów, które o tej porze powinny być pod wodą.
Autor/źródło: Tomasz Kaczor dla ngo.plSzlak Gugny-Barwik w Biebrzańskim Parku Narodowym prowadzi przez bagna. Z powodu braku drzew na ponad połowie trasy szlak ten oznakowany jest na specjalnych tyczkach. Łatwo się tu zgubić lub stracić buty, dlatego zaleca się przejście w woderach i z licencjonowanym przewodnikiem. Jednak takie przejście pozwala na bardzo silne, wielozmysłowe biebrzańskie doznania.
Autor/źródło: Tomasz Kaczor dla ngo.plLeżące, martwe drzewo to charakterystyczny widok w Puszczy Białowieskiej. Jest środowiskiem życia wielu organizmów, z których wiele to gatunki rzadkie (a nawet ginące) i chronione. Jest to związane z traktowaniem martwego drewna w lasach gospodarczych jako elementu szkodliwego.
Autor/źródło: Tomasz Kaczor dla ngo.plSpołecznie Projektowany Turnicki Park Narodowy na Pogórzu Przemyskim. Starania o utworzenie tu oficjalnego parku narodowego trwają od 35 lat. Powinien on chronić ostatnie fragmenty reliktowej Puszczy Karpackiej w Polsce. W tym obszarze znalezionych już zostało ponad 6 tysięcy drzew spełniających wymiary drzewa pomnikowego. Niesamowite bogactwo występujących tu gatunków oraz ilość potężnych starych drzew i martwego drewna świadczy o wyjątkowości tego miejsca i jego ogromnej wartości przyrodniczej. Mimo to Lasy Państwowe prowadzą tu daleko idącą wycinkę. Sprzeciwia się temu Inicjatywa Dzikie Karpaty, która od 25 kwietnia okupuje w tym miejscu wejście do lasu domagając się natychmiastowego zaprzestania wycinki oraz powołania Turnickiego Parku Narodowego.
Autor/źródło: Tomasz Kaczor dla ngo.plDrogi zrywkowe, którymi ściągane są ścięte drzewa, zamieniają się w głębokie tunele. Woda opadowa, zamiast wsiąkać w glebę i nawadniać las – spływa nimi niczym górskim potokiem, powodując erozję. W dodatku zwiększa to suszę w samym lesie, a w miejscowościach położonych w dolinach – zwiększa ryzyko powodzi.
Autor/źródło: Tomasz Kaczor dla ngo.plŹródło: informacja własna ngo.pl