Publicystyka - ngo.pl

– Jednym z głównych celów FAOO jest budowanie profesjonalnej i kompetentnej kadry kierowniczej organizacji pozarządowych – deklaruje Lidia Kuczmierowska, szefowa fundacji. Tymczasem znacząca część zaleceń, które znalazły się w kodeksie jest dyskusyjna. Obawiamy się, że w przyszłości rekomendacje zawarte w roboczym dokumencie mogą stać się dla menadżerów NGO wiążące (niezależnie od posiadanego statusu OPP). To oznaczałoby promowanie wdrażania „jedynie słusznego” modelu zarządzania, który daleki jest od doskonałości. Liczymy, że nasze uwagi zostaną uwzględnione przy dalszych pracach nad dokumentem – konkluduje Kuczmierowska.

Zastrzeżenia budzi sama forma dokumentu – zamiast katalogu dobrych praktyk czytelnicy otrzymują zestaw dobrych rad przedstawionych w dość przypadkowej kolejności. Niezręczna jest także część proponowanych tytułów poszczególnych rozdziałów. Kodeks w wielu miejscach umacnia powszechne i szkodliwe stereotypy dotyczące trzeciego sektora, na przykład ten, że organizacje z zasady powinny opierać się wyłącznie na pracy wolontariuszy, a działania prowadzić „bezkosztowo”.

Za szczególnie niepokojące należy uznać zapisy dotyczące pozyskiwania i wydatkowania środków pochodzących z 1% podatku, które w dużej części wydają się być sprzeczne z duchem Ustawy o pożytku publicznym i wolontariacie z 2003 roku. Jest to tym bardziej zaskakujące, że autorzy tekstu w preambule podpierają się autorytetem i 10-letnim doświadczeniem z funkcjonowania Rady Działalności Pożytku Publicznego.