Planujemy, działamy, ewaluujemy. Powtórz. Profesjonalizacja organizacji pozarządowych sprawia, że coraz częściej wchodzimy w formalne ramy zarządzania i działania wyznaczane przez programy grantowe. A gdzie miejsce na marzenia?
Do czego potrzebne są marzenia w NGO?
W teoriach zarządzania, marzenie, marzyciele i marzycielki zajmują istotne miejsce. Marzenia stanowią siłę napędową, motywującą do działania, a marzyciele są nazywani wizjonerami – wprowadzają nowe idee i inspirują innych do osiągania ambitnych celów. „I have a dream!” (ang. „Mam marzenie!”) porywa do działania. ”I have an implementation plan written in Excel” (ang. „Mam plan wdrożeniowy rozpisany w Excelu”) zachęca znacznie mniej.
Marzenie to wizjonerskie i emocjonalne przedstawienie przyszłości, które mobilizuje i inspiruje, podczas gdy planowanie to konkretny proces opracowywania strategii i kroków, które prowadzą do realizacji tego marzenia. Efektywne zarządzanie łączy te dwa aspekty, korzystając z marzenia jako motywacji i kierunku, a planowania jako środka do osiągnięcia wyznaczonych celów.
W ramach teorii przywództwa transformacyjnego James MacGregor Burns zwraca uwagę, że rolą osoby pełniącej funkcje liderskie jest przedstawianie inspirujących wizję przyszłości. W organizacjach pozarządowych, liderzy i liderki przyciągają oraz mobilizują ludzi oraz społeczności wokół wspólnych marzeń, co wzmacnia zaangażowanie i efektywność działań. Ogródki społeczne, projekty humanitarne, działania kulturalne – potrzebują marzycieli i marzycielek.
Edwin Locke i Gary Latham, twórcy teorii motywacji opartej na celach (Goal Setting Theory), wskazują, że wyznaczanie ambitnych, ale realistycznych celów – marzeń – motywuje do działania i skutkuje lepszymi wynikami. W organizacjach pozarządowych marzenia o osiągnięciu konkretnych celów społecznych i humanitarnych pomagają zjednoczyć osoby pracujące i zaangażowane w wolontariat w dążeniu do wspólnych wartości i misji. Odpowiedź na pytanie: „Za czym kolejka ta stoi” jest kluczowa dla stojących… i opiekujących się kolejką.
W organizacjach pozarządowych marzenia stanowią siłę napędową do osiągania celów społecznych i humanitarnych, a marzyciele i marzycielki jako osoby sprawujące funkcje liderskie oraz wizjonerskie mogą inspirować do aktywnego zaangażowania się w działania na rzecz wspólnych wartości i misji.
Jak wykorzystywać moc marzeń w organizacjach pozarządowych na trzy sposoby?
👉 DAJ CZAS NA MARZENIE: Zatroszcz się, aby zespół miał czas na skoncentrowanie się na marzeniach związanych z NGO. Zachęć osoby zaangażowane w pracę i wolontariat, aby swobodnie wyrażały swoje marzenia dotyczące organizacji. Postanówcie, że nie ograniczacie się do realistycznych pomysłów, ale pozwalacie sobie na kreatywną eksplorację. Warto spisywać marzenia i wyeksponować je w miejscu, gdzie są widoczne. Nasz zespół marzy o tym, że kiedyś będziemy mieli kozę.
👉 MISJA I WIZJA NA WIDOKU: Wyeksponuj misję i wizję organizacji w miejscu, gdzie są widoczne. Jeśli jeszcze ich nie posiadacie, warto poświęcić czas na sformułowanie jasnych i znaczących celów. Stosujcie praktykę odnoszenia się do misji i wizji podczas podejmowania nowych działań. To pozwala mieć pewność, że dążymy w kierunku naszych marzeń.
👉 MARZENIE W BUDOWANIU PROJEKTÓW: Wprowadź marzenie jako integralną część planowania nowych projektów. Rozpocznijcie tworzenie nowego projektu od sesji marzeń, co może przynieść niespodziewane korzyści. Przydatna może okazać się np., metodyka Dragon Dreaming. W procesie Dragon Dreaming, marzenie staje się punktem wyjścia, inspirując uczestników/czki i pobudzając do kreatywnego myślenia. To moment, w którym grupa może wyrazić swoje pragnienia, marzenia i cele, niezależnie od tradycyjnych ograniczeń. Marzenie budzi pasję i zaangażowanie uczestników/czek, a także pomaga określić kierunek, w którym projekt lub inicjatywa będą się rozwijać.
Ewa Patyk – od zawsze zaangażowana w sektorze pozarządowym, wolontaryjnie i zawodowo. Od 2007 roku związana z Gdańską Fundacją Innowacji Społecznej. Współtwórczyni Domu Sąsiedzkiego Gościnna Przystań na gdańskiej Oruni, gdzie buduje i realizuje programy społeczne oraz interwencyjne. Zakochana w społeczności lokalnej i dzielnicowym klimacie. Od 2020 kierowniczka Centrum Równych Szans, miejsca wsparcia dla osób doświadczających kryzysu. Aktywnie zaangażowana w pomoc humanitarną dla osób uchodźczych z Ukrainy. Certyfikowana facylitatorka dialogu Nansen Center for Peace and Dialogue – wierzy, że dialog może zmienić świat. Laureatka Gdańskiej Nagrody Równości, stypendystka Programu dla Innowatorów Społecznych oraz Programu Social Business Accelerator. Queerowa aktywistka. Z pasji malarka i rękodzielniczka. Żona, mama trójki dzieci oraz opiekunka dwóch kotów. Uwielbia róże w przyblokowych ogródkach.
