Publicystyka - ngo.pl

Działacz Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów

Uczestnik Lewicowej Alternatywy

Członek Ogólnopolskiego Związku Zawodowego „Inicjatywa Pracownicza”

Czym się zajmuje

Ukończył studia w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego obroną pracy magisterskiej o „Społecznych konsekwencjach rozwoju elastycznych form zatrudnienia w Polsce”. Pracując w administracji państwowej, zaangażował się jednocześnie w działalność Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów zajmując się przede wszystkim problemami mieszkaniowymi. W ramach stowarzyszenia, wraz z zespołem osób, organizuje bezpośrednią pomoc lokatorom zagrożonym podwyżkami czynszów lub eksmisją. Przygotowuje akcje informacyjne i protestacyjne, zajmuje się analizą sytuacji mieszkaniowej w Warszawie, jak i w całym kraju oraz opiniowaniem aktów prawnych.

Jest zaangażowany również w działania na polu stosunków pracy, badając rozwój elastycznych form zatrudnienia i ich negatywny wpływ na sytuację pracowników. W tym celu m.in. opracowuje dane statystyczne i analizuje sytuację prawną pracowników czasowych.

Dlaczego to robi

Zaważyły poglądy. Do działań skłoniły go krytyczny stosunek do liberalizmu i gospodarki kapitalistycznej. Nałożyła się na to sympatia do idei lewicowych i anarchistycznych. Jego fundamentalnym przekonaniem stała się myśl, że poprzez działalność społeczną można połączyć dwie sprawy: pomaganie konkretnym ludziom oraz aktywność na rzecz dobra wspólnego. Przekonanie to potwierdziły jego kontakty z ludźmi, których problemy mieszkaniowe i pracownicze dotykają bezpośrednio.

Największa porażka

Nie przypomina sobie żadnej spektakularnej porażki. Wymienia za to codzienne niepowodzenia, jak niewykonanie jakiegoś działania, niezałatwienie konkretnej sprawy czy szereg drobnych niedociągnięć w postaci przedłużającego się opiniowania projektu ustawy o ochronie praw lokatorów albo zbyt późne rozpoczęcie jakiejś akcji informacyjnej. Czyli rzeczy związane z „prozą działalności społecznej”.

Największy sukces

Za sukces uważa „drobne kroczki”. Na pewno może do nich zaliczyć fakt, że Stowarzyszeniu Lokatorskiemu udało się doprosić od władz konsultacje założeń uchwały Rady Miasta w sprawie wynajmu lokali komunalnych. Innymi małymi sukcesami są wielokrotne blokady eksmisji z mieszkań czy liczne demonstracje z okazji Dnia Lokatora.

Co najbardziej lubi

Otwarte zebrania i spotkania, podczas których konfrontują się różne opinie, gdzie każdy i każda może zabrać głos. Uważa je za siłę ruchów i organizacji społecznych. Jest zdania, że najgorsze rozwiązanie to ustalanie z góry planu działań przez zarządy lub ekspertów, a następnie szukanie do tych działań „podwykonawców”. Najważniejsza dla niego jest wspólna dyskusja, kolektywne podejmowanie decyzji i zespołowy podział zadań.

Największe marzenie

Jedno, to powstanie silnego, licznego i skoordynowanego ruchu lokatorskiego w kilku miastach w Polsce złożonego z wielu grup i organizacji społecznych. Drugie, to połączenie tego ruchu z ruchem pracowniczym i wspólna walka o prawa socjalne.

Jakub Grzegorczyk urodził się w 1983 roku. W 2008 roku ukończył studia w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych w Warszawie obroną pracy magisterskiej pt. „Społeczne konsekwencje rozwoju elastycznych form zatrudnienia w Polsce”. Od 2007 roku pracuje w administracji publicznej.