Publicystyka - ngo.pl

Według danych GUS w Polsce jest ponad 3 miliony osób z orzeczeniem o niepełnosprawności. Ale dostępność służy przecież znacznie szerszej grupie „osób ze szczególnymi potrzebami” – są to również: osoby z małymi dziećmi i z wózkiem dziecięcym, osoby starsze, osoby niskiego lub wysokiego wzrostu, dzieci, kobiety w ciąży, osoby z czasowymi niepełnosprawnościami, osoby z obciążeniem (np. z bagażem) czy osoby nieznające języka danego kraju.

Szacuje się, że tak rozumiana grupa to nawet 7,7 miliona osób, czyli obejmuje ona około 24% populacji. Oznacza to, że co 4 człowiek mijany na ulicy prawdopodobnie jest osobą ze szczególnymi potrzebami.    

Co ważne – niepełnosprawność to nie tylko wózek lub biała laska. Wiele rodzajów niepełnosprawności jest niewidocznych, a mimo to mogą powodować duży dyskomfort lub trudności w życiu codziennym. Problemy te często dotyczą również osób młodych, pozornie ocenianych jako silne i zdrowe: ludzie są różni, a wiele rzeczy jest niejednoznacznych. Warto więc pamiętać, że możemy być w błędzie, zakładając, że „do nas tacy nie przychodzą”.

 Podczas planowania ewakuacji poszczególnych osób pomocna może być wiedza, obejmująca podstawowe możliwości, potrzeby i ograniczenia różnych grup użytkowników. W tym zakresie pod uwagę powinny być brane przede wszystkim możliwości fizyczne, sensoryczne oraz psychiczne i intelektualne.

Ludzie różnią się wiedzą, możliwością rozumienia i analizy informacji czy też adekwatnym sposobem reakcji na sytuacje stresujące, dlatego świadomość ogromnej różnorodności w tym zakresie pozwala na zapewnienie najlepszego dla nich sposobu komunikowania zagrożenia i konieczności ewakuacji. Potencjalnych wyzwań może być wiele, chociażby:

• bariery architektoniczne, takie jak: schody, drzwi, progi na drodze ewakuacyjnej, skomplikowana architektura obiektu itp.,
• nieuwzględnianie wydłużonego czasu informowania o zagrożeniu oraz wydłużonego czasu na rozpoznanie alarmu i poruszanie się różnych osób przy projektowaniu dróg ewakuacyjnych,
• brak odpowiednich oznaczeń (np. brajlowskich, piktogramów) lub umieszczenie ich 
  w nieodpowiednich miejscach,
• instalacja alarmowa, która nie uwzględnia potrzeb osób z niepełnosprawnością wzroku czy G/głuchych,
• zbyt ogólne procedury, które nie precyzują działań z perspektywy osób z niepełnosprawnościami,
• szkolenia, które odbywają się zbyt rzadko lub są zbyt ogólne: nie obejmują profesjonalnej asysty osobom z różnymi niepełnosprawnościami.

Warto pamiętać, że świadomość występowania tych barier i działania zmierzające do ich eliminacji pozwalają na uniwersalne i dostępne projektowanie budynków w taki sposób, aby wszyscy mieli równe szanse wydostać się z nich w przypadku zagrożenia.

Wszystkie osoby pracujące lub współpracujące z warszawskimi NGO zapraszamy serdecznie do udziału w szkoleniach z planowania i wdrażania dostępności w lokalach / siedzibach oraz podczas ewakuacji. W sumie planowane są 4 takie szkolenia: 2 w roku 2023 i 2 w roku 2024.

Daty i miejsca szkoleń w 2023 roku:

20.11.2023 (poniedziałek), godz. 10:00-15:00, Biura Urzędu m.st. Warszawy, ul. Kruczkowskiego 2, sala 5.06/5.07

02.12.2023 (sobota), godz. 9:00-14:00, Miejsce Akcji Paca - ul. Paca 40

Zakres szkolenia (część teoretyczna):

• koncepcja „łańcucha dostępności”,
• podstawowy zakres zapewnienia dostępności,
• priorytetyzacja działań i sposoby zapewniania dostępności,
• źródła wiedzy o dostępnych lokalach,
• różnorodność potrzeb osób w budynku, w tym potencjalne wyzwania podczas ich ewakuacji oraz elementy wspomagające ewakuację, architektoniczne i techniczne aspekty ewakuacji.

Zakres szkolenia (część praktyczna): ewakuacja z budynku krok po kroku – od ogłoszenia alarmu do opuszczenia budynku.

Więcej informacji o nich oraz link do zapisów znajduje się na stronie: https://polskabezbarier.org/akcja-ewakuacja/

Projekt „Akcja/Ewakuacja” jest realizowany przez Fundację Polska Bez Barier na zlecenie i we współpracy z Biurem Projektów i Pomocy Społecznej Urzędu m.st. Warszawy.