Publicystyka - ngo.pl

Małgorzata Gebert (1952-2011) - ukończyła etnografię, pracę magisterską poświęciła integracji polskich Ormian.

Od 1976 roku współpracowała z opozycją demokratyczną, w stanie wojennym pisała i redagowała Przegląd Wiadomości Agencyjnych, kolportowała wydawnictwa podziemne, w Jej domu redagowane było pismo KOS. Założyła pierwsze w powojennej Polsce po 1968 żydowskie przedszkole.

Była osobą wrażliwą na krzywdę i ludzkie nieszczęście, gotową do niesienia pomocy wszystkim potrzebującym. W roku 1988, po trzęsieniu ziemi w Armenii, mobilizując przyjaciół i znajomych zorganizowała kilkaset paczek dla ofiar katastrofy. W latach 1994-98 działała w Centrum Promocji Kobiet na rzecz uchodźczyń.

Od 1992 współpracowała z Polską Akcją Humanitarną przy organizowaniu konwojów z pomocą dla Sarajewa. Od tego czasu związana z PAH, w 1995 roku weszła do zarządu Fundacji. Była współzałożycielką, a później wieloletnią dyrektorką Centrum Pomocy Uchodźcom przy Polskiej Akcji Humanitarnej. Pod jej przewodnictwem Centrum pomogło ok. 9 tysiącom osób (poradnictwo socjalne, nauka języka polskiego, podnoszenie kwalifikacji i pomoc w znalezieniu pracy, fundusz stypendialny i kolonie dla dzieci, Dom Uchodźcy, szkolenia dla nauczycieli).

Ponad 25 lat prowadziła aktywną i skuteczną działalność na rzecz pomocy najsłabszym spośród ubiegających się o status uchodźcy, osobom bezdomnym, chorym, bezradnym, nie posiadającym uprawnień do korzystania z pomocy państwa. Działała na rzecz integracji i edukacji dzieci i dorosłych. Angażowała się osobiście w pomoc dla konkretnych osób, wielokrotnie interweniowała u władzy i w mediach.

Była pionierką  w  pracy z uchodźcami, którymi, z uwagi na brak przepisów i procedur, nikt się wcześniej nie zajmował. Zabiegała o skuteczne prawo chroniące uchodźców. Wiedziała, że trzeba działać na rzecz zmiany mentalności i stosunku do cudzoziemców.

W 2008 została wyróżniona Nagrodą im. Jerzego Zimowskiego przyznawaną przez Instytut Spraw Publicznych.