Publicystyka - ngo.pl

Inicjatywa była ważna dla Warszawy, ponieważ po latach zapomnienia udało się przypomnieć znaczący rozdział historii stolicy, związany z działalnością jednej z największych fabryk traktorów w Europie w XX w, zamkniętej w okresie transformacji ustrojowej. ZPC Ursus produkowały ciągniki cenione w Polsce i poza jej granicami i zatrudniały dziesiątki tysięcy warszawiaków i warszawianek. Ponad stuletnia działalność fabryki to ważny i barwny etap rozwoju polskiej kultury przemysłowej. Niestety jej dzieje nie są w żaden sposób upamiętnione na terenie Ursusa, o co od lat zabiegają mieszkańcy dzielnicy, często byli pracownicy zakładów. Projekt "Zakłady. Ursus 2014" rozbudził dyskusje na temat tożsamości Ursusa i znaczenia tej dzielnicy w historii stolicy. W rezultacie mieszkańcy, działacze społeczni, lokalne media oraz urzędnicy postanowili podjąć wspólny wysiłek na rzecz ocalenia wystawionej na sprzedaż kolekcji Muzeum Ursusa.

Działania społeczno-artystyczne na terenie byłych Zakładów Przemysłu Ciągnikowego Ursus przywołały i wsparły potrzebę upamiętnienia fabryki i biografii związanych z nią tysięcy pracowników i pracownic. Były to działania integrujące mieszkańców porozrzucanych po osiedlach okalających wielkie puste przestrzenie zamkniętej fabryki, którzy z rzadka zaglądali w te okolice. Pracując na terenie ZPC Ursus chcieliśmy je w symboliczny sposób odzyskać dla mieszkańców. Działania artystów i aktywistów pozwoliły na uwolnienie uśpionej energii mieszkańców, który zaczęli głośno domagać się upamiętnienia fabryki Ursus. I tak powstała petycja do Prezydent Warszawy „Ratujmy zabytkową kolekcję fabryki Ursus!", która w kwietniu zostanie wręczona na ręce przedstawicieli stołecznego Ratusza. Wypowiedź uczestnika (FB): „Dla mnie eksponaty Ursusa stanowią relikwię tej firmy i przenoszenie ich tu czy tam poza Warszawę stanowi dla mnie… świętokradztwo i nigdy się z tym nie pogodzę".