Fundacja Edu4You z Łodzi zrealizowała warsztaty teatralne dla grupy młodzieży z Polski, Turcji i Rumunii, która była zainteresowana przybliżeniem dialogu międzykulturowego, poznaniem różnic kulturowych, wspólnymi wartościami, w tym tolerancją dla inności i poszanowaniem praw człowieka, a zwłaszcza praw osób chorych.
Uczestnicy to pasjonaci form scenicznych, aktorskich, amatorzy zajęć ulicznych. Stali się oni pomysłodawcami spektaklu lalkowego pt. „Śmiechobajka z Eurogrodu”, którego odbiorcami byli mali pacjenci ze szpitala im. dr J. Biegańskiego w Łodzi.
Uczestnicy podczas warsztatów teatralnych nabyli wiedzę z zakresu warsztatu aktorskiego (język ciała, emocje, poznanie technik lalkowych), rozbudowali system porównań i skojarzeń oparty na dotychczasowej wiedzy w tej dziedzinie, poszerzyli wiedzę z tematu unikania błędów w komunikacji międzykulturowej i świadomości teatralnej, przełamali bariery komunikacyjne z ludźmi niepełnosprawnymi i chorymi.
Podczas warsztatów budowy i animacji lalki uczestnicy poznali techniki budowania lalek i masek z tworzyw odpadowych i recyklingowych, poznali podstawowe techniki animacyjne (pacyna, jawajka, marionetka, kartonowe maski, gadające kukły), nabyli umiejętność projektowania (rysowanie formy i konstrukcji) i konstruowania mechanizacji dla danego rodzaju lalki, rozwinęli umiejętności myślenia kreatywnego oraz nabyli umiejętność pracy w zespole i kształtowania zmysłu inicjatywy.
Uczestnicy zostali zaangażowani w nakręcenie krótkich filmików z zajęć, szczególnie tych ukazujących niecodzienne metody pracy, np. warsztat budowy i animacji lalek oraz kreowaniu ruchu tych postaci. Na zetknięciu się kultur komunikacja niewerbalna i kontekstowa miała szerokie znaczenie. Warsztaty lalkarskie są czymś wyjątkowym, z czym młodzież na co dzień się nie spotyka. Wypowiedź przez kukłę czy maskę to forma rozmów przez „nieosobowe środki wyrazu”. Dlatego krótkie filmiki z pewnością zainteresowały ich odbiorców.
Bezpośrednimi odbiorcami docelowymi, na których projekt oddziaływał jest ok. stu dzieci, ich rodzice, personel szpitalny, pracownicy placówek opiekuńczych. Spektakl odnosił się do promowania różnorodności, wspólnych wartości wolności, tolerancji i poszanowania praw człowieka, tolerancji, rozbudzenia poczucia empatii, zwrócił uwagę na problemy ekologiczne, promował idee równości osób chorych i niepełnosprawnych w społeczeństwie.
Tego typu prezentacja wrażliwości społecznej młodzieży, umiejętności i forma artystycznego wyrazu, wypracowana przez zróżnicowaną regionalnie i kulturowo grupę młodych wskazuje na potrzebę głośnej prezentacji europejskiego problemu dialogu i akceptacji różnorodności wśród mas społecznych.
Wpływ projektu odczuły także organizacje partnerskie. Dzięki warsztatom zacieśniły one współpracę budując rozległą sieć kontaktów w środowisku scenicznym: z teatrami, domami kultury, uczelniami i ośrodkami artystycznymi. Organizacje wzbogaciły doświadczenia dydaktyczne we wdrażaniu pozaformalnych ścieżek kształcenia, dzięki czemu kolejne projekty będą mogły być wdrażane z większym profesjonalizmem, a każde następne działanie projektowe będzie podlegało bardziej skrupulatnej i jakościowej ewaluacji.
