Publicystyka - ngo.pl

Fałsz. Organizacja może wynająć lokal od miasta nawet na 10 lat! Może to zrobić na takich samych zasadach, jak inne podmioty (czyli w przetargu lub konkursie) lub na preferencyjnych warunkach, czyli bez konkursu ani przetargu i za obniżoną stawkę czynszu, ale wtedy nie może to być lokal na parterze w ciągu handlowo-usługowym (z wyjątkiem szczególnych przypadków, gdy jest to uzasadnione rodzajem prowadzonej działalności, po uprzednim uzyskaniu zgody Prezydenta m.st. Warszawy).

Po 10 latach umowa wynajmu może zostać przedłużona na kolejne 10 lat. Decyzja o przyznaniu lokalu na określony czas i o przedłużeniu umowy należy do zarządu dzielnicy – to także tam ustala się na drodze negocjacji stawkę czynszu. Organizacja może złożyć wniosek o najem lokalu w dowolnym momencie – może opisać parametry potrzebnego lokalu albo zapytać o możliwość najmu konkretnego upatrzonego miejsca.

Prawda. Choć wciąż niewiele organizacji pozarządowych o tym wie i korzysta z tej możliwości. Obniżenie stawki jest proporcjonalne do powierzchni lokalu, w którym realizowane jest zadanie, ale kwota, o którą obniżany jest czynsz nie może przekroczyć kwoty udzielonej dotacji. O obniżeniu lub całkowitym zwolnieniu organizacji z opłacania czynszu na czas realizacji zadania decyduje zarząd dzielnicy.

Fałsz. Za zgodą ZGN-u organizacja może podnająć część lokalu (maksymalnie 50% powierzchni) innej organizacji lub firmie. Ale uwaga: w wypadku podnajęcia innej organizacji stawka czynszu za powierzchnię podnajmowaną zostanie podwyższona o połowę (chociaż w uzasadnionych przypadkach można wystąpić o odstąpienie od tego warunku), a w wypadku podnajęcia firmie stawka czynszu za powierzchnię podnajmowaną zostanie podwyższona do poziomu stawek rynkowych w tej okolicy!

Fałsz. Organizacja tak jak każdy inny wynajmujący jest zobowiązana do corocznego płacenia podatku od nieruchomości. Z obowiązku tego zwolnione są organizacje pożytku publicznego.

Fałsz. Organizacja ma prawo prowadzić działalność gospodarczą pod warunkiem, że całość dochodów z tej działalności jest przeznaczana na działalność statutową organizacji. W przypadku spółdzielni socjalnych warunek ten uznaje się za spełniony także wtedy, kiedy całość dochodów z działalności gospodarczej jest dzielona i przeznaczana na dalszą działalność spółdzielni w sposób określony w statucie.

Fałsz. Organizacja może pobierać opłaty od adresatów zadania, ale tylko w ramach działalności odpłatnej i tylko jeśli możliwość pobierania opłat jest przewidziana w ogłoszeniu konkursowym.

Fałsz. Miasto może kupować usługi od organizacji – i to nawet od takich, które nie prowadzą działalności gospodarczej, o ile tylko mają wpisaną do statutu możliwość prowadzenia działalności odpłatnej (bo w innym wypadku nie mogą wystawiać rachunków). To znaczy, że każda organizacja może zaproponować urzędowi dzielnicy usługę, jeśli tylko ma poczucie, że taka usługa mogłaby być przydatna dla mieszkańców. O zakupie usługi decyduje oczywiście sam urząd.

Fałsz. Organizacja ma prawo w ramach projektu zatrudnić pracownika na umowę o pracę. Może też oddelegować pracownika etatowego do pracy przy konkretnym projekcie dopisując w aneksie do jego umowy zakres obowiązków związanych z projektem.

Fałsz. Projekty dofinansowane przez miasto zawsze wymagają obsługi administracyjno-księgowej. Produkcja większości projektów wymaga także telefonowania, kserowania i wysyłania poczty. Dlatego praca księgowej lub koszty wysyłki bez wątpliwości mogą być opłacane z dotacji – oczywiście w zakresie należącym do konkretnego zadania.

Fałsz. Z jednej strony, instytucja miejska rzeczywiście nie może występować we wniosku w roli współ-oferenta, a ewentualne wsparcie finansowe z jej strony nie może być przedstawione przez organizację we wniosku jako wkład własny. Z drugiej strony, instytucja może być partnerem projektu na innej zasadzie. Może na przykład użyczyć organizacji przestrzeni, sprzętu technicznego lub wesprzeć działania promocyjne. Instytucja miejska ma też prawo kupić usługę od organizacji pozarządowej.

Prawda. Organizacje mają prawo tworzyć (i tworzą!) przy ogólno-miejskich i dzielnicowych biurach urzędu miasta Komisje Dialogu Społecznego, które są platformą dialogu pomiędzy nimi a ratuszem. Miasto ma obowiązek corocznego konsultowania z KDS-ami Programu współpracy m.st. Warszawy z organizacjami pozarządowymi, a także tematów i kryteriów zadań konkursowych. To prawda, że KDS-y są ciałami doradczymi i decyzja o uwzględnieniu ich sugestii należy do urzędników, ale warto pamiętać, że ich siła w dialogu z miastem jest wprost proporcjonalna do ilości organizacji pozarządowych, które biorą udział w ich pracach!