Przeglądarka Internet Explorer, której używasz, uniemożliwia skorzystanie z większości funkcji portalu ngo.pl.
Aby mieć dostęp do wszystkich funkcji portalu ngo.pl, zmień przeglądarkę na inną (np. Chrome, Firefox, Safari, Opera, Edge).
W dniach 12 - 14 kwietnia 2005 roku zespół ROSzEFS-u gościł na szkoleniu specjalistów z Finlandii, którzy odwiedzili Lublin w celu wzajemnej wymiany informacji oraz porównania działań związanych z wprowadzaniem funduszu EFS w obu krajach.
Prelegentami szkolącymi zespół ROSzEFS byli: Tapani Kojonsaari -
Długoterminowy Doradca Współpracy Bliźniaczej Departamentu Zarządzania EFS przy Ministerstwie
Gospodarki i Pracy, Ulla Mauranen - Koordynator EFS Centrum Zatrudnienia i Ekonomii dla
Północnej Karelii oraz Tuula Manelius - pracownik Departamentu Rozwoju Regionalnego i Administracji
Publicznej Ministerstwa Spraw Terytorialnych.
Goście przedstawili w zarysie ogólną sytuację panującą w Finlandii zarówno w aspekcie gospodarczym jak i wdrażania funduszu EFS na terenie kraju. W szczególności poświęcili uwagę regionowi Karelii Północnej, który podobnie jak Lubelszczyzna jest regionem przygranicznym o podobnych uwarunkowaniach gospodarczych. W obydwu regionach jest mała baza gospodarczo-przemysłowa co znacznie utrudnia uzyskiwanie wymiernych rezultatów w postaci trwałych miejsc zatrudnienia. Zatem obydwa regiony z racji swych uwarunkowań, zdają się być predysponowane do generowania przede wszystkim działań o charakterze rozwoju zasobów ludzkich, dających efekty niewymierne z punktu widzenia praw twardej ekonomii.
Pewnym pocieszającym faktem jest to, że zjawisko bezrobocia na Lubelszczyźnie jest o około 3% mniejsze niż w regionie Karelskim (Lubelszczyzna około - 15%, Karelia Płn. - 18 %). Do roku 2009 dzięki zastosowaniu wsparcia EFS Finlandia planuje zmniejszyć bezrobocie (zwłaszcza na terenie Karelii Płn.) o około 5%. Pozwala to sądzić, że porównawczo, na terenie województwa lubelskiego będzie łatwiej osiągnąć wymierne efekty gospodarcze po wprowadzeniu działań funduszu EFS. W przeciwieństwie do Lubelszczyzny, gdzie istnieją duże potrzeby ekonomiczne społeczeństwa, w regionie karelskim bardziej stawia się na osiągnięcia humanitarne o charakterze niegospodarczym, wykorzystujące fundusz EFS. Inną lokalną specyfiką jest to, że w Finlandii preferowane są projekty o dużej skali. Jednym z takich przykładowych projektów jest działanie dotyczące osób długotrwale bezrobotnych oraz przekraczających 50. rok życia, opracowany i wdrożony przez Finnish Case Workpol Adult Training Institute. Projekt według badań miał 95% skuteczności. Można go więc uznać za szczególnie udany.
Następną różnicą pomiędzy obydwoma krajami jest merytoryczne przygotowanie pracowników oceniających projekty. W Polsce, z oczywistych przyczyn, takich pracowników w zasadzie nie ma jeszcze zbyt wielu, co wynika z faktu budowania struktur EFS. Inną egzotyczną dla Polaków ciekawostką jest podejście urzędników fińskich do kwestii nadzorczych. Z relacji naszych gości wynika, że urzędnik w Finlandii ma wręcz nakazany prawem obowiązek udzielać wszelkiej możliwej pomocy i porady petentowi zgłaszającemu się z konkretnym problemem w taki sposób, aby sprawa z którą się zgłasza obywatel była załatwiona szybko i pomyślnie. Jak jest w Polsce, to wie każdy, kto stykał się ze sprawami urzędowymi.
Wynikają z nakreślonego obrazu następujące wnioski: efekty podobne do regionu Karelii Płn. jesteśmy w stanie osiągnąć w bardzo krótkim czasie, bazując dodatkowo na doświadczeniach krajów korzystających z EFS. Nawet pomimo barier stawianych przez rodzimą biurokrację.
Goście przedstawili w zarysie ogólną sytuację panującą w Finlandii zarówno w aspekcie gospodarczym jak i wdrażania funduszu EFS na terenie kraju. W szczególności poświęcili uwagę regionowi Karelii Północnej, który podobnie jak Lubelszczyzna jest regionem przygranicznym o podobnych uwarunkowaniach gospodarczych. W obydwu regionach jest mała baza gospodarczo-przemysłowa co znacznie utrudnia uzyskiwanie wymiernych rezultatów w postaci trwałych miejsc zatrudnienia. Zatem obydwa regiony z racji swych uwarunkowań, zdają się być predysponowane do generowania przede wszystkim działań o charakterze rozwoju zasobów ludzkich, dających efekty niewymierne z punktu widzenia praw twardej ekonomii.
Pewnym pocieszającym faktem jest to, że zjawisko bezrobocia na Lubelszczyźnie jest o około 3% mniejsze niż w regionie Karelskim (Lubelszczyzna około - 15%, Karelia Płn. - 18 %). Do roku 2009 dzięki zastosowaniu wsparcia EFS Finlandia planuje zmniejszyć bezrobocie (zwłaszcza na terenie Karelii Płn.) o około 5%. Pozwala to sądzić, że porównawczo, na terenie województwa lubelskiego będzie łatwiej osiągnąć wymierne efekty gospodarcze po wprowadzeniu działań funduszu EFS. W przeciwieństwie do Lubelszczyzny, gdzie istnieją duże potrzeby ekonomiczne społeczeństwa, w regionie karelskim bardziej stawia się na osiągnięcia humanitarne o charakterze niegospodarczym, wykorzystujące fundusz EFS. Inną lokalną specyfiką jest to, że w Finlandii preferowane są projekty o dużej skali. Jednym z takich przykładowych projektów jest działanie dotyczące osób długotrwale bezrobotnych oraz przekraczających 50. rok życia, opracowany i wdrożony przez Finnish Case Workpol Adult Training Institute. Projekt według badań miał 95% skuteczności. Można go więc uznać za szczególnie udany.
Następną różnicą pomiędzy obydwoma krajami jest merytoryczne przygotowanie pracowników oceniających projekty. W Polsce, z oczywistych przyczyn, takich pracowników w zasadzie nie ma jeszcze zbyt wielu, co wynika z faktu budowania struktur EFS. Inną egzotyczną dla Polaków ciekawostką jest podejście urzędników fińskich do kwestii nadzorczych. Z relacji naszych gości wynika, że urzędnik w Finlandii ma wręcz nakazany prawem obowiązek udzielać wszelkiej możliwej pomocy i porady petentowi zgłaszającemu się z konkretnym problemem w taki sposób, aby sprawa z którą się zgłasza obywatel była załatwiona szybko i pomyślnie. Jak jest w Polsce, to wie każdy, kto stykał się ze sprawami urzędowymi.
Wynikają z nakreślonego obrazu następujące wnioski: efekty podobne do regionu Karelii Płn. jesteśmy w stanie osiągnąć w bardzo krótkim czasie, bazując dodatkowo na doświadczeniach krajów korzystających z EFS. Nawet pomimo barier stawianych przez rodzimą biurokrację.
Źródło: ROSzEFS - Lubelszczyzna
Przedruk, kopiowanie, skracanie, wykorzystanie tekstów (lub ich fragmentów) publikowanych w portalu www.ngo.pl w innych mediach lub w innych serwisach internetowych wymaga zgody Redakcji portalu.
Redakcja www.ngo.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy.
Teksty opublikowane na portalu prezentują wyłącznie poglądy ich Autorów i Autorek i nie należy ich utożsamiać z poglądami redakcji. Podobnie opinie, komentarze wyrażane w publikowanych artykułach nie odzwierciedlają poglądów redakcji i wydawcy, a mają charakter informacyjny.
