Publicystyka - ngo.pl

Kiedy Wacław Idziak razem z Marią Idziak zaprosili nas na szkolenie o mądrze brzmiącym tytule Animacja, aktywizacja, partnerstwo. Szkolenie w działaniu dla liderów lokalnych i animatorów partnerstw lokalnych w środowiskach wsi po PGR, pojechaliśmy z nadzieją nauki metod aktywizacji ludzi, organizacji oraz w poszukiwaniu pomysłów ubogacenia Targów Ekonomii Społecznej w Nowym Warpnie. Wizyta w Sierakowie Sławieńskim była inspiracją dla tego tekstu.

Niestety dość szybko również nasza przedsiębiorczość społeczna sprowadziła się do trywialnego hasła 100 tys. zł na założenie spółdzielni socjalnej. Sprzyjał temu brak dyskusji nad wartościami w ekonomii społecznej. A jeśli nawet dyskusja była prowadzona, to w nikły sposób przekładała się na praktykę.

Do rozważań nad tym tematem skłoniły mnie dwa zdarzenia. Pierwsze to wyemitowanie audycji w radiu Tok FM z udziałem prof. Andrzeja Blikle, specjalisty w dziedzinie prowadzenia firm rodzinnych. Drugim była rozmowa z koleżanką, która, jako córka właściciela, pracowała w tego typu przedsiębiorstwie. Była to dość spora firma, działająca w branży precyzyjnej obróbki metali, która realizowała zlecenia przemysłu stoczniowego. Firma traktowała pracowników jak jedną wielką rodzinę. Faktycznie inwestowała w rozwój umiejętności i ich przekazywanie z pokolenia na pokolenie. Kiedy nadszedł kryzys w branży stoczniowej głównym zmartwieniem było utrzymanie zakładu i zapewnienie pracy dla wszystkich.

Aby ich poszukać warto zadać sobie szereg pytań:

• W jaki sposób pracownicy są wspierani w przezwyciężaniu swoich słabości związanych z wykluczeniem?
• W jaki sposób uwzględniane są potrzeby pracowników, szczególnie osób niepełnosprawnych lub niezaradnych życiowo?
• W jaki sposób pracownicy są włączani w zarządzanie podmiotem, szczególnie w przypadku zakładów aktywności zawodowej lub też spółdzielni osób prawnych?
• W jaki sposób dzielimy zysk i czy przynajmniej jakąś cząstkę inwestujemy w naszych pracowników/podopiecznych np. w bezpieczeństwo, rozwój, przezwyciężanie słabości?
• Jak oddziałujemy na społeczność lokalną, czy w ogóle mamy jakiś stosunek do niej?
• Jaką jakość/efektywność ma miejsce pracy: czy wiąże się tylko ze zwiększaniem produktywności, czy też być może z czymś więcej?
• Jakie wartości przekazujmy naszym pracownikom poza samym miejscem pracy?

Jak wynika z wcześniejszego badania Corporate Values Index 2009 „rzetelność”, jako najważniejszą wartość, wskazuje tylko 25% firm medycznych. Trzeba przyznać, że zazwyczaj myślimy o firmach medycznych, jako rzetelnych (szczególnie w zakresie badania produktów medycznych). Tak też jest budowany i utrwalany ich obraz w społeczeństwie. Przykład pokazuje jak ważne jest budowa przekazu nt. wartości (nawet w przypadku, gdy są one całkowicie odmienne od odczytywanych przez otoczenie).

Pytanie o wartości jest szczególnie ważne w przypadku przedsiębiorstw społecznych zatrudniających pracowników niebędących ich członkami/udziałowcami. Dotyczy to przedsiębiorstw o charakterze zatrudnieniowym np.: zaz-ów, spółdzielni socjalnych osób prawnych, czy też spółek z o.o.

Zastanawiam się czy reprezentanci osławionego systemu wsparcia podmiotów ekonomii społecznej w ogóle dyskutują z przedsiębiorcami o wartościach. Czy ułatwiają przedsiębiorcom społecznym wypracowanie zbioru wartości, którymi wyróżnią się oni w sektorze gospodarki?

Kiedy pracowaliśmy w Sierakowie Sławieńskim, szybko zdefiniowaliśmy wspólne wartości, w oparciu o które chcemy wykonywać swoją pracę (naukę). Ważne dla nas było poczucie wspólnoty, wspólne podejmowanie decyzji, bezinteresowności, kreatywności. Podczas tego spotkania szybko ustaliliśmy wspólne wartości – wszyscy je podzielaliśmy. To byłoby dobre przedsiębiorstwo. Przedsiębiorstwo Społeczne.

Polecam: