Publicystyka - ngo.pl

Jedno drzewo jest początkiem większego projektu. Znacznie większego. Żywimy wielką nadzieję, że w przyszłości uda nam się zasadzić cały Las Pamięci.

– Od 15 lat marzę o tym, żeby powstał Las Pamięci, miejsce, w którym ocaleni i potomkowie ocalonych mieszkający dziś na całym świecie mogliby zasadzić drzewa, aby upamiętnić swoich żydowskich przodków, którym Zagłada odebrała nawet prawo do grobu, tego najprostszego pomnika poświadczającego, że ktoś był, miał nazwisko. Las Pamięci będzie tym najbardziej żywym i wiecznym symbolem zwycięstwa nad śmiercią i zapomnieniem.

Dziś myślę o pięknej przestrzeni, w której mieszkańcy Warszawy mogliby poczuć historię i dziedzictwo miejsca, w którym żyją. To dało mi nadzieję, że nawet tak śmiała wizja, jak Las Pamięci jest możliwa i że można ją pięknie i symbolicznie połączyć z ratowaniem świata dziś. Uwierzyłam, że w rocznicę wybuchu Powstania w Getcie Warszawskim Władze Warszawy, mieszkańcy i potomkowie polskich Żydów mogliby razem zasadzić drzewa, umieścić tabliczki z nazwiskami i powtarzać tę uroczystość - upamiętniając kolejne osoby i ratując świat już co roku. W tradycji żydowskiej mówi się, że drzewo ma korzenie, tak jak my zapuszczamy korzenie. Liście to są nasze dzieci, nasze wnuki, i tak idzie ku niebu. Światło pamięci przywraca życie, od nas dzisiaj zależy, by to światło nie zgasło – powiedziała Gołda Tencer.

Przemówienia wygłosili także: Aldona Machnowska Góra – zastępczyni Prezydenta m.st. Warszawy, Marian Turski – przewodniczący Rady Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, członek Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej oraz Piotr Wiślicki – Przewodniczący Stowarzyszenia Żydowskiego Instytutu  Historycznego. 

W części artystycznej wystąpili znakomici artyści:  Kantor Nachman Turgeman, który zaśpiewał psalm “Shir Hamaalot”, a także modlitwę “El Male Rachamim”. Vadim Brodski zagrał na skrzypcach utwór „Nigun” Ernsta Blocha, a aktorzy Teatru Żydowskiego: Jerzy Walczak recytował poemat Icchaka Kacenelsona „Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie” w języku polskim i jidysz, Izabella Rzeszowska zaśpiewała poruszającą pieśń „Warszawo ma” - słowa: Andrzej Włast, Ludwik Starski, muzyka: Aleksander Olszaniecki.

Na koniec wystąpił Chór ARTOS im. Władysława Skoraczewskiego przy Teatrze Wielkim Operze Narodowej pod dyrekcją Danuty Chmurskiej. W ich wykonaniu wybrzmiał hymn bojowników getta „Zug niszt kiejn mul”.

Podziękowania:

Miastu Stołecznemu Warszawa

– Pani Aldonie Machnowskiej-Góra - Zastępczyni Prezydenta M.st. Warszawy

– Panu Arturowi Jóźwikowi – dyrektorowi Biura Kultury M.st. Warszawy

Zarządowi Zieleni m.st. Warszawy

– Pani Dyrektorce Monice Gołębiewskiej-Kozakiewicz

– Pani Kamili Nowocin - Zastępczyni Dyrektorki ds. Utrzymania Terenów Zieleni

– Panu Michałowi Krasuckiemu - Stołecznemu Konserwatorowi Zabytków

– Panu Marianowi Turskiemu - Przewodniczącemu Rady Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Członkowi Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej

– Panu Piotrowi Wiślickiemu – Przewodniczącemu Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny

– Panu Zygmuntowi Stępińskiemu – Dyrektorowi Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

– Panu Ryszardowi Schnepfowi – członkowi Rady Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

– Pani Katarzynie Szczudlińskiej, nauczycielce języka polskiego z XCIV (94.) Liceum Ogólnokształcącego im. gen. Stanisława Maczka, konsultantce w zakresie języka polskiego w Warszawskim Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych i Szkoleń

Stołecznej Estradzie

– Panu Dyrektorowi Andrzejowi Matusiakowi, Panu Markowi Willowi i Panu Dariuszowi Świerczkowi.