Wszystko zaczęło się od spotkania z Panem Wojtkiem osobą empatyczną i znającą problemy osób niepełnosprawnych z własnego życia. Od lat opiekował się chorym ojcem. To spotkanie stało się początkiem naszych wspólnych działań. Patrzyliśmy optymistycznie w przyszłość.
Spotkanie z Wiceprezydent Olsztyna
Ważnym krokiem w kierunku lokalnej asystencji osobistej było spotkanie z Sylwią Rembiszewską-Piątek, Wiceprezydent Olsztyna. Zakończyło się ono spektakularnym sukcesem, gdyż władze miasta zobowiązały się do występowania o dotacje do ministerstwa do rządowego programu asystencji osobistej. Uzyskaliśmy zapewnienie, że miasto będzie regularnie występować o dotacje do programu rządowego.
Spotkania z lokalnymi politykami
Rozpoczęliśmy spotkania z radnymi z Koalicji Obywatelskiej. Pierwszym z nich była Przewodnicząca Komisji Zdrowia. Spotkania przebiegała w miłej i przyjaznej atmosferze. Jednak oprócz okrągłych słów nic z tego nie wynikło. Na spotkaniu padła deklaracja o zwróceniu się z postulatami do organizacji pozarządowych. Ja i moi przyjaciele nie byli usatysfakcjonowani. Nie poddaliśmy się w myśl powiedzenia kropla drąży skałę. Po tym spotkaniu nastąpiło spotkanie z jednym z radnych klubu posiadającego większość w radzie miasta. Zaowocowało ono złożeniem interpelacji w sprawie uruchomienia lokalnego programu asystencji ustawowej. Spotkaliśmy jeszcze z jednym z radnych, jednak bez konkretnych efektów.
Spotkanie z Prezydentem Olsztyna
Podczas spotkania z Prezydentem Olsztyna Robertem Szewczykiem otrzymaliśmy ponowne zapewnienie, że miasto będzie występowało o dotacje do rządowego programu asystencji osobistej. Prezydent potwierdził swoje stanowisko podczas korespondencji z jednym z lokalnych posłów.
Spotkanie z lokalną Panią Senator
Podczas spotkania z Panią senator z regionu nasze działania nabrały impulsu, gdyż otrzymaliśmy zapewnienie, że w mieście zostanie przeprowadzony cykl debat o asystencji osobistej. Prezentowanie problemu w mediach jest potrzebne, aby każda potrzebująca osoba otrzymała niezbędne wsparcie. Podczas spotkania zaprezentowaliśmy problem wsparcia finansowego dla osób niepełnosprawnych, aby asystencja nie była fikcją.
Audycja w telewizji
Przy poparciu znajomych postanowiłem kontynuować nagłaśnianie problemu asystencji osobistej w lokalnych mediach. W towarzystwie miejscowych dziennikarek zaprezentowałem wspólne działania na rzecz lokalnej asystentury. Audycja została odebrała pozytywnie. Mam nadzieję, że przyczyni się ona do zwiększania wiedzy o programie asystencji osobistej.
Zakończenie
Mam nadzieję, że działania moje i znajomych doprowadzą do wprowadzenia lokalnego programu asystencji osobistej. Przyczyni się to do usamodzielnienia się osób z niepełnosprawnością. Pozwoli im również aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym.
