Komisja Europejska zatwierdziła mapę pomocy regionalnej dla Polski. Mapa ta określa, w których regionach możliwe jest przyznawanie pomocy na rzecz rozwoju regionalnego w latach 2014–2020. Podstawą decyzji są nowe wytyczne w sprawie pomocy regionalnej, przyjęte przez Komisję w czerwcu 2013 r., w których ustalono warunki, na jakich państwa członkowskie mogą przyznawać przedsiębiorstwom regionalną pomoc rozwojową. Chodzi o pobudzenie wzrostu gospodarczego i zwiększenie spójności jednolitego rynku.
Mapa pomocy regionalnej określa regiony państwa członkowskiego, które kwalifikują się do krajowej regionalnej pomocy inwestycyjnej na mocy unijnych zasad pomocy państwa, oraz maksymalne poziomy pomocy dla przedsiębiorstw w kwalifikujących się regionach. Przyjęcie mapy pomocy regionalnej zagwarantuje ciągłość polityki regionalnej w Polsce. Mapa będzie obowiązywać w okresie od 1 lipca 2014 r. do 31 grudnia 2020 r.
Zgodnie z nową mapą obszary, których PKB na mieszkańca jest niższe niż 75 proc. średniej unijnej – zamieszkałe przez 86,3 proc. ludności Polski – nadal będą kwalifikować się do regionalnej pomocy inwestycyjnej o maksymalnej intensywności pomocy w granicach od 25 proc. do 50 proc. kwalifikowalnych kosztów odpowiednich projektów inwestycyjnych.
Natomiast województwo mazowieckie – w którym mieszka 13,7 proc. ludności Polski – będzie kwalifikować się do pomocy o maksymalnej intensywności od 10 proc. do 35 proc., gdyż jego PKB na mieszkańca przekracza już 75 proc. średniej unijnej, a z pomocy regionalnej powinny korzystać najmniej uprzywilejowane europejskie regiony.
Maksymalne intensywności pomocy stosują się do inwestycji dużych przedsiębiorstw – można je zwiększyć o 10 punktów procentowych w przypadku inwestycji średnich przedsiębiorstw i o 20 punktów procentowych w przypadku inwestycji małych przedsiębiorstw.
Kontekst
W wytycznych w sprawie pomocy regionalnej z czerwca 2013 r. określono warunki, na jakich państwa członkowskie mogą przyznawać przedsiębiorstwom pomoc, aby wesprzeć inwestycje w nowe zakłady produkcyjne w mniej uprzywilejowanych regionach Europy albo rozbudować lub zmodernizować zakłady istniejące.
Nadrzędnym celem pomocy regionalnej jest pobudzenie rozwoju gospodarczego i zatrudnienia. Wytyczne w sprawie pomocy regionalnej zawierają zasady określające, na jakiej podstawie państwa członkowskie mogą sporządzać mapy pomocy regionalnej stosowane w okresie obowiązywania wytycznych. Mapy określają, na jakich obszarach geograficznych przedsiębiorstwa mogą otrzymać pomoc regionalną oraz jaki odsetek kwalifikowalnych kosztów inwestycji może zostać objęty pomocą (intensywność pomocy). Koszty kwalifikowalne oznaczają część łącznych kosztów inwestycji, którą można uwzględnić do obliczania pomocy.
Artykuł 107 ust. 3 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) umożliwia państwom członkowskim przyznawanie pomocy państwa przeznaczonej na sprzyjanie rozwojowi gospodarczemu regionów, w których poziom życia jest nienormalnie niski, lub regionów, w których istnieje poważny stan niedostatecznego zatrudnienia. Zgodnie z wytycznymi w sprawie pomocy regionalnej regiony tego rodzaju to obszary, których PKB jest niższe niż 75 proc. średniej unijnej.
Artykuł 107 ust. 3 lit. c) TFUE umożliwia przyznawanie pomocy przeznaczonej na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych lub niektórych regionów gospodarczych, o ile nie pogarsza ona warunków wymiany handlowej. Zgodnie z wytycznymi w sprawie pomocy regionalnej regiony tego rodzaju to regiony państwa członkowskiego, które są mniej uprzywilejowane w stosunku do średniej krajowej lub które w latach 2011–2013 kwalifikowały się do pomocy na mocy art. 107 ust. 3 lit. a) – tak jak w przypadku Polski. Te regiony znajdują się w mniej niekorzystnym położeniu niż obszary wchodzące w zakres art. 107 ust. 3 lit. a), więc ich zakres geograficzny i intensywność pomocy są ograniczone.
