Co wspólnego mają Filipiny i Polska? W jaki sposób aktywizują się środowiska migranckie w naszym kraju? Tego można się było dowiedzieć wczoraj podczas Tygodnia Obywatelskiego.
Jan Wojciech Piekarski, fot. R. Gębura
Ponad 10 tysięcy kilometrów stąd, na ponad siedmiu tysiącach wysp mieszka 100 milionów ludzi. To Filipiny. Co mają wspólnego z naszym krajem? Gospodarczo niewiele, bo na liście największych importerów filipińskiej produkcji znajdujemy się na dalekim, 44. miejscu. Niewiele też na Filipiny eksportujemy: tu wylądowaliśmy poza pierwszą pięćdziesiątką państw walczących o ten duży rynek.
Wymiana handlowa jest marginalna i stanowi jedynie ułamek procenta. - Ale pod względem wartości, historii i tradycji, łączy nas bardzo wiele – przekonywała Patricia Ann V. Paez, Ambasador Filipin w Warszawie podczas zorganizowanego przez Forum Młodych Dyplomatów „Dwóch dni z dyplomacją”.
Podobnie jak w Polsce – dominują tu katolicy (85 procent). Gdy w 1995 roku papież Jan Paweł II odwiedził stolicę tego Filipin – Manilę, witało go pięć milionów wiernych. Polski przez ponad 120 lat nie było na mapie Europy. Filipińczycy przez 300 lat żyli pod panowaniem Hiszpanów, ponad czterdzieści – Amerykanów, a przez kolejnych trzy – pod japońską okupacją. U nas była „Solidarność”, dzięki której przeszliśmy od PRL do III RP. Filipińczycy mieli swoją Rewolucję różańcową, która obaliła dyktaturę Ferdinanda Marcosa.
Podczas spotkania ambasadorka Filipin opowiadała także o filarach polityki zagranicznej tego państwa, Stowarzyszeniu Narodów Azji Południowo-Wschodniej, sporze z Chinami o granice wód terytorialnych, ale też o tym jakie wrażenie wywarła na niej Polska i Polacy, gdy pierwszy raz przyleciała nad Wisłę.
Ciąg dalszy „Dwóch dni z dyplomacją” dziś w siedzibie FMD przy ul. Oleandrów 6.
Czy trafiający do Polski przybysze z różnych stron świata są aktywni? Czy dbają tylko o to, by zapewnić sobie źródło utrzymania? Czy organizują się? Czy angażują się społecznie? - O tym w klubokawiarni Resort rozmawiali przedstawiciele środowisk migranckich.
Mamadou Diouf z Fundacji Afryka Inaczej przekonywał, że liczy się nie tylko działanie we własnym kręgu etnicznym czy językowym, ale przede wszystkim współdziałanie z mieszkającymi tu Polakami oraz innymi środowiskami migranckimi. – Gdybym mieszkał w Polsce i kontaktował się tylko z Senegalczykami, to by znaczyło, że nie jestem w Polsce, tylko w Senegalu – przekonywał.
Dlaczego środowiska migranckie często tworzą zamknięte grupy? – Powstają „getta”, bo poza nimi migranci często nie czują się bezpiecznie. A nie czują się bezpiecznie, bo być może zewnętrzne otoczenie nie zawsze jest otwarte względem tych osób? – zastanawiała się Marija Jakubowycz z Fundacji Ternopilskiej.
W środę podczas Tygodnia Obywatelskiego można było również uczestniczyć w zajęciach dla seniorów, dowiedzieć się o działalności Komitetów Obywatelskich sprzed 100 lat czy uzyskać poradę jak radzić sobie z codziennym stresem.
