Publicystyka - ngo.pl

Posiadanie orzeczonej niepełnosprawności w stopniu znacznym, umiarkowanym lub lekkim nie musi stanowić wyroku w postaci bezrobocia. Wciąż wzrasta świadomość społeczna, jak bardzo uczestniczenie w życiu społecznym i zawodowym jest ważne dla każdego człowieka, a szczególnie dla osób posiadających orzeczenie o niepełnosprawności. To właśnie praca nierzadko jest sposobem i elementem przezwyciężania swoich ograniczeń zdrowotnych i lepszego radzenia sobie z chorobą. Zapobiega popadaniu w wymuszoną bierność, daje poczucie bycia potrzebnym, umożliwia samorealizację i osiąganie satysfakcji zawodowej, a także poznawanie innych ludzi, więc pełniejsze uczestniczenie w życiu społecznym.

Niestety nie wszystkie niepełnosprawności umożliwiają pełną dyspozycyjność niepełnosprawnych pracowników w siedzibach firm. Częstym utrudnieniem w podjęciu pracy jest miejsce zamieszkania kandydatów, uniemożliwiające bezpośredni dojazd do placówki firmy (która znajduje się np. w dużym mieście). W takim przypadku idealnym wyborem zatrudnienia staje się wspomniana telepraca!

Zgodnie z Kodeksem Pracy (art. 128) pracownik może świadczyć pracę w zakładzie pracy, ale także w innym miejscu – wyznaczonym przez pracodawcę. Tym innym miejscem może być odległa placówka firmy, a także dom pracownika. Praca w takim miejscu może być wykonywana regularnie, przy użyciu środków komunikacji elektronicznej – umożliwiających stałą łączność z pracodawcą, a także przekazywanie efektów i wyników działań. Telepraca to wzajemne zobowiązanie: przez pracownika do wykonania określonej pracy, w określonym miejscu i pod jego kierownictwem (niekoniecznie osobistym), a przez pracodawcę do zapewnienia pracownikowi wynagrodzenia i niezbędnego do pracy sprzętu.

Telepraca cieszy się szczególną popularnością w wybranych branżach i zawodach. Ta forma zatrudnienia najczęściej preferowana jest przez tłumaczy, copywriterów, specjalistów ds. marketingu, telemarketerów, handlowców, grafików, programistów, księgowych, itd.

Telepraca, charakterem pracy nie odbiega zbytnio od pracy siedzibie firmy. Nakłada jednak kilka obowiązków na pracodawcę i pracownika. Zatrudniając pracownika w formie telepracy, pracodawca powinien pamiętać o kilku rzeczach:

1. Pracodawca dostarcza pracownikowi niezbędny sprzęt do pracy, reguluje opłaty za Internet, telefon, fax. Sprzęt musi spełniać wymagania BHP, a w przypadku awarii to pracodawca odpowiada za jak najszybszą pomoc techniczną i jego naprawę.
2. Pracodawca powinien ubezpieczyć przekazywany sprzęt, pracownik nie ponosi kosztu naprawy.
3. Telepracownik powinien być traktowany na równi z innymi pracownikami. Ma prawo korzystać z biura firmy, brać udział w szkoleniach, podlegać systemom premiowym.
4. Pracodawca może kontrolować pracownika przy użyciu form elektronicznych, jednak kontrola osobista w domu pracownika nie może naruszać jego prywatności, a więc zawsze musi być poprzedzona zapytaniem i zgodą ze strony pracownika. Kontrola nie może także wpływać na członków rodziny pracownika, czyli utrudniać im codziennej egzystencji.

Także na telepracowniku spoczywają pewne obowiązki wynikające ze stosunku pracy:

1. Telepracownik ma za zadanie wykonywać zlecone przez pracodawcę zadania i przesyłać wyniki swoich działań.
2. Telepracowników dotyczy większość obowiązków, które dotyczą pracowników przebywających w siedzibie biura.

Przy podjęciu decyzji o pracy jako telepracownik, warto przeanalizować swoje predyspozycje do tego rodzaju pracy. Oprócz kwalifikacji do danego stanowiska trzeba posiadać dużą motywację i samodyscyplinę. Telepracownik nie posiada stałej kontroli w postaci szefa w pokoju obok – dlatego musi być bardziej zdyscyplinowany niż pracownik przebywający w siedzibie firmy. Praca w domu rodzi także ryzyko trudności w oddzieleniu spraw zawodowych od spraw prywatnych – tutaj także przydatny jest wewnętrzny rygor. Ale przede wszystkim telepraca to możliwość pracy w przyjaznych warunkach, w dogodnym miejscu, łączenia rodzicielstwa z pracą, a także samorealizacji, niezależnie od zewnętrznych ograniczeń.

Artykuł napisany w ramach projektu „Każdy Inny! Wszyscy Równi!”, realizowanego przez Wielkopolską Radę Koordynacyjną Związek Organizacji Pozarządowych, współfinansowanego ze środków Samorządu Województwa Wielkopolskiego.