Publicystyka - ngo.pl

O projekcie Spółdzielni Socjalnej „Warszawa” pisaliśmy niedawno na naszym portalu. Pięcioro 30-latków uruchomiło ekologiczny hostel w centrum Warszawy. Hosteli w sercu miasta wprawdzie nie brakuje, ale „Emma” postanowiła odróżnić się od stricte komercyjnych projektów i oparła swoją działalność na trzech hasłach: ekologia, fair trade, ekonomia społeczna.

Moglibyśmy podejrzewać twórców o sztuczne ometkowanie działalności modnymi hasłami, gdyby nie fakt, że wszyscy na co dzień starają się według owych zasad żyć. Do spółdzielczości nikt nie musiał ich przyuczać za unijne pieniądze. Czuli ją na długo zanim Bruksela postanowiła z ekonomii społecznej uczynić jeden filarów gospodarki Unii Europejskiej.

O ile ekologia i fair trade są od dawna obecne w wielu społeczno-kulturalnych inicjatywach młodych warszawiaków (patrz: Grupa EFTE), o tyle ekonomia społeczna to zjawisko zupełnie nowe i jeszcze nie rozpoznane przez środowiska dziennikarskie. Dodajmy, ekonomia społeczna oferująca ciekawy produkt. Nie łudźmy się, gdyby „Emma” prowadziła usługi remontowo-budowlane pewnie nikt by o niej nie usłyszał. I nie pomógłby tu nawet profil na Facebooku.

Czy to znaczy, że wszystkie przedsiębiorstwa społeczne muszą być „fajne”, robić „fajne” produkty i „fajne” usługi? Oczywiście nie. ZAZ produkujący kartonowe opakowania na potrzeby lokalnego rynku jest tak samo ważny jak ekologiczny hostel grupy młodych bezrobotnych. Celem obu jest włączenie społeczne i zawodowe osób, które do tej pory z różnych powodów nie mogły się na rynku pracy odnaleźć. Celem obu jest, a w każdym razie powinien być, dochód, który posłuży do dalszych działań społecznych czy rehabilitacyjnych.

Nie da się jednak ukryć, że to inicjatywy typu „Emma” pracują na popularyzację i zakorzenienie się w społecznej świadomości idei ekonomii społecznej. A świadectwem tego niech będzie fakt, że zainteresowania medialnego mogłyby „Emmie” pozazdrościć IV Ogólnopolskie Spotkania Ekonomii Społecznej – największa impreza sektora społecznej przedsiębiorczości w Polsce. Prześledźmy zatem kto i w jaki sposób o młodych spółdzielcach z Warszawy napisał.

Agnieszka Grotek w artykule Hostel u bezrobotnych w „Życiu Warszawy” pisze: „Pomysł na biznes okazał się strzałem w dziesiątkę. Od miesiąca nie ma dnia bez gościa. W kamienicy przy ul. Wilczej zatrzymują się na kilka dni turyści i młodzi, którzy w stolicy prowadzą swoje projekty – głównie artystyczne. Za dobę płacą 29 zł w tygodniu, a w weekend 49 zł”. Grotek w kilku zdaniach precyzuje też czym jest spółdzielnia socjalna i jak ją założyć.

W artykule Magdaleny Dubrowskiej Nie chcą mieć szefów, więc założyli ekologiczny hostel w „Gazecie Wyborczej Stołecznej” spółdzielcy z „Emmy” mówią: - Jeździmy po świecie, śpimy w przeróżnych hostelach i to są najczęściej miejsca z fajną, międzynarodową atmosferą. A w Warszawie wciąż jest ich mało w porównaniu z Krakowem czy Wrocławiem. Praca jest miła i oparta na kontaktach z ludźmi (…) Hostel jest otwarty dla każdego, ale stawiamy na działaczy, wolontariuszy, pracowników organizacji pozarządowych. I oczywiście na podróżników z całego świata.

O „Emmie” pojawiły się też reportaże w Polskim Radiu, Kurierze Warszawskim i Polsacie. A to nie koniec zainteresowania: „Nie uwierzycie, ale odezwał się do nas TVN z zaproszeniem chyba do Dzień dobry TVN... Idziemy tam w poniedziałek rano. No i pani z Polityki chce napisać o nas jakiś tekst...” – piszą na Facebooku założyciele „Emmy”.

Czy tak duże zainteresowanie ze strony mediów to przemyślana polityka „Emmy”? Kilka dni temu spółdzielcy zorganizowali specjalny briefing prasowy wraz z przedstawicielami urzędu pracy i biura polityki społecznej stołecznego ratusza. Media stawiły się tłumnie, czego efekty mamy właśnie okazję obserwować. Uczmy się zatem od „Emmy”, że nie tylko produkt się liczy, ale i umiejętna komunikacja.