Publicystyka - ngo.pl

Niektórzy komentatorzy z mediów społecznościowych twierdzą, że 170 podpisów to nic w stosunku do 117 tys. fundacji i stowarzyszeń. Sądzę, że chcą w ten sposób umniejszyć działania Rzecznika. A de facto uderzają w same organizacje. Dlaczego?

Wedle danych zbieranych przez Stowarzyszenie Klon/Jawor, około połowa organizacji robi coś na rzecz ochrony zdrowia, działa w zakresie pomocy społecznej, edukacji, kultury lub rozwoju lokalnego. Co więcej, prawie połowa działa na rzecz dzieci i młodzieży, po kilkanaście procent na rzecz lokalnej społeczności, osób z niepełnosprawnościami czy seniorów, kilka procent na rzecz rodzin. To wszystko obszary i grupy, dla których Rzecznik może coś zrobić, a nawet już pokazał, że robi. Wystarczy zajrzeć na jego stronę lub obejrzeć sprawozdanie w wersji skróconej. Zobaczymy tam sprawy związane z interwencjami dotyczącymi trudnej sytuacji materialnej osób otrzymujących świadczenia od państwowego ubezpieczyciela, osób wyrzucanych z domów, niepełnych rodzin wykluczanych z pomocy świadczonej przez samorządy i setki innych spraw mogących stać się udziałem tych, na rzecz których my, jako organizacje, działamy. Możemy też napotkać problemy jeszcze nierozwiązane, w których Rzecznik mógłby pomóc, gdyby osoba poszkodowana do niego się zwróciła. I tu widzimy rolę dla organizacji pozarządowych – mogą być ogniwem, które połączy osobę potrzebującą z Rzecznikiem, ponieważ często ludzie nie wiedzą, że mogą z jego pomocy skorzystać. Gdy patrzę na te 170 podpisów, to z jednej strony cieszę się, że tak wiele organizacji wie, że może liczyć na pomoc Rzecznika, a z drugiej lekko się martwię, że reszcie wydaje się to obojętne. Wiem oczywiście, że nie do wszystkich dotarła informacja, że mogą Rzecznika wesprzeć. Analizując zaś, kto podpisuje, widzę ślady regionalnych wyjazdów Rzecznika. Co potwierdza, jak wiele jest do zrobienia po stronie tego obywatelskiego urzędnika. Do wielu organizacji musi sam dotrzeć, by zrozumiały, że jest im potrzebny do realizacji ich misji.

Pozostaje jednak nurtujące pytania, dlaczego organizacje czytające ngo.pl i widzące możliwość wsparcia Rzecznika, nie robią tego. Nie wierzę, że wszystkie słuchają propagandy i ważniejsze są dla nich własne uprzedzenia niż dobro ich „podopiecznych”. A zatem? Czy nie wiedzą, że Rzecznik jest ich sojusznikiem? Czy nie chcą korzystać z jego pomocy? Czy nie widzą problemów swoich odbiorców, w których Rzecznik mógłby pomóc? Czy w ogóle wiedzą, jakie problemy mają osoby, na rzecz których działają? Czy te osoby postrzegają organizacje jako miejsce, do którego można przyjść ze swoimi problemami?

To są dosyć istotne pytania, które każda organizacja powinna sobie zadać. I jeśli uzna za stosowne, będzie miała odwagę i zechce stanąć publicznie po stronie Rzecznika, to mam nadzieję, że to zrobi. List otwarty można podpisać na stronie naszrzecznik.pl. Jego siła jest symboliczna. Po prostu ma pokazać, że Rzecznika doceniamy. Jest to też okazja dla tych z nas, którzy jesteśmy gotowi dbać o jego niezależność i autorytet, do pozostania w kontakcie i chronienia go. To może okazać się potrzebne, a my przecież potrzebujemy spraw, które nas łączą. Rzecznik Praw Obywatelskich to właśnie taka nasza „wspólna sprawa”.

List otwarty dostępny jest na stronie naszrzecznik.pl

Alfabetyczny spis podpisów (uzupełniany raz na dobę) dostępny jest na stronie watchdogportal.pl.