Publicystyka - ngo.pl

To nie przypadek – już trzynaście spotkań za nami i wszędzie te same wątki.

Czy przedstawiciele organizacji w komitetach monitorujących regionalne programy operacyjne będą mieli rzeczywisty wpływ na decyzje? Jak można się z nimi kontaktować? Kim są? Czy zadbają o rzetelne informowanie organizacji o tym, co się dzieje w komitetach? Jak będą je włączać do debaty na temat funduszy unijnych? Na spotkaniach nasi reprezentanci dają do siebie kontakty, obiecują bieżącą współpracę, deklarują otwartość na głosy innych organizacji. Skorzystajmy z tego. Brak zainteresowania ze strony osób, w imieniu których się pełni jakąś funkcję, naprawdę zniechęca do działania.

Co z SzOOP-ami? Czy pokazanie fragmentów ich wersji roboczych to już konsultacje? Ustawa wdrożeniowa każe Instytucjom Zarządzającym programami konsultować jedynie kryteria wyboru projektów, i to tylko z komitetami monitorującymi. Na szczęście w tym zakresie IZ-ki w większości zrobiły więcej – chociaż efektów dyskusji o zapisach SzOOP-ów na razie nie widać. Trwa konsumpcja zebranych uwag, nawet w województwie opolskim, które jako pierwsze poddało konsultacjom projekt Szczegółowego Opisu Osi Priorytetowych. Zwrotów było tyle, że Urząd Marszałkowski przedłużył termin przedstawienia wyników konsultacji, bo nie zdążył ich przepracować.

I wreszcie – jaki wkład własny? 5% czy 20%? W których osiach? Finansowy czy nie? Kiedy będą konkursy? Dyskusja trwa, konkrety zostaną zapisane we wspomnianych wcześniej SzOOP-ach. Organizacje przekazują uwagi podczas spotkań, zgłaszają je formalnie, wypracowują wspólnie. Grunt, żeby brać udział w tej dyskusji, prezentować uwarunkowania sektora i potencjał, jaki sobą reprezentuje, co może dać, jak się przyczynić do zmiany. Bo o to przecież chodzi.

Jedno jest pewne – organizacje muszą te dyskusje śledzić, wypowiadać się, przygotowywać nie tylko swoje uwagi, ale i propozycje alternatywne.