Przeglądarka Internet Explorer, której używasz, uniemożliwia skorzystanie z większości funkcji portalu ngo.pl.
Aby mieć dostęp do wszystkich funkcji portalu ngo.pl, zmień przeglądarkę na inną (np. Chrome, Firefox, Safari, Opera, Edge).
Niepełnosprawni otrzymujący renty socjalne zachęcani są do podejmowania aktywności zawodowej i szukania zatrudnienia. Jest im jednak najtrudniej, ponieważ w porównaniu z innymi niepełnosprawnymi, najszybciej tracą świadczenie, uzyskując dochody z pracy.
Renta socjalna to pomoc dla osoby niepełnosprawnej, której
niezdolność do pracy powstała w młodym wieku, i która w związku z
tym nie zdołała wypracować sobie stażu ubezpieczeniowego,
potrzebnego aby uzyskać „zwykłą” rentę. Do osób tych stosuje się tą
samą zasadę co do wszystkich niepełnosprawnych: orzeczona
niezdolność do pracy nie wyklucza możliwości podjęcia zatrudnienia.
Jeśli tylko pracodawca zapewni odpowiednie warunki, rencista
socjalny może pracować. Jednak osiąganie dodatkowych dochodów
oznacza zawieszenie wypłaty świadczenia. W przypadku osób
otrzymujących renty socjalne zawieszenie to następuje bardzo szybko
- tzn. przy niewielkim dochodzie. Od 1 grudnia 2007 r. jest to
kwota 811,10 zł. Dla porównania, osoby otrzymujące renty z tytułu
niezdolności do pracy - czyli świadczenia, które przynajmniej
częściowo wypracowały, płacąc składki przez wymagany okres - będą
miały zawieszoną rentę dopiero przy dochodach 3500 zł (dokładne wskaźniki można znaleźć
w serwisie pomocspoleczna.ngo.pl lub na stronach internetowych ZUS).
Osobną sprawą pozostaje strach rencistów. Dochody z pracy
formalnie powodują jedynie czasowe zmniejszenie lub zawieszenie
świadczeń. Kwoty w granicach 1000 zł zwykle nie będą miały wpływu
na wypłatę renty (oczywiście nie w przypadku rencistów
socjalnych!). Niepełnosprawni mogą się jednak obawiać, że
wykonywanie przez nich pracy „zaalarmuje” instytucję przyznającą
prawo do renty, czyli Zakład Ubezpieczeń Społecznych, która zechce
sprawdzić, czy dana osoba nadal jest niezdolna do pracy.
Niepełnosprawny boi się stracić niewielkie, ale stosunkowo pewne
źródło utrzymania, jakim jest świadczenie oferowane przez system
zabezpieczenia społecznego. Trudności w przełamaniu barier
psychologicznych (związanych również ze strachem przed wyjściem z
domu, wejściem w nowe środowisko, niepewnością co do swoich
możliwości) to jeden z najważniejszych powodów niepodejmowania
zatrudnienia przez osoby niepełnosprawne (pisał o tym m.in. Marian Maciuła w
materiale „Warto postawić pierwszy krok”).
Teksty opublikowane na portalu prezentują wyłącznie poglądy ich Autorów i Autorek i nie należy ich utożsamiać z poglądami redakcji. Podobnie opinie, komentarze wyrażane w publikowanych artykułach nie odzwierciedlają poglądów redakcji i wydawcy, a mają charakter informacyjny.
