Publicystyka - ngo.pl

Zanim rozwinęła się niezwykle ożywiona rozmowa wokół programu rewitalizacji Pragi sprawnie i niemal bez dyskusji przyjęto – jednogłośnie – Regulamin utrzymania czystości i porządku dla m. st. Warszawy. Kilka uwag zgłoszonych przez Marka Ślusarza z Fundacji Jeden Muranów przedstawiciele urzędu zanotowali na przyszłość, a część postanowili wprowadzić do dokumentu. 9 lipca regulamin ten został przyjęty przez radnych m.st. Warszawy.

Nie tak gładko przebiegła dyskusja wokół programu rewitalizacji. To właśnie ten temat sprawił, że na posiedzeniu Rady zjawiło się wielu gości: przedstawicieli dzielnicowych (z obu Prag i Targówka) i miejskich komisji dialogu społecznego. Wiceprezydent Michał Olszewski przypomniał historię prac nad programem, które rozpoczęły się w roku 2012. W czasie konsultacji spłynęło ponad 3000 uwag, które w znacznym stopniu zostały przyjęte. Uwzględniono m.in. postulat uspołecznienia procesu zarządzania i monitorowania. (Raport z konsultacji, podsumowanie konsultacji).

Choć Wiceprezydent dużo czasu poświęcił wyjaśnianiu, jak władze starały się włączyć mieszkańców miasta w przygotowanie dokumentu, to jednak właśnie temat partycypacji był najburzliwiej komentowany. Członkowie Warszawskiej Rady Pożytku mówili o swym rozczarowaniu tym, że nie zostali włączeni w prace nad dokumentem, który dotyczy całego miasta i wszystkich działających w nim podmiotów. Podnoszono, że jest to zaskakujące w kontekście dotychczasowej praktyki współpracy. Nie można sobie wybrać ciał, z którymi się będzie konsultowało, gdyż jest to niezgodne z obowiązującym wszystkich programem współpracy, mówił Marek b. Chodaczyński z Komisji Dialogu społecznego ds. kultury. Mieliście swojego człowieka, Tomasza Harasimowicza, w Komitecie Monitorującym dla Lokalnego Programu Rewitalizacji dla m.st. Warszawy na lata 2005-2013 i on brał udział w pracach, odpowiedział Wiceprezydent Olszewski. Niestety przez cały czas, kiedy pracowano nad nowym programem (którego pełna nazwa brzmi Zintegrowany Program Rewitalizacji m.st. Warszawy do 2022 roku), nie doszło do spotkania z Radą Pożytku.

Wiceprezydent nie ukrywał, że decyzja o niewłączeniu ogólnomiejskich, branżowych komisji dialogu społecznego oraz Rady Pożytku była podjęta świadomie. Skupiono się na mieszkańcach, proponując im warsztaty i spotkania, gdyż zdaniem Wiceprezydenta program dotyczy przede wszystkim mieszkańców. Głównym celem programu rewitalizacji, mówił Wiceprezydent Olszewski, jest poprawa warunków mieszkaniowych na Pradze oraz poprawa jakości infrastruktury i przestrzeni publicznej, która ma wpłynąć na poprawę warunków i komfortu życia w tamtym rejonie miasta. Realizacja założeń opierać ma się m.in. na wzmocnieniu funkcji mieszkalnych i usługowych na obszarach objętych programem rewitalizacji.

Celem programu jest ponadto wzmocnienie sektora kultury, sektora kreatywnego oraz sportu i rekreacji na prawym brzegu. Osobno są zaplanowane także działania na rzecz aktywizacji mieszkańców, w tym niepełnosprawnych i seniorów. Członkowie Warszawskiej Rady Pożytku dopytywali, czy przewidzenie dużej roli instytucji w tym zakresie nie osłabi tych działań. Zdaniem Wiceprezydenta rola organizacji pozarządowych w realizacji programu jest duża i zwiększyła się po uwzględnieniu uwag z konsultacji.

Swoje komentarze przedstawili też goście, w tym m.in. Grzegorz Laszuk z Komisji Dialogu społecznego ds. teatru, wyrażając zaniepokojenie tym, że w programie rewitalizacji nie uwzględniono partnerskiej roli Praskiej Platformy Kultury, która powstała na zaproszenie Teatru Powszechnego w odpowiedzi na konsultacje programu rewitalizacji. Zrzesza ona praskich aktywistów, artystów, instytucje i organizacje. Odrzucono też postulat grupy praskich aktywistów wpisania z nazwy do programu inwestycji centrum Lubelska 30/32, którego rewitalizacja nie została ukończona w poprzedniej edycji programu. Wiceprezydent wyjaśnił, że program nie może objąć wszystkich i że w działaniach inwestycyjnych skupiono się na wybranych obiektach – zabytkach.

Członkowie Rady wyrazili obawę co do tego, że program rewitalizacji wyssie środki z całego miasta. Czy po kilku latach nie będziemy musieli rewitalizować Woli czy Ochoty? – pytano. Wieceprezydent Olszewski wyjaśniał, że program rewitalizacji nie zastępuje polityki edukacyjnej, społecznej i kulturalnej miasta, które będą nadal realizowane, choć istotnie, Praga będzie traktowana priorytetowo. Głównym celem programu jest zmiana, która w zauważalnym czasie byłaby odczuwalna dla mieszkańców obszarów nią objętych, stąd silne skoncentrowanie działań i środków na jednym obszarze.

Po burzliwej dyskusji, w której poruszono jeszcze wiele innych wątków, pozytywna opinia Warszawskiej Rady Pożytku dla programu rewitalizacji została jednym głosem przegłosowana.

Dalsza część spotkania była równie gorąca: jak co roku dyskutowano o rocznym programie współpracy – podstawowym dokumencie prawnym regulującym zasady współpracy między samorządem a organizacjami pozarządowymi. Co roku jest on przygotowywany przez zespół roboczy (urzędników i przedstawicieli organizacji), następnie konsultowany, opiniowany przez Warszawską Radę Pożytku i jesienią uchwalany przez Radę Warszawy. W 2015 roku mamy do czynienia z sytuacją wyjątkową: po długich pracach WRP poprzedniej kadencji udało się wypracować wieloletni program operacyjny „Program Rozwoju Współpracy do roku 2020”. W chwili, gdy trwała dyskusja, czekał jeszcze na uchwalenie przez Radę Warszawy (został uchwalony 9 lipca 2015 roku). Zadania w nim wskazane powinny być uwzględniane w kolejnych latach realizacji – czyli znaleźć się w kolejnych rocznych programach współpracy. Marta Lewandowska przekazała rekomendacje zespołu roboczego, który wskazał trzy priorytety. Po pierwsze, debatę nad obecną strukturą i procesem dialogu społecznego (jako odpowiedź na diagnozę, że dialog znajduje się w kryzysie); po drugie, ujednolicenie procedur konkursowych oraz usprawnienie i wdrożenie tzw. „generatora wniosków” – narzędzia informatycznego, za pomocą którego składane byłyby oferty na konkursy dotacyjne; po trzecie: stworzenie platformy dialogu między urzędnikami zajmującymi się współpracą z organizacjami pozarządowymi (jako odpowiedź na postulat, by usprawnić komunikację).

Spore emocje wzbudził temat wynagradzania osób, które zasiadają w komisjach oceniających wnioski dotacyjne. Składają się one z równej liczby przedstawicieli strony społecznej i urzędników (którzy zadanie to wykonują w ramach swojej pracy). Ta kwestia powraca na posiedzenia Rady Pożytku jak bumerang. Coraz trudniej jest znaleźć ekspertów społecznych, którzy wolontarystycznie chcieliby czytać oferty, gdyż na niektóre konkursy przychodzi ich kilkaset. Powoduje to obniżenie jakości oceny lub nieobecność społecznych mężów zaufania na posiedzeniach komisji.

Rozpatrywano cztery propozycje: aby wynagradzani byli wszyscy (tj. urzędnicy – dodatkowo i przedstawiciele organizacji); aby wynagradzana była jedynie strona społeczna; aby wynagrodzenie uzależnione było od zakresu prac (głównie związanych z liczbą ocenianych wniosków); oraz aby nie zmieniać istniejących zapisów w tej sprawie. I tym razem nie wypracowano jednego stanowiska Rady, w związku z czym dużą większością głosów przegłosowano wniosek, aby nie zajmować się kwestią wynagrodzeń do końca trwania kadencji Rady.

Tym samym zamknięto prace nad rocznym programem współpracy, który jest obecnie w konsultacjach (Ruszyły konsultacje Programu współpracy na rok 2016!).

Następne spotkanie Warszawskiej Rady Pożytku ma się odbyć 9 września 2015 roku.