Prawo ochrony przyrody UE niedostatecznie wdrażane. Jak to zmienić? Prezentujemy raport WWF
Ponad połowa obszarów przyrodniczych w Unii Europejskiej jest chroniona wyłącznie na papierze! Wynika to z różnego rodzaju opóźnień w poszczególnych państwach członkowskich. Tą i wiele innych informacji można znaleźć w najnowszym raporcie WWF. Raport ukazuje, jak skuteczne wdrożenie dyrektyw przez Komisję Europejską oraz władze krajowe, może korzystnie wpłynąć zarówno na zagrożone gatunki, jak i lokalną gospodarkę.
Komisja Europejska w grudniu 2016 r.przyznała, że dyrektywa ptasia oraz dyrektywa siedliskowa są najsilniejszym prawem ochrony europejskiej przyrody, jednocześnie zobowiązała się do poprawy ich skuteczności. W nowym raporcie WWF „Preventing paper parks: How to make the EU nature laws work” znajduje się przegląd głównych problemów ochrony przyrody w Unii Europejskiej oraz ich propozycje ich skutecznych rozwiązań, które należy jak najszybciej wprowadzić w życie. W dokumencie jako właściwe działania, w celu zapewnienia skutecznej ochrony przyrody i przywrócenia Europie dawnego charakteru, uznaje się m.in. zwiększenie morskich obszarów chronionych, wdrożenie efektywnych działań ochronnych i przygotowanie planów ochrony dla wszystkich terenów przyrodniczo cennych, zwiększenie nakładów na ich ochronę, dobry system monitoringu oraz skuteczne egzekwowanie prawa.
„Europa ma jedno z najsilniejszych praw ochrony przyrody na świecie, jednak na skutek wielu niezgodnych z prawem działań dalej tracimy cenne gatunki i siedliska. Dobre prawo musi być odpowiednio wdrażane, poparte efektywnym zarządzaniem i odpowiednim finansowaniem, aby przynieść zamierzone skutki.” – mówi Dariusz Gatkowski z WWF Polska. - „Niniejszy raport daje instytucjom unijnym oraz władzom krajowym wskazówki kroków niezbędnych do zatrzymania utraty różnorodności biologicznej oraz zrównoważonego użytkowania przyrody.”
Jak wynika z raportu, unikalne obiekty przyrodnicze, takie jak mokradła, góry, rzeki oraz obszary morskie są zagrożone z powodu istnienia luk prawnych, braku odpowiednich ocen oddziaływania na środowisko i nieistniejących lub nieodpowiednich planów zarządzania. Umożliwia to powstawanie szkodliwych przedsięwzięć, takich jak rozwój żeglugi rzecznej, które są powodem wysychania podmokłych terenów Doñana (Hiszpania) i jest dużym zagrożeniem dla polskich rzek (Wisła, Odra, Warta), duże zmiany w kompleksie narciarskim zagrażające istnieniu niedźwiedzi brunatnych w Parku Narodowym Pirin (Bułgaria), plany powstania elektrowni wodnej w górach Tarcu (Rumunia) czy intensyfikacja pozyskania drewna w Puszczy Białowieskiej.
Dyrektywy dotyczące ochrony przyrody w UE są nagminnie naruszane o czym świadczą jeszcze inne przykłady przytoczone w raporcie. Istnienie dobrze skonstruowanego prawa jest pierwszym krokiem dla ochrony przyrody, apelujemy o kolejny, bardzo ważny krok, jakim jest wdrażanie istniejących zapisów prawnych.
W raporcie zostały przedstawione również pozytywne przykłady ochrony środowiska, które przyniosły korzyści nie tylko dla przyrody, ale także dla mieszkańców i gospodarki. Silna współpraca lokalnych władz i sektora prywatnego przyczyniła się na przykład do przekształcenia austriackiej miejscowości Lechtal w symbol lokalnej dumy i docelową atrakcję turystyczną. Natomiast dzięki naciskom Komisji Europejskiej i sezonowemu zakazowi połowów w Finlandii, stan populacji jednego z najrzadszych gatunków foki na świecie zaczyna się poprawiać. W raporcie pokazano również dobry przykład wdrażania dyrektyw naturowych w Polsce, jakim jest ochrona wodniczki, niewielkiego ptaka zamieszkującego tereny podmokłe, którego ochrona wymaga szerokiego udziału różnych grup interesariuszy, w tym rolników, naukowców, organizacji pozarządowych i zarządzających obszarami chronionymi.
Społeczny i polityczny sukces kampanii Nature Alert, w której ponad pół miliona osób wyraziło swoje poparcie dla prawa ochrony przyrody w Unii Europejskiej, prowadzonej przez WWF i inne organizacje pozarządowe pokazuje, że ochrona przyrody powinna leżeć u podstaw Unii Europejskiej. Dbanie o naturę przynosi wymierne korzyści dla ludzi i ich gospodarek, musi być także podstawą dla przyszłych zmian w sektorach gospodarki takich jak rolnictwo, energii i transportu.
Źródło: Fundacja WWF Polska